Wilbur Smith Onbirinci Yazıt
Yüklə 2,28 Mb.
|
|
"Onka içimdeki iblisi ortaya çıkardı." "Bence bütün borçlarını altın parayla ödemiş oldun. Artık sen ve iblisin, geceleri huzur içinde uyuyabilirsiniz." Sidudu ağırbaşlı bir tavırla, "Evet Meren," dedi. "Ama ben, savaşçı olmayı hiç istemezdim, koşullar mecbur etti. Artık bir eş ve anne olmayı tercih ederim." "Çok övgüye layık bir istek. Eminim ki, bu isteği seninle paylaşacak iyi bir erkek bulursun." "Ben de öyle umuyorum Albay Cambyses." Başını öne eğip kirpiklerinin arasından Meren'e baktı. "Kısa bir süre önce bana sevgiden söz..." "Kasırga artık yorulmaya başladı," dedi Meren ciddi bir tavırla. "Terkimde sana yer var. Gelir misin?" "Büyük bir zevkle albay." Kollarını Meren'e uzattı. Meren de onu rahatça tutup terkisine oturttu. Kız iki kolunu Meren'in beline sardı ve başı- 538
nı sırtına dayadı. Meren, onun titremelerini ve ara sıra, tutamadığı bir hıçkırıkla sarsılışını hissediyordu. Kalbi sızladı. Onu ömür boyu koruyup kollamak istiyordu. Taita ile Fenn'in arkasından yola devam ettiler, onlar-\ dan sonra da Nakonto ve İmbali geliyordu. @—-T
Onlar daha dağın eteğine ulaşmadan, Hilto ile birliği yetişti. Hilto rapor vermek üzere Meren'in yanma geldi. "Yedi tanesini öldürüp atlarını aldık. "Geri kalanın da dövüşecek hali kalmadı zaten. Gitmelerine izin ; verdim. Çünkü arkalarından nasıl bir kuvvet geldiğini bilmiyordum." "Doğru olanı yapmışsın Hilto." "Ele geçirdiğimiz atlardan birini Sidudu'ya getireyim mi?" "Hayır, teşekkürler. Şimdiye kadar yaptıkların yeter. O bulunduğu yerde güvende. Eminim Tinat'a yetişince atlara ihtiyacımız olacak. Oraya götürelim." Geçide doğru tırmanırken uzun göçmen kafilesinin kuyruğunu yakaladılar. Çok hasta ve güçsüz olanlar iki tekerlekli el arabalarıyla ya da tahtırevanlarla dostları ve aileleri tarafından taşmıyor, büyük bir çoğunluk ise yaya olarak gidiyordu. Babalar küçük çocuklarını omuzlarına almışlar, anneler de bebeklerini sırtlarına bağlamışlardı. Çoğu Meren'i tanıyor ve yanlarından geçerken, "Bütün tanrıların merhameti üstüne olsun Meren Camby-ses. Bizi o acı hayattan kurtardın. Çocuklarımız özgür olacak," diye sesleniyordu. Üreme çiftliklerinden kurtulan küçük kızlar, Fenn ile Sidudu'nun peşinden koşup onlara dokunmaya çalışıyordu. Bazıları ise hüngür hüngür ağlıyordu. "Bizi dönüşü olmayan dağdan kurtardınız. Çok cesur ve iyisiniz. Teşekkürler Sidudu. Tanrılar seni korusun Fenn." 539
Delici bakışları ve mağrur duruşuyla kadınların ilgisini çekmiş olsa da, kimse Taita'yı tanımamıştı. Fenn bu ilginin farkındaydı ve sahiplenici bir tavırla Taita'nın yanında gidiyordu. Bu şekilde tırmanışları biraz ağır oldu ve bir kez daha Kitangule Geçidi'ne ulaştıklannda güneş batmaya başlamıştı. Tinat gelişlerini sınır kalesindeki gözcü kulesinden gördü ve merdivenden inip uzun adımlarla kapının önüne onları karşılamaya geldi. Me-ren'i selamlayıp Fenn ve Sidudu'ya sarıldıktan sonra Taita'ya baktı. "Bu kim?" diye sordu. "Bu kadar güzel bir erkeğe güvenemem." "Ona hayatın pahasına güvenebilirsin," dedi Meren. "Zaten kendisini gayet iyi tanıyorsun. Sonra açıklarım, gerçi sen de benim gibi inanamayacaksın." "Ona kefil oluyor musun Albay Meren?" "Bütün kalbimle." Fenn, "Ben de öyle," diye atıldı. "Ve ben de." Bunu da Sidudu söylemişti. Hilto da, "Ben de," dedi. Tinat omuz silkip kaşlarını çattı. "Azınlıkta kaldım, yine de son kararımı vermiş değilim." Taita sakin bir sesle, "Bir kez daha şükranlarımı sunarım Albay Tinat," dedi. "Tıpkı Tamafupa'da beni Basmaraların elinden kurtardığın zamanki gibi." "Tamafupa'da bulduklarımın arasında sen yoktun ki," dedi Tinat. "Ah, unutmuşsun." Taita başını salladı. "Ama Meren'le beni, onun göz ameliyatından sonra Bulut Bahçeleri'nden indirdiğini hatırlarsın mutlaka. Sadakatini ve Mısır'a dönme özlemini ilk kez o zaman belli etmiştin. Eos'u ve onun güçlerini nasıl tartıştığımızı hatırlıyor musun?" 540
Tinat, Taita'ya daha dikkatle baktı ve gergin duruşu değişti. "Lord Taita! Büyücü! Bulut Bahçeleri'nde ölmemişsin. Bu sen olamazsın!" Taita, "Emin ol ki benim," diye gülümsedi. "Ama dış görünüşümde önemli değişiklikler olduğunu kabul ediyorum." "Genç bir adam olmuşsun! Bu inanılmaz bir mucize, ama sesin /e gözlerin beni ikna ediyor." Koşup Taita'nın eline yapıştı. "Eos'la oligarş-lara ne oldu?" "Oligarşlar öldü, Eos da artık bize bir şey yapamaz. Şimdilik bu kadarı yeter. Sende durum nasıl?" "Buradaki Jarri birliklerini şaşırtan bir oyun oynadık. Zaten yirmi adam vardı ve hiçbiri kaçamadı. Cesetlerini uçurumdan attık. Görüyor musun? Akbabalar başlarına üşüştü bile." Tinat gökyüzünde dönen leşçil kuşları gösterdi. "Tersaneyi ele geçirmek ve gemileri emniyete almak üzere yüz adam gönderdim." "İyi iş çıkarmışsın," dedi Taita. "Artık tersaneye gidip kumandayı sen ele almalısın. Bütün gemileri topla, insanlar gelince herkesi bindir ve başlarına iyi bir rehber koyup gönder. Tüm filo, Nalubaale Gölü kıyısında, hani gergedan avlamak için kıyıya indiğimiz yerde toplanmalı." "Orayı gayet iyi hatırlıyorum." "Dağdan inerken geçidin başındaki köprüye yirmi tane iyi balta kullanan adam bırak. Bizden son kişi de geçince, köprüyü uçursunlar." "Siz ne yapacaksınız?" "Meren'le ben, Hilto'ya kattığın adamların bir kısmıyla kaleyi bekleyeceğiz. Köprü uçurulana dek Jarrilileri oyalamak için." "Başüstüne Lord Taita." Tinat, yüzbaşılarını çağırarak telaşla uzaklaştı. Taita, Meren'e döndü. "Hilto ile iki Shilluk'u ve ayırabildiğin kadar adamı, göçmenlere yardıma yolla. Hızlanmaları gerek. Bak! Asıl Jarri or- 541
duşu ile aramızda fazla mesafe kalmadı." Ordunun geldiği yönü gösterdi. Güneşin son ışıklannda, ovanın çok gerisinde, Jarri ordusu süvarilerinin ve iki tekerlekli savaş arabalannın kaldırdığı büyük toz bulutu görünüyordu. Taita, Fenn'i de yanma alıp çabucak küçük kaleyi ve geçidin ağzındaki savunma hatlannı teftişe çıktı ve durumu oldukça vahim buldu, duvarlar alçak ve bakımsızdı. Ancak yeteri kadar cephaneyle mutfak ve kiler gayet iyi durumdaydı. "Düşmanı burada fazla tutamayız," dedi Fenn'e. "En iyi savunmamız hız." Zorlukla ilerleyen göçmenlere baktılar. "Yola devam etmek için yiyeceğe ihtiyaçlan var. Sidudu ile size yardım edecek genç kadınlar bulun ve geçerlerken onlara yiyecek verin, özellikle de küçük çocuğu olanlara. Sonra da tersaneye gönderin. Sakın burada dinlenmelerine izin vermeyin, yoksa hemen ölürler." Meren de dönüp onlara katılmıştı. Taita ile ikisi merdivenden gözcü kulesine tırmandılar. Taita yamaçtaki yüksek çıkıntıyı gösterip, "Ayırabildiğin bütün adamları orada topla," dedi. "Büyük kayalar toplayıp kenara dizsinler. Patikadan çıkınca Jarrililerin üstüne yuvarlayacağız." Meren koşarak aşağı inip adamlannı toparlamaya gitti, Taita da hızla Fenn'in yanına döndü. Fenn yiyecekleri hazırlamak için uygun kadınları seçerken o da sağlam bulduğu adamları Meren'e yardıma yolluyordu. Sonunda karmaşayı düzene çevirebildiler. Kafile hızlandı. Bir şeyler yiyip içince herkes kendini daha iyi hissetmeye başlamıştı. Onlar geçerken Taita erkeklerle şakalaşıyor, yorgun ve isteksiz kadınları gülümsetip, sırtlarındaki bebeleri daha yükseğe kaldırmalarına yardım ediyordu. Herkese yeni bir kararlılık hâkim olmuştu. Akşam çökerken Fenn'in yardım-cılannın kahkahalan geceyi tatlandırıyor, Hilto'nun artçılarının meşaleleri kafilenin sonunu gösteriyordu. 542
Meşalelerin ışığında Hilto'nun uzun boylu gölgesini görüp kafileyi hızlanmaya teşvik eden sesini duyunca, Fenn, "İsis'in yardımıyla, galiba herkesi geçirebileceğiz," dedi. Taita koşarak onları karşılamaya indi. "Çok iyi iş çıkardın iyi kalpli iHilto," diye selamladı. "Jarri öncülerine rastladınız mı?" "Güneş batarken kaldırdıkları toz bulutundan beri bir şey görmedik. Ama çok uzakta olamazlar." Hilto ve adamları iki omuzlarında birer çocuk taşıyorlardı. Taita, "Bütün hızınızla devam edin," diye emretti ve boş yoldan aşağı koşmaya devam etti. Bütün kafile geçip gidince durup dinledi ve aşağıdan boğuk bir uğultu geldiğini duydu. Diz çöküp kulağını taşa dayadı. Şimdi daha iyi duyuyordu. "Savaş arabaları ve yürüyen adamlar." Ayağa fırladı. "Çok hızlı geliyorlar." Tekrar Hilto'nun bulunduğu noktaya döndü. Sıradaki son kişi, sırtına bağladığı çocuğuyla yürümeye çalışan bir kadındı. Ağlayıp sızlayan iki çocuğu da peşinden sürüklüyordu. "Yoruldum. Ayaklarım acıyor." "Dinlenemez miyiz? Eve dönemez miyiz?" Taita iki çocuğu alıp omzuna yerleştirirken, "Zaten eve dönüyorsunuz," dedi. Sonra, "Sıkı tutunun," diye tembihleyip diğer elini de anneye uzattı. "Hadi gel. Çabucak çıkarız şimdi." Kadını da çekerek tepeye tırmandı. "İşte geldik." Çocuklan yere indirdi. "Şimdi bu iki güzel kız size güzel yiyecekler verecek." Onları Fenn ile Sidudu'ya doğru itti, sonra perişan ve endişeli anneye döndü. "Artık kurtuldunuz." "Kim olduğunu bilmiyorum, ama iyi bir insansın sen." Taita onları bırakıp Hilto'nun yanına döndü. Son göçmenlerin de tepeye ulaşıp diğer yandan inmeye başladığını gördüler. Şafak sökmek üze- 543
reydi. Taita, başını kaldırıp Meren'in durduğu yere baktı. Meren el salladı, adamları bulabildikleri ne kadar kaya, taş varsa kenara yığmıştı. Taita, Fenn ile Sidudu'ya, "Gözcü kulesine tırmanın," diye emretti. "Ben de size katılacağım." Fenn bir an itiraz edecekmiş gibi durdu ama sonra tek kelime etmeden döndü. Çok geçmeden Taita savaş arabalarının kaleye doğru tırmandıklarını duydu. Dikkatlerini dağıtıp tepede bekleyen Meren'le adamlarını fark etmemelerini sağlamak üzere o tarafa yürüdü. Aniden ilk araba virajı alıp karşısına çıktı. O Taita'ya doğru tırmanırken, arkasından diğerleri de gelmeye başlamıştı. Her arabanın yanında bir düzine asker koşuyordu, dik yokuşu tırmanırken arabaların kenarlarına tutunmuşlardı. Toplam sekiz araba vardı ve arkalarından piyade kütlesi gelmekteydi. Taita gizlenmeye çalışmadı ve öndeki arabadan bir bağırış koptu. Sürücü kırbacını şaklattı ve araba bozuk yolda ileri atıldı. Taita kıpırdamadı. Bir asker kargısını fırlattı, ama Taita irkilmedi bile. Silahın beş altı adım ötesinde yere düşüp kırılmasını izledi. Bir sonraki kargı ona değebilirdi ama yana çekilerek omzunun dibinden geçip gitmesini sağladı. Fenn'in kuleden, "Buraya gel Taita," diye haykırdığını duydu. "Kendini tehlikeye atıyorsun." Ona aldırmayıp arabaları izlemeyi sürdürdü. Sonunda hepsi bir araya gelmişti: dönüp kaçacak yerleri kalmamıştı. Meren'e elini salladı. "Şimdi!" diye haykırdı ve sesi yamaçta yankılandı. "Şimdi! Şimdi! Şimdi!" Meren'in adamları işe koyuldular. İlk kayalar yamaçtan yuvarlanmaya başladı. İnerken önlerine çıkan gevşek kayaları da sürüklüyorlardı. Arabacılar sesi duyup haykırarak kaçışmaya başlamışlardı. Ama o daracık yolda sığınabilecekleri bir yer bulunmuyordu. Kayalar arabalan ezip zıplayarak bir alt yoldan tırmanan askerlerin üstüne düşüyordu. Sonunda yol tamamen kapanmıştı. 544
Taita kendi kendine, "Artık buradan bir süre araba geçemez," dedi. "Hatta yayalar bile zor geçer." Tatmin olmuştu. "Bütün sabah bununla uğraşacaklar." Meren'e adamlarını kaleye indirmesini işaret etti. O arada kendisi de kuleye tırmanıp son göçmen kafilesinin de arkadaki bayırda gözden kaybolmuş olduğunu gördü. Fenn, onu görünce o kadar sevinmişti ki kendini tutamayıp boynuna atıldı. "Benim için çok değerlisin lordum," diye fısıldadı. "Başının etrafında uçuşan kargıları görünce kalbim duruyordu." "Madem bana bu kadar değer veriyorsun, o zaman Jarri ordusu yetişmeden önce karnımı doyurmalısın." "Dağdan döndüğünden beri pek buyurgan oldun. Bu da hoşuma gidiyor lordum." Fenn gülerek mutfağa gitti. Dönünce korkuluğa dayanarak yumurtalarını ve karabuğday çöreklerini yediler. Jarrili komutanın, Meren'le adamlarının kayaları attığı yerdeki durumu incelemek üzere elli kişilik bir keşif kolu gönderişini izlediler. Komutan yolun ortasında, bir ok atımı mesafede duruyordu. Uzun boylu yağız bir adamdı ve miğferinde albay olduğunu gösteren tavus kuşu tüyleri vardı. Taita, "En azından adamın görünüşünü beğenmedim," diye belirtti. Esmer yüzünde köşeli, sert bir çenesi, iri, kanca gibi bir burnu vardı. "Onu tanıyor musun Sidudu?" "Tanıyorum Büyücü. Sert ve merhametsiz bir adamdır, hepimiz nefret ederiz." "Adı ne?" "Albay Soklosh." Taita, "Albay Yılan yani," diye tercüme etti. "Adaşına çok benziyor zaten." Albay yukarının durumunu tespit eder etmez kalenin önündeki molozu temizlemeleri ve kaledekilerin gücünü sınamaları için adamlarını yolladı. 545
Wilbur Smith Taita, Fenn'e, "Birkaç ok atın şunlara," dedi. İki kız hemen yaylarını aldılar. Sidudu'nun oku bir Jarrilinin burnunun dibinden geçmiş ve adam dönüp kaçmaya başlamıştı. Fenn de başka birini baldırından vurdu. Adam kurt gibi uluyarak tek ayağının üzerinde sekerek uzaklaştı. Arkadaşları yetişip destek oldular ve okun sapını kırdılar. Sonra iki yaralıyı aralarına alıp geri çekildiler. Uzun bir aradan sonra, zırhlı adamlardan oluşan bir birlik virajı dönüp kaleye gelen yola çıktı. "Bu sefer aşağı inme sırası bende galiba," diyen Meren, merdivenden korkuluğa kaydı. İkinci piyade dalgası da ok mesafesine ulaşınca, Hil-to'ya, "Hazır ol!" diye bağırdı. Hilto da, "Hep birlikte!" diye adamlarına emir verdi. Adamlar kılıçlarını kınlarına sokup yaylarını aldılar. "Hizaya bak! Nişan al! Gönder!" Oklar, sabah ışığında çekirge sürüsü gibi kara bir bulut halinde fırladı. Jarrililerin üstüne yağarken adamların zırhlarından takırtılar yükseliyordu. Birkaç kişi devrildi ama diğerleri safları sıklaştınp kalkanlarını başlarının üstüne kaldırdılar ve koşmaya başladılar. Hilto'nun adamları aralıksız ok yağdırıyordu ama kalkanlardan oluşan çatı yüzünden Jarrili-lere bir şey olmuyordu. Kale duvarının dibine kadar gelmişlerdi. Ön saf-takiler duvardan destek alarak durdular ve ikinci sıradaki adamlar onların omzuna tırmanarak bir piramit oluşturdular. Üçüncü sıra da onları merdiven gibi kullanıp duvarın tepesine kadar ulaştı. Hilto'nun adamları kılıçlarla, mızraklarla gelenleri püskürttü. Onların yerine yenileri tırmanıyor, kılıçları birbirine çarpıyordu. Adamlar bağırıyor, küfrediyor ve acıyla haykırıyordu. Küçük bir grup Jarrili korkuluğa tutunmayı başardı, ama bu avantajı kullanmalarına fırsat kalmadan Meren, Nakonto ve İmbali başlarına çöktüler. Çoğunu kılıçtan geçirip kalanları da geri püskürttüler. Kulede, Fenn ile Sidudu, Taita'nın iki yanında durmuş, dikkatle nişan alıp adamlarını toparlamaya çalışan yüzbaşılara ok atıyorlardı. Saldın ta- 546
mamen başarısızlığa uğramış ve düşman, ölülerini duvarın dibinde bırakıp, yaralılarını sürükleyerek geri çekilmişti. Soklosh öğlene kadar iki atak daha yaptı. Meren'in adamları ilk atağı, savaş arabalarına yaptıkları gibi geri püskürttüler. Ancak, ikinci atakta, üç koldan birden saldırdı ve bu kez çabucak yaptıkları saldırı merdivenlerini de getirmişlerdi. Aynı anda kalenin iki ucundan ve ortasından hücum ettiler. Savun-madakiler gayet muntazam dizilmişti, ama bu sefer Meren, onları daha küçük guruplara bölmek zorundaydı. Bu defaki ümitsiz bir savaştı ve Taita da onlara katılmak üzere kuleden inmişti. Kızları, cephanelikte bulduğu oklarla birlikte kulede bırakmıştı. Sabahın geri kalan kısmında, savaş duvarın üstünde yaşandı. Nihayet Jarrilileri püskürtebildiklerinde, Meren'in adamları perişan durumdaydı. On iki adamları ölmüş ve on tanesi de sa-vaşamayacak kadar ağır yaralanmıştı. Diğerlerinin hepsinde de ufak tefek yaralar vardı ve ölesiye yorulmuşlardı. Aşağıdan, Soklosh'la yüzbaşılarının yeni bir atak için emirler yağdırdığını duydular. "Onları daha fazla tutabileceğimizi sanmıyorum." Meren aşağıda küçük gruplar halinde oturmuş, Fenn ile Sidudu'nun koşturduğu tulumlardan su içen, körelen, örselenen kılıçlarını bileyen, yaralarını saran veya boş gözlerle öylece duran adamlarına baktı. Taita, "Binaları ateşe vermeye hazır mısınız?" diye sordu. "Meşaleler yanar durumda." Sadece duvarın temelleri taştandı, geri kalan her şey, ana bina da dahil keresteden inşa edilmişti. Ağaç yaşlı ve kuru olduğu için kolay yanacaktı. Alevler tamamen sönene dek de, Jarri-liler geçemeyecekti. Taita, Meren'i orada bırakıp korkuluğun diğer başına gitti. Bir köşeye çömelip pelerinini başına örttü. 547
Adamlar merakla ona bakıyordu. Biri, "Ne yapıyor?" diye sordu. Başka biri, "Uyuyor herhalde," dedi. "Dindar olduğu için dua ediyor." "Dualarına ihtiyacımız var." Fenn, onun ne yapmaya çalıştığını biliyordu ve önünde durup hem gözlerden uzak kalmasına yardım etti, hem de psişik güçlerini onunkiler birleştirdi. Böyle şiddetli bir mücadeleden sonra Taita kendine gelebilmek için çok çaba harcadı, ama sonunda bedeninden kurtuldu ve astral özü zirvelerin üstüne yükseldi. Savaş alanına baktı ve muazzam Jarri ordusunu gördü, en az üç bin adam daha gelmekteydi. Sonraki saldırının da hemen kalenin dibinde, ama duvardan görünmeyecek bir yerde hazırlanmakta olduğunu fark etti. Sonra dağların üstünden geçip Kitangule Nehri'ne ve uzaktan görünen göle baktı. Tinat'.n adamlarının tersanede olduklarını gördü. Garnizonu ele geçirmişlerdi ve gemileri bir araya toplamakla meşguldüler. İlk göçmenler gemilere binmeye başlamıştı bile. Ama daha yüzlercesi dağdan aşağı inmekteydi. Taita yeryüzüne yaklaşan derin geçidin üstüne geldi. Masif gri kaya kütlesinde, asma köprü minik ve önemsiz görünüyordu. En son köprüden zayıf ve yaşlı göçmenler geçiyordu. Tinat'm adamlan onlara yardım ediyor, baltalı ekip de köprünün direklerini devirip keresteleri aşağıdaki uçuruma atmak üzere hazır bekliyordu. Taita geri döndü ve çabucak bedenine girip başını açtı ve ayağa fırladı. Fenn alçak sesle, "Neler gördün Taita?" diye sordu. "Bizimkilerin çoğu köprüden geçmiş," diye cevap verdi. "Kaleyi şimdi terk edersek onlara yetiştiğimizde kalanlar da köprünün üstünde olacak. Fenn, Sidudu ile ikiniz atlan hazırlayın." 548
Sonra koşarak Meren'in yanma döndü. "Adamlarını kaldır. Duvarla-ateşe verin ve bir sonraki ataktan önce yola koyulun." Artık dövüşmeyeceklerini anlayan adamların morali yükselmişti, ısa bir süre içinde, silahlarını ve yaralıları taşıyarak bitişik nizamda ka-enin arka kapılarına ulaştılar. Taita kalenin ateşe verilişini denetlemek !zere arkada kalmıştı. Jarri garnizonunda yerleri döşemek ve yatakların İtina sermek için saz kullanılıyordu. Şimdi o sazlar duvarların dibine döşenmişti. Meren'in adamları depodan bulduklan kandil yağlarıyla sazları ıslattılar. Yanar meşaleleri üstlerine fırlatınca sazlar hemen parladı. Ahşap duvarlar öylesine şiddetle yanmaya başlamıştı ki, Taita ile meşaleciler kaçacak zaman ancak bulabildi. Fenn, Kasırga'ya binmiş, Duman Yeli'ni de Taita için hazır tutuyordu. Başında Meren ile Hilto'nun bulunduğu son müfrezenin ardından onlar da yan yana inmeye başladılar. Asma köprüye gelip de, hâlâ en azından yüz göçmenin geçmekte olduğunu görünce dehşete düştüler. Meren gecikmenin sebebini anlamak üzere atını kalabalığa doğru sürdü. Beş tane yaşlı ama şamatacı kadın, derin uçuruma gerili dar tahtaların üstünden geçmeyi reddediyordu. Yolun ortasına yatmış dehşet içinde haykırarak, yanlarına yaklaşana tekmeler savurmaktaydılar. "Ölmemizi istiyorsunuz!" diye uluyorlardı. "Bizi burada bırakın Jarrililer öldürsün, o uçuruma düşmekten iyidir." Korkuları bulaşıcıydı. Arkadan gelenlerde onlara takılıyor ve yolu tıkıyorlardı. Meren, kadınların elebaşını yakaladığı gibi omzuna attı ve yürümeye başladı. Kadın yüzünü tırmalayıp kulağını ısırmaya çalıştıysa da, çürük dişleri bronz miğfer üzerinde bir etki yaratmıyordu. Meren omzunda kadınla, koşarak köprüye daldı. Altındaki tahtalar titriyor, köprü tehli- 549
keli bir biçimde iki yana sallanıyordu. İhtiyar kadının feryatları arttı ve Meren aniden sırtında bir ıslaklık hissetti. Kahkahalarla güldü. "Bayağı terlemiştim. Serinlettiğin iyi oldu." Karşı yakaya ulaşıp kadını yere indirdi. Kadın son bir gayretle Meren'in gözünü oymaya çalıştı ve yere düştü. Meren, onu orada bırakıp koşarak geri döndü. O arada Hilto ile adamlarından üçü de ihtiyar kadınian sırtlamış köprüyü geçiyorlardı, kadınlar çırpınıp haykırıyordu. Arkalanndan insanlar düzenli bir şekilde gelmeye başlamıştı. Ama yine de bu gecikme onlar için iyi olmayacaktı. Meren kalabalığı itekleyerek kuyruğun sonundaki Taita'ya ulaştı. "Kalenin yanması Soklosh'u fazla tutamaz. Herkes geçmeden bize yetişecek. Son insanımız geçmeden de köprünün desteklerini kesemeyiz." Taita, "Bu dar patikada, üç adam bir orduyu durdurabilir," dedi. Meren, ona baktı. "Hilto ile biz ikimiz mi?" diye sordu. "Seth'in kal-çasındaki azmış çıbanlar adına, Büyücü her şeyin nasıl değiştiğini unutuyorum. Sen artık yeryüzünün en güçlü ve usta kılıcısın." "Bugün bu iddiayı sınama imkânı bulacağız," dedi Tatia. "Ama olur da birimiz düşersek diye, yerimize geçecek cesur adamlar bulmalısın." Soklosh'un adamlarının bağırışlarını, atlarının nal seslerini ve silahlarının şakırtısını duyduklannda, köprüyü geçmek için sıra bekleyen en az elli göçmen daha vardı. Taita, Meren ve Hilto, omuz omuza patikaya mevzilendiler. Taita ortada, Hilto, onun solunda Meren ise uçurum tarafmdaydı. Gerektiğinde işe girişmek üzere Nakonto ile on seçkin adam da geride bekliyordu. Biraz aşağıda, Fenn ve Sidudu atlarında, Taita ile Meren'in atlarının dizginlerini de tutarak oturuyorlardı. Yaylarını hazırlamış durumdaydılar. At üstünde oldukları için Taita ile diğerleri başlarının üstünden karşıyı görebiliyorlardı. 550
Jarri tugayının ön safları köşeyi döndü ve karşılarında duran üç adamı görünce aniden durdu. Arkadan gelenler üstlerine bindirince bir karma-a yaşandı ama sonunda toparlandılar. Sonra sessizce o üç kişiye baktılar. Carşılarındaki kuvvetin zayıflığını algılamaları fazla uzun sürmedi. Ön aftaki iriyarı çavuş kılıcıyla onları gösterip başını geriye attı ve kahkaha-arla gülmeye başladı. "Üç bine karşı üç! Ha! Ha! Ha!" Adam gülmekten katılmıştı. "Ah, limi kirletmeme değmez." Kılıcını kalkanına vurmaya başladı. Etrafında-dler de onu taklit ederek tehditkâr bir ritim tutturdular. Bu durumda iler-emeye başladılar. Fenn de gerili yayının üstünden onları izliyordu. Tam adamlar hücuma geçerken gözünü ve yayını sakallı çavuştan ayırmadan, 'Ortadaki benim," diye fısıldadı. "Sen de diğer taraftakini al." Sidudu, "Zaten onu kestirmiştim gözüme," diye mırıldandı. Fenn, "Şimdi," diye bağırdı ve okları aynı anda havalandı. Taita'nın başının üstünden geçti. Biri Jarrili çavuşun gözüne saplandı: adam arkaya doğru düşerken, ağır zırhıyla iki kişiyi daha devirmişti. Sidudu'nun oku ise onun yanındaki adamın ağzına isabet etmişti. Adamın ağzından iki diş fırladı ve ok gırtlağına saplandı. Arkadaki askerler öfkeyle haykırarak cesetlerin üstünden atlayıp Taita ile iki arkadaşına saldırdılar. İki taraf iç içe geçtiği için kızlar artık ok atmaya cesaret edemiyordu. Ama, yol çok dar olduğu için ancak üç Jarrili öne geçebilmişti. Taita eğilip ona saldıran adamın hamlesini savuşturdu ve kılıcını savurarak bacaklarını kesti. Adam düşerken de, göğüslüğünün şeritlerinin arasından kılıcını kalbine sapladı. Hilto da hasmının hamlesini kılıcıyla karşılamış, karşı atağıyla da miğferinin altındaki boşluktan dalıp adamı öldürmüştü. Cesetlerin üstünden atlayan üç Jarrili daha saldırdı. Meren kendisine saldıranı bileğinden yakaladığı gibi uçurumdan aşağı fırlattı. Taita da hasmını kı- 551
lıcıyla durdurup sol elinde tuttuğu hançeri kamına sapladı ve adamı geri itti. Meren başka birinin üstüne atılmış ve adam düşerken kafasına bir tekme atarak onu da uçurumdan aşağı yuvarlamıştı. Hilto başka bir Jarrilinin başına hamle yaparak bronz sorguçla birlikte adamın kafasını uçurdu. Çok güçlü bir darbe olduğu için kılıç saplanmış, kabzası Hilto'nun elinde kalmıştı. Hilto, "Kılıç! Bana başka bir kılıç verin!" diye haykırdı. Ama geride-kiler kılıcı yetiştiremeden başka birinin saldırısına uğradı. Hilto adamın suratına elindeki kabzayla saldırdı, ama adam başını eğerek hamleyi savuşturdu ve kılıcını Hilto'ya sapladı. Darbe yerini bulmuştu ama Hilto, adamı belinden kucaklayıp kendi arkadaşlarına doğru itti. Arkadan gelen Jarrili, Hilto'nun elinden kurtulmaya çalışan adamı öldürdü. Fakat Hilto da ağır yaralanmıştı ve o gün artık savaşamayacaktı. Arkadaşları onu köprüye doğru çekerken yerini Nakonto aldı. İki elinde de kısa saplı birer mızrak vardı; ikisini birden öyle bir hız ve ustalıkla kullanıyordu ki, bronz kafalılar ancak dans eden bir ışık kümesi görebiliyordu. Üçlü, yolda ölmüş ve ölmek üzere olan Jarrililerden bir yığın bırakarak köprüye doğru geriliyordu. Adımlarını göçmen kafilesinin köprüyü geçiş hızına göre ayarlamaktaydılar. Yüklə 2,28 Mb. Dostları ilə paylaş:
|