Yaklaşan Genel Seçimler Üzerine


Demokratikleşme Paketi Üzerine



Yüklə 2,07 Mb.
səhifə2/31
tarix07.01.2019
ölçüsü2,07 Mb.
#91581
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   31

Demokratikleşme Paketi Üzerine 

Son günlerde siyasal alanda hızlı değişimler yaşanıyor. Yaşanan gelişmeler, hemen her alanda Türkiye'nin geleceğini tayin etmede önemli basamaklar oluşturmaktadır. 'Demokratikleşme Paketi' yapılan tartışmaların odağı haline gelmiştir.

Irkçı Uygulamalara Son Verme Çabaları 

Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana geçen 90 yılda örgütlendirilmiş devlet yapısına Türk kimliği egemen olmasına rağmen, devlet, gerçekten Türk halkını ne oranda temsil etmiştir? Çoğunluk tarafından bu soruya karşı verilecek yanıtın olumlu olacağını sanmıyorum. Kürd'ü insandan saymayan bir devlet anlayışının, Türk halkını da insan sayması beklenemez. Nitekim geçmiş uygulamalar bunu apaçık göstermektedir. Ankara'da şalvarıyla şehrin meydanına girmesi yasaklanan Yozgatlı bir Türk'le Diyarbakırlı Kürd'ün arasında pek bir fark yoktur aslında; aşağılanmanın, yok sayılmanın derecesi olmaz. Yani övünç duyulan Cumhuriyet, bir avuç elitin Cumhuriyetinden öte bir şey değildir. Elitin devleti, elitin Cumhuriyeti olduğu içindir ki Kürt'e kuyruk takmış, Türk'ü de gökten zembille indirmiştir.

'Andımız'la sadece ırkçılık formüle edilmemiştir, aynı zamanda, bir tür paganizm de formüle edilmiştir. Yani laiklik adına paganizmle ırkçılık bütünleştirilmiştir. Onlarca yıldır büstlerin karşısında hazırola zorlanmış olmamızın başka türlü bir izahı olamaz. Esas tartışılması gereken, Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze kadar geçen sürede, ırkçı uygulamaların toplumsal yapıda açtığı tahribatlardır.

'Demokratikleşme Paketi' ile birlikte 'Andımız' kaldırıldı. Bilinen kesim 'Andımız'ın kaldırılmasına karşı, daha bir yüksek sesle karşı çıktı. Oysa 'Andımız' apaçık ırkçı, fasist bir söylemdir. Bu söyleme karşı çıkanlar, yıllar boyu hapishane hücrelerini doldurdu. Burada sergilenen, adeta bir 'Kırmızı Çizgi' idi. Irkçılık, 'vatansever'liğin ölçütü haline getirilmişti. Türkçülüğe, ırkçılığa zemin hazırlayan böylesi bir söylemin ortadan kaldırılması, demokratikleşme yönünda atılmış önemli bir adımdır. Tüm bu yapılanlar, statükocuların geriletilmesidir; bağnazcılığa, toplum mühendisciliğine darbedir. Cumhuriyetin bunca yıldır demokrasi ile bütünleşememesi böylesi tekci anlayış sonucudur. Halen darbeci zihniyetten, ya da darbeci reflekslerin her an canlanabileceği ihtimallerinden bahsediliyorsa, yaşamın her alanında topluma empoze edilmeye çalışılan böylesi anlayışlar sonucudur. Eğer Dersim'de, Koçgiri'de ve daha bir çok alanlarda Kürt imha edilmişse, 'Andımız'la formüle edilmiş ırkçı ideoloji sayesindedir.

Yeni dönemde etnitiseteler üzerinde hegemonya kurmuş etnik bir yapının dayandığı temel taşlar sarsılmaya başlamıştır. Artık bu yapıya gerek duyulmamaktadır. Bu yapı, hiç tartışmaya gerek yok ki ırkçı bir yapıdır.

Paket'le getirilen yeni uygulamalara karşı bazı çevreler, ulus devlet ortadan kaldırılıyor diye karşı çıkmıştır. Üstelik karşı çıkanlar korusunda sol ve sosyal demokrat olduğunu iddia edenler de vardır. Malum bu çevreler, 'Ulusalcı' veya 'Cumhuriyetçi' olarak da nitelendirilmekte. Bunlar, moderinitenin yeni yasayla birlikte yok olacağını iddia etmekteler. Cumhuriyet döneminde ortaya çıkmış modernlik ayrı bir tartışma konusudur. Ortaya çıkan modernlikten hareketle, ırkçı uygulamaları mazur göstermek isteyenlerin sol düşünce ile hiç bir alakası olamaz.

Demokratikleşme Paketi ile getirilen bir çok değişiklikler yerindedir. Yeterli olup olmayışı ayrı bir konudur. Getirilen yenilikleri, yeni uygulamaları kabul etmeme, tümden redetme ayrı, demokratikleşme doğrultusunda atılması gereken daha bir çok adımların olduğunu dillendirme ayrı bir konudur. Ama görüyoruz ki, bazı çevreler, ülkenin demokratikleşmesini sağlayacak yönde atılan adımları inkâr etmekte. Nedenini anlama zor değil; 'Andımız'ın kaldırılışına karşı çıkanlar, ceberut devlet anlayışının halkları aşağılamasını savunanlardır.

Kabul edilen paketle, Cumhuriyete yeni bir pradigma kazandırılmak istenmektedir; geçmişin ırkçı söylemlerini ve uygulamalarını ortadan kaldırmayı hedefleyen bir pradigma. Bunun neresi olumsuz?

13 Ekim 2013

Baki karer

ÇATIŞMASIZ BİR ORTAMA DOĞRU

    Epey bir zamandır 'süreç'ten bahsediliyor. Artık birçok sözcük kullanılırken ilk akla gelen, 'süreç' oluyor. Örneğin barış, silah bırakma, çözüm, İmralı, Mit vb. sözcükler süreç'le bağlantılı kullanılmaya başlandı. Peki, toplumun neredeyse tüm kesimlerinin bahsettiği 'süreç', nedir? Ya da içinde bulunduğumuz ortamda süreçten ne kastediyoruz. Sıkça kullandığımız bu sözcükten beklentilerimiz nelerdir? Süreci, zaman ölçüsü birimiyle sınırlı olarak ele almadığımıza göre, zaman içinde gelişen olaylarla bağlantılı olarak düşünüyoruz demektir. Yeni bir süreçten bahsedildiğinde, çoğumuzun aklına tarihin akışını değiştiren olaylar ya da toplumsal yaşantımıza yön veren ekonomik gelişmeler gelmektedir. Oysa, o sıkca bahsedilen süreç bunların hiç birini içermiyor. İçinde yaşadığımız şu dönemde aklımıza gelen tek şey, Öcalan-Mit görüşmesinin sonucunun ne olacağıdır. Elde edilecek sonuçlar, daha binlerce gencin yaşamını ilgilendirdiğini kimse yadsıyamaz. Çünkü ta başından itibaren belli merkezlerin kontrolü altında otuz yıldır sürdürülen 'düşük yoğunluklu çatışma' sözkonusu. Yani toplumsal çelişkiler ve gelişmeler sonucu ortaya çıkmış olaylar zinciri ile karşıkarşıya kalmış değiliz, tersine, toplumsal gelişmeleri seyrinden çıkarmaya yönelik iradi müdahalelerle karşı karşıya kaldık, kalıyoruz.

    Süreç, zaman içinde düzenli veya düzensiz, birbiriyle ilintili veya ilintisiz birçok olaylar zinciridir. Sonuçta zamanla ilintilidir. Dolayısıyla 'zaman'dır. Felsefi açıdan her ne kadar helen tartışılıyor olsa da, zaman ölçülebilirdir.Ama diğer açıdan sonsuzluk olarak da görülür. İşte bu noktada, bir çoğu Tanrıya vurgu yapar; sonsuzluğu Tanrıyla özdeştirir.

    Son günlerde Öcalan-Mit arasında başlatılan görüşmeler sonucu varılmak istenen çatışmasız ortam, sonsuzluğa havale edilerek yeni bir 'Tanrı' yaratmaya yönelik çabalar içinde olunduğuna dair bazı girişimlere şahit olmaktayız. Bu yönlü girişimlerin yeni olmadığını hemen belirtelim. İşte geçmişten bir örnek; 'Onun 'Öcalan kastediliyor.BN.) tanrısal bir güç olarak değerlendirilmesinin en başlıca sebebi de, onun anlaşılmasının zorluğundan kaynaklanmaktadır.' (Abdullah Öcalan.. Devrimin Dili ve Eylemi.S.12) Dikkat edilirse Öcalan dokunulmaz, görünmez ve anlaşılmaz kılınarak sonsuzluğa havale ediliyor Sansuzluğa havale etme ise tanrılaştırmadır. Öcalan'ı kitlelere 'Tanrı' olarak lanse etme girişimlerinin, halka yönelik silahlı şiddeti terkettirme çabarının hız kazandığı dönemde daha bir ağırlık kazanmasına şaşmamalıyız. Son dönemlerde Kandil ve BDP içinde bazı odakların süreci girdaplara sürükleyerek boğma çabası içinde bulunması, bir de bu nedenledir. Halen bir dönemler Bekaa'ya akın eden akıl hocalarının tavsiyeleri doğrultusunda hareket edilmektedir. Yani ululaştırma ve tanrılaştırma çabaları sürdürülmekte. Bu yönlü çabaların kimlere ait olduğunu anlamak için, Cumhuriyet tarihine bakma yeterlidir. 'Heykelini dikeceğiz' ya da kişiye yönelik özgürlük söylemi, 'düşük yoğunluklu çatışma'dan aslan payını alanların söylemidir.



Süreçten kimler ne bekliyor?

    Süreçten beklentileri olanları üç temel kategoride ele alabiliriz: Bunlardan birincisi, otuz yıldır Kürd halkına karşı sürüdürlen silahlı şiddetin son bulmasını isteyenler. Bunlar sürdürülen silahlı şiddetin Kürd halkının iç dinamiklerini parçaladığını, yok yere bir neslin heba edildiğini söylemekte. Kürd halkına karşı uygulanan silahlı şiddetin başından itibaren egemen güçlerin bir projesi olduğunu; silahlı terörün Kürd halkını beyin gücünden, aydınlanmadan yoksun bıraktığını, ekonomik ve siyasal açıdan da tarihin gerisine düşürdüğünü tüm açıklığıyla gözler önüne sermekteler. Sürdürülen anlamsız şiddetin halkın demokrafik yapısını bozduğunu; göç ve asimilasyonu hızlandırmakla kalmadığını, Batı'ya göç eden nüfüsun aynı zamanda ucuz işgücü deposu olarak kullanıldığını dillendirmektedir. Bunlar ve benzeri nedenlerden dolayı PKK'nin silahlı şiddeti bırakması için mücadele etmekteler. Yani silahların konuşmadığı bir ortamın, halkın çıkarına olacağını bilmekteler. Yürütülen silahlı terörün esas mağrununu Kürd halkı olduğunun bilincindeler. Bu nedenle, Kürd sorunun çözümü ile silahlı terörün sona erdirilmesi girişimini aynı düzlemde düşünmemekteler. Kısaca şiddetin sona erdiği noktada, Kürd sorununa en sağlıklı çözümün bulunacağına inanmaktadırlar. Doğrusu da budur.

    Bir diğer kesim ise, bir yandan silahlı şiddete karşı olduğunu beyan etmekte ama öbür yandan da, şu vaya bu biçimde PKK'yı bir süre daha 'kullanma' anlayışına sahip olanlardır. Bu kesim, 'PKK silahı kullansın, sonuçları üzerine nasıl olsa konarız' düşüncesiyle hareket etmekte. Oysa kullanılan silahlı şiddetin hiç bir getirisinin olmayacağını, olsa da başkalarına yedirilmeyeceğini bilmemekteler. Herşeye rağmen dirsek teması içinde olmayı tercih etmekteler. Bunlara, moloz yığını üzerine ucuz bina inşa etmek isteyenler de diyebiliriz. Oysa PKK'nin hareket tarzı, tam anlamıyla dolap beygirliğine denk düşmektedir. Çünkü bir konseptin ürünüdür.  

    En önemlisi de, Kürd halkına karşı silahlı şiddetin sürdürülmesinden yana açıktan tavır koyanlardır; bunların varlığı, neredeyse tamemen şiddet ortamının devamıyla orantılıdır. Sivil siyasetin üzerinde vesayat rejimi devam ettiği koşullarda, mevcut düzenin çarkı içinde ekonomik ve siyasal çıkarlarını koruyabileceklerini düşünmektedirler. Baskıcı, despotluğun egemen olduğu ortamın ürünü olduklarından, aydınlıktan korkmaktalar. Eski düzen ilişkilerinin egemen olduğu ortamda, dönen çarktan vurgunla beslenmeyi alışkanlık hale getirmişlerdir. Bu nedenle, ana prensipleri Kürdün yok sayılmasıdır. Daha açık bir deyimle, Kürdün kendini özgürce ifade etmesi, bu düzen asalaklarının kendilerine özgü kurdukları yuvanın yıkılışı anlamını taşır. 'Vatan, millet, Sakarya' edebiyatını halen geçerli akçe olacağını iddia eden bu kesim, aslında İstanbul elitidir. Son dönemlerde bağımsızlığı ve anti emperyalizmi dillerine pelesenk etmiş olsalar da, özünde emperyalizmle işbirliği içinde yeni 12 Eylüller peşinde olduklarını gizlememekteler. Halen darbe beklentisi içindeler. Silahlı şiddetin devamı onlara sadece siyasal alanda getiriler sağlamamakta, aynı zamanda havadan ekonomik ve mali kazançlar sağlamakta. İstanbul elitinin BDP-Kandil ile ittifak kurduğu noktalara bakılırsa her şey daha kolayca anlaşılır.

    Son şıkta bahsettiğimiz kesim, herşeye rağmen güç açısından hiçte yabana atılamaz. Her ne kadar geriye çekilmişlerse de, hemen her alanda güç kaybına uğramışlarsa da süreci provoke etme güçleri vardır. Özellikle son dönemlerde medya ayaklarıyla atağa geçmiş durumdalar. Bu kesim, silah bırakılmasını engellemek için olmadık 'çözüm' önerilerileriyle kafa kargaşalığına sebeb olmaktadır. Özellikle İngiltere ve İRA örneği etrafında dönüp dolaşmaktalar. Böylesi öneriler Tel Aviv ve Washington kaynaklıdır. Özünde Kürdü bitirme önerileridir.Bu açıdan Kandil'in sözcülüğünü yapmalarına şaşmamak gerekir. Son günlerde kaleme aldıkları köşe yazılarına bakma yeterlidir. Hakkari'yi, Gevaş'ı ömründe görmemiş, Kürd gördüğünde son surat taban yağlayacak olan birinin makele başlığının ilginçliği gözlerden kaçmamakta; 'Hop bi dakika.' Bir de 'raporcu'lar var; 'BDP içinde normal karşılanıyor da dışarda pek öyle değil' yönlü arka arkaya kaleme alınan kışkırtıcı yorumların dikkat çekmemesi mümkün değil. Kastedilen 'dışarı' ise, Diyarbakır'ın lüks pastahanelerinde kahve içerken 'etraf'la yapılan sohbetlerdir. Hele orada burada sergilenen Sinn Fein hayranlığı...Üzerinde durmaya bile değmez. Bunlar çok iyi biliyor ki, İrlanda ile Kürd sorunu arasında hiçbir bağlantı ve benzerlik yoktur. İleride 'Kürdler arasında Alevi-Sunni, Şafi-Hanefi çatşması var' diye tartışmalara başlarlarsa hiç şaşmamak gerekir. Bahsedilen bu kesim, silah bırakmanın önüne ne tür engeller çıkartırsa çıkartsın, hamlelerinin karşısında dik duruş sergileme onları geri püskürtecektir. Gerek Ortadoğu'daki siyasal gelişmeler, gerekse de Türkiye'de egemen olan siyasal atmosfer, savaş çığırtkanlığı yapanları siyasal arenada aktör olmaktan çıkarmıştır. Silahlı şiddeti sürdürmede ısrar edenlerin de, silahlı şiddete çanak tutanların da esas hedefi, Kürdistan Federe Bölgesi'dir. İmralı-BDP görüşme notlarını sızdıranlar bu bloka dahil olanlardır.

 

İmralı 'tutanağı'nı kimler sızdırdı ve niçin?

    BDP heyeti, Öcalan'la yaptığı görüşmenin içeriğini 'İmralı Tutanakları' adı altında kaleme alarak basına gönderdi. Haber duyulur duyulmaz 'başarılı habercilik' olarak yutturulmaya çalışıldı. Olayın kesinlikle başarılı habercilikle hiçbir alakası yok. Ayrıca haberin veriliş tarzı ve üzerinde oynanmış olunması aslında yeni bir tür 'andıçlama'dır. Bu sefer medya andıçlama yaptı, hem de en pespaye biçimde. Basına verilen karşılıklı konuşma notlarından anladığımıza göre, bazı konular üzerinde tartışıldığı açık. Tartışılan konular sonradan, yani dışarıda bir yerlerde kaleme alınmış, düzenleme yapılmış. Kurulan cümlelere ve paragaflara, yazıda sergilenen mentaliteye bakıldığında sonradan Apoculaşmış birinin kaleminden çıktığı besbelli. Dağınık, ele avuca gelebilecek kırıntıları bulmakta ne kadar zorlanıldığı gizlenememiş. Eğer yayınlanan notlar Kandil'de düzenlemeye uğramış olsaydı, bambaşka bir uslup ve yöntem sergilenirdi. BDP içindeki malum tayfa, işi çok aceleye getirmiş. Acemi piyes yazarlığıyla sürece 'ince ayar' verilmek istenmiş. Ama bu notların gazeteye verilmesinin tamemen Kandil'in  bilgisi dışında olmadığı da kesin. BDP içinde bu konuyla ilgili çok ciddi tartışmalar yapılmakta. BDP'de Öcalan'a sınırsız yarenlik yapanlardan iki kişinin bu işte başrol oynadığını bilmeyen yok. Zaten bu kişilerin, baştan itibaren, daha fazla kan dökülmesi için akla gelebilecek her türlü gayreti gösterdikleri bilinmekte. Bunlar anlaşılmaz tanrısallaştırma eyleminin de öncüleridir. Notları sızdırdıkları iddiasıyla partiden 'atılan' üç kişi, gönüllü kurbanlardır. Ama oyunları tutmadı. 14 Temmuz 2011 Silvan olayı ile alınan sonuç, 'görüşme notları'nın yayımlanmasıyla alınmak istendi. Sonuçta geliştirdikleri oynun kurbanı haline geldiler. Silah ve şiddete, kan dökülmesine karşı tavır alanların izlediği aklıselim politika ağır bastı.

    Gerek Kandil ve gerekse de BDP içinde ulusalcı takımın arkasında sürüklenen kanad, süreci baltalamak için kısa aralıklarla başvurduğu 'ince ayar'ların hiç birinde başarılı olamadı. Bunların takoz koyma eylemlerine inatla devam etmeyeceklerine kimse garanti veremez. Ama her şeye rağmen, kaçırılan memur ve askerlerin geri verilmesi, bu kanadın epeyce gücünün kırıldığını göstermekte. Bugünden sonra 'ince ayar'larına ne tür oyunlarla devam ederler bilinmez ama cesaretlerinin epeyce kırıldığını söyleyebiliriz. Mevcut ortamın başarıyla devam ettirilmesinde halkın desteği çok önemli. Halk bu desteği yeterince vermektedir. Ne tür provokasyon gelişirse gelişsin, halkın verdiği destek temel alınmalı.



PKK'nin seçenekleri tükenmişir

    Günümüze dek PKK'nın sürdürdüğü silahlı şiddet hareketi, 12 Eylül rejiminin Kürd halkı üzerinde kesintisiz devamını sağlamıştır. Dolayısıyla Kürd halkı hem siyasal, hem ekonomik, hem de sosyal alanda büyük tahribatlara uğramıştır. Toplumsal yapının zihninde bile körelme yaratılmıştır. Oy verdiği partinin başkanının ismini bile bilmeyen bir toplumsal yapı ortaya çıkmıştır. Bu tablo bile, toplumsal yapıda yaygın olan korku ve paniği gösterir. Bireyler kendini özgürce ifademiyor demektir.

    İster Kürd, ister Türk olsun hemen herkes, silahlı şiddet politikasının son bulmasını istemektedir.Gelinen bu noktadan sonra, PKK'nin sürecin gereklerini yerine getirmekten uzaklaşıp silaha sarılması, daha birçok Melise Aker ve Nesibe Belgin'lerde ısrarlı olacağını ilan etmesi demektir. Bunu bir seçenek olarak kabul etmenin akıldışılığı tartışma götürmez. Ortadoğu'daki siyasal gelişmeleri 'güvence' olarak görme, algıda yanılmayı ifade eder. Kafkaslarda ve Ortadoğu'da devler tepişiyor. Hiç kimse Kürd halkını devlerin tepişmesine heba etmeye yeltenmemlidir. İpe un sererek süreci çıkmaza sürükleyecek olanlar, tarih karşısında suçlu konuma düşerler. Elitlerin seksen yıllık statükosu dağılmakta, sistem daha özgür bir düzleme doğru evrilmektedir. Statükodan yana tavır alma, asalak elit güçlere hizmet anlamı taşır. Silahların değil, düşüncelerin konuştuğu özgür ortam herkesin çıkarınadır. 

15.03.2013

Baki Karer

SİLAH BIRAKMA SÜRECİ

 

    PKK'nin silahsızlandırılması üzerine tartışmalar yoğunlaşarak devam etmektedir. Öcalan'la MİT arasında sürdürülen görüşmelerin tüm detayları henüz açığa çıkmış değil. Sürdürülen görüşmeler, kamuoyu ile paylaşıldığında bir çok çevre şaşkınlık yaşadı, BDP'nin önemli bir kesimi de bunlara dahildir. Daha önce de belirttim; hükümetin PKK'yi silahsızlandırma yönünde aldığı karar, cesaret isteyen bir karardır. Önemlidir; yıllardır sürdürülen 'devlet politikası' sona erdirilmek istenmektedir. Bugün için başarılır veya başarılmaz, önemli olan düğmeye basılmasıdır, yani sonlandırmaya karar verilmiş olunmasıdır. Durumun vahametini anlama açısından, Öcalan'ın daha önceleri söylediğini bir kez daha hatırlamakta yarar var; 'Bu çatışmayı bitireni bitirirler.' Hükümet bir anlamda bitirmeyi göze almış durumda. Elbette bu noktaya çok kolay gelindiği söylenemez. Son on yıldan bu yana, siyasal alanda yaşanan gelişmeleri takip edenler, gelinen sürecin önemini kavrar. Hükümet cephesinde, başlatılan süreci sonuna kadar götürecek kararlılığın olduğunu görmekteyiz. Başbakan Tayip Erdoğan'nın 11.02.2013'de Kayseri'de yaptığı konuşmada, "Terörü bitirmek için ne gerekiyorsa yaparım. Terörün bitmesi için zehir içeceksin deseler içerim. Siyasi hayatımın biteceğini de bilsem, öleceğimi de bilsem bu zehri içerim. Yeter ki terör bitsin" demesi, kararlılığın bir ifadesidir. Bu noktadan itibaren herkes, üzerine düşen rolü olumlu yönde kullanmaya özen göstermeli.



 

BDP'ye düşen rol

 

    BDP'nin şu anki konumuyla yapacağı en önemli iyilik, sürece katkıda bulunacak barışcıl söylem geliştirme yetilerini ortaya çıkarma olmalıdır. Baştan itibaren kendini konumlandırdığı yer, böylesi bir rolle sınırlandırmış durumdadır. Parti olarak insiyatif alamayacağını, çatışmasız bir ortamın yaratılması yönünde irade kullanamayacağını açıkça ifade etmiştir. Nitekim, bugüne kadar süreçle ilgili bir plan ve proje dillendirmeden uzak kalmıştır. Bu durum ister istemez, çözümü kolaylaştıracak düşünce üretiminden uzak olduğunu göstermektedir. Oysa süreç, BDP açısından fırsatlarla yüklü olan bir süreçti. Ama malesef tüm fırsatları kaçırdı. Kendini bir realite, bir özne olarak görmedi. Aslında böylesi bir davranış içine girmesinin elbette birçok nedeni var. Çünkü halkın siyasi ve sosyal taleplerinin ortaya çıkardığı bir siyasal oluşum değildi. Silikliği, çekingenliği de buradan kaynaklanıyordu. Basit bir protestoda bile esnafa silah zoruyla kepeng kapattıran, 7-8 yaşındaki çocuklardan medet uman ve en önemlisi de, farklı görüşleri silahlı şiddetle bastırmayı prensip edinmiş bir güç, şidetin egemen olmadığı bir ortamda kendini yabancı hisseder. İşte BDP'nin yaşadığı şaşkınlık bu nedenledir.



    BDP, özgürce geliştirdiği en ufak bir düşüncesi olmadan, ikidebir 'Öcalan'la görüşeceğim' diye ortalıkta dolaşıyor. Nedenini de bir türlü açıklıyamıyor.  Düşüncelerim veya sürecle ilgili plan ve proğramım şudur diyemiyor. İmralı'ya gidiş uzadıkça, olmadık provakasyonlara başvurmakta. 15 Şubatta geniş çaplı provakasyonlar geliştirilmek istendi ama olmadı. Daha doğrusu başaramadılar. Şimdi Karadeniz Bölgesi'ni turlamaya çalışmaktalar. Ama neden? Neden özellikle Karadeniz bölgesi? Diyarbakır, Hakkari, Şırnak'a gidememelerinin nedeni nedir? Süreçle ilgili gelişmeler hakında bu bölgelerde bilgilendirme yaptıklarına şahit olmadık.

 

Kemalist güçlerle ittifakın Sonuçları

 

    Bilindiği gibi, BDP baştan itibaren Kemalist güçlerle içiçe geçmiştir. Hemen her konuda Kandil ve BDP, ulusalcı güçlerin, daha doğrusu 'Türkün sorunu'nu çözümlemeyi temel almış güçlerin yedek gücü olarak hareket etti. Ankara'da iktidar savaşımının bir parçası haline geldi. Varlık nedenlerini AKP iktidarına karşı durmakla sınırladılar. Şimdi Karadeniz'de yaşananlar böylesi bir ittifakın sonuçlarıdır. Silah bırakma ihtimaline karşı, ittifak içinde tekmeleniyorlar. Elbette bir milletvekili her tarafta özgürce dolaşabilmelidir. Herkes düşüncesini, nerede olursa olsun özgürce söyleyebilmeli. Bizim coğrafyamızda linç kültürü her zaman varolmuştur. Pusu kültürünün egemen olduğu her yerde, linç kültürü bir kat daha fazladır. Sinop ve Samsun'da yaşananlar, bunun bir parçasıdır. Farklı olanı şidet kullanarak yoketme anlayışı, faşizmdir.



    Karadeniz'de yaşananlar, BDP'yi masum kılmaz. BDP her şeyden önce, ulusalcı güçlerin bir parçası haline gelmenin hesabını vermelidir. Daha dün, faşist 12 Eylül anayasasında yapılan değişikliklere karşı MHP, CHP ve diğer ulusalcı güçlerle birlikte hareket ettiğini unutturamaz. Bugün de Kemalistlerin insiyatifinde Karadeniz'de boy göstermeye kalkışıyor. Bunun Kürd halkına olan yararı nedir acaba? Kürd halkını ikna edemeyenler, Karadeniz'de kimleri ikna edecek? Ulusalcı kanatla birlikte, silah bırakmanın önüne geçmek için, sırıtan böylesi ayak oyunlarına gerek yoktur.

     Türk ulusalcı güçlerinin Kürd halkına karşı takındığı tavrı, Kandil ve BDP, içinden çıktığını iddia ettiği Kürd halkına karşı takınmıştır. Yani Kandil ve BDP, elitlik kopleksi içindedir. Çok geçmedi, geçen Yaz, en fazla oy aldığı alanlarda silahlı şiddeti tırmandırdı, hem de başkalarının hesabına. Bu bir halkı küçümseme, hiçe sayma değil de nedir? 'Ben istediğimi yaparım, siz de beni izlemek zorundasınız' demektir. Hakkari ve Şırnak'a gittiğinde anlatacak bir şey bulamamalarının bir nedeni de budur. Öylesine dar bir alana sıkışmış durumdalar ki, kurdukları cepheden hem ayrılamıyorlar, hem de hırpalanmaya razı oluyorlar. Bu bir anlamda, Kemalist güçlerin terbiye etme eylemidir.



 

Silah bırakmada yaşanan ikircimlilik

 

    Hükümet PKK'ya silah bıraktırmak için yaptığı girişimleri kamuoyu ile paylaşmasından bu yana, olumlu bir atmosfer egemen oluşmuştur. Esen olumlu rüzgara rağmen, gerek İmralı ve gerekse de Kandil-BDP cephesinde henüz ikircimlilikler aşılmış değildir. Öcalan saf değiştirdikten sonra, eskiden dayandığı güçlerin gücünü ne kadar koruyup korumadığına dair şüpheleri var. 'Gün olur devran döner'den hareketle halinin ne olacağının hesabını halen yapmakla meşgul. Bu nedenle, beklenenden daha fazla temkinli adımlar atmakta. Bir diğer sorun da, Öcalan'ın saf değiştirmesinden bu yana Kandilli'de yerini dolduran birileri var ve bunlar bir ekip halinde hareket etmekte. Öcalan bunun bilincinde. BDP'nin şu anda rotasız hareket etmesini bunlar sağlıyor.



    Hem Kandil'de ve hem de BDP içinde bazı kesimler, silahların susmasından sonra 'hükmetme' pozisyonunun ne olacağının hesabı içindeler. Bu katagoride yer alanlar için, halkın geleceğinin hiçbir önemi yoktur. Kişisel çıkarlarını halkın çıkarlarından önplanda tutanlardır. Sıkca 'Öcalan'a özgürlük' diye tepinmeleri bu nedenledir. Önümüzdeki süreçte, özellikle Öcalan yarenliği yapanlara dikkat etmek gerekir. İmralı ile görüşmeyi problem haline getirenler, daha çok bu kesimdir.

    Duyulan bir diğer kaygı ise; silahlı şiddetin son bulmasıyla birlikte, toplumsal yapıda yeni bir siyasal mevzilenme ortaya çıkacaktır. Bu mevzilenme içinde Kandil-BDP'nin ne oranda yer alacağı bir muammadır. Gerçekten güçlerini koruyabilecekler mi? Silahlı şiddetten arınmış siyasal ortamda yer edinme, elbette kolay olmayacak. Çatışma ortamının getirdiği ekonomik ve siyasal avantajlardan feragat edebilecekler mi? Eğer feragat edebilirlerse, ulusalcı güçler hemen her noktada mevzi kaybına uğrayacaktır. İstanbul'a sıkışmış elit kadro hareketiyle günlerini sayacaklardır.

    Kandil ve BDP, içinde bulundukları ikircimli hareket tarzından kurtulup kurtulmayacakları kısa süre içinde belli olacaktır.Ulusalcı kanatla işbirliği içinde bir süre daha ipe un sermeye devam edeceklerini tahmin etemek güç değil. Çatışmasız bir ortamda, devletin inayetiyle politik güç olma hayellerine son verilmeli. Gelinen bu noktadan geriye dönüş, feci bir intiharla sonuçlanabilir.

20.02.2013

Baki Karer

                                                



Yüklə 2,07 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   31




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin