Yavaş yavaş ölürler Seyaat etmeyenler

Farkına varamadınmı hâlâ ey insanoğlu,
Hepimiz açık cezaevlerindeyiz.
Görüş serbest,yeme içme serbest,
İstersen git bir ucuna cezaevinin yine aynı alemdesin.
Kimine dar gelir daha da ister,
Kimine çok gelir ömür hücrede biter,
Sevmek sevilmek serbest ama rağbet görmez,
Ölmek öldürmek serbest İşte buna doymak bilmez..
İster insan gibi yaşa,
İstersen kudur,az
İllaki var sonunda infaz.
Başka aleme kalmadan hesap,
İlahi adalet oluverir kasap.
Ne ekersen onu biçeceksin,
Ya omuzlarda ya da bok yoluna gideceksin.
Gün gelecek yoklamada yok yazılacaksın,
İmam sorduğunda ya dua ya da ardından küfür duyacaksın.
Tekrarı yok bunun adam gibi yaşa,
Yoksa kimse kurtaramaz seni ister padişah ol ister paşa.
((aposözü))

Güneş batmadan,
Dünyam kararmadan,
Uzanmalıyım o sevgiye,
Gözler kapanmadan,
Son nefese kalmadan,
Kavuşmalıyım o meçhul sevgiliye.
Ellerim soğumaya yüz tutmamalı,
Can bedenden çıkmamalı,
Bu gönlün ateşi mahşere kalmamalı,
Sımsıkı sarmalıyım sevdam diye diye.
Durmuyor zaman,
Boşa geçmemeli her an,
Yüreğim aşk kokarken buram buram,
Bu son yalnızlık niye.
Solmadan çiçekler,
Gitsin acelesi olan gidecekler,
Bir sevdalılar kalsın ,uğruna ölecekler,
Tutmalıyım o elleri,
Seyretmeliyim deniz gözleri,
Yüzüne haykırmalıyım aşk dolu sözleri,
Güneş batmadan,
Dünyam kararmadan,
Tanrım bu canı almadan,
Bulmalıyım o eşsiz sevgiliyi.
(aposözü)

Masallarla büyüttünüz beni,
Hani o sevgi dolu,şirin,sevimli,
İçinde bir nebze kötülük olmayan masallar.
Büyüdüm,büyüdüm,büyüdüm,
Hiçbirini yaşayamadım hayatımın herhangi karesinde,
Bırakın o masalları bir kenara,
İyiliğin güzelliğin zerresini göremedim,göstermediler,
İşkencenin her türlüsü,
Artniyetin fesatlığın büyüsü,
En acısı insanın yaşarken ölüşü,,
O güzelim masalları seyrettirmediler.
Şimdi soruyorum size;
Yalanmıydı o masallar,
Hayalmiydi anlatılan yaşanmışlar yaşanacaklar,
Hani nerde mutlu sonu bulacaklar.
Söyleyin bizim değilmiydi masallar,
Yoksa çaldılar da aramızdamı yaşıyor hırsızlar.(aposözü)


Önce yürekten inanmak gerek,
Sonra sevmek.
İlkönce kendinden sakınmalı,kıskanmalı,
Ne bakışların incitmeli,
Ne sözlerin kırmalı,
Ellerin acıtmamalı,
Sadece sarılmalı.
Gönülden bağlanmak gerek sevdiğine,
Pişman olmamalı sana koşarak geldiğine,
Şükretmeli senin olabildiğine,
Sevince böylesine sevmek gerek.
Sevda dolu bir dünya yaratmalısın,
Ömrüne bir ömür de sen katmalısın,
Asla başkalarını aratmamalısın,
Gerekirse uğruna ölmek gerek.
İşte biz böyle severek yaşıyoruz,
Bu yüzdendir her daim yalnız kalıyoruz.(aposözü

Vakit tamam,
Toplayın valizleri, artık göç zamanı,
Önce koskoca yüreklerinizi alın,
Ve elbette sığmayacak olsa da dağ gibi sevdalarınızı.
Bizi buralarda anlayan yok,,
Sevgi çiçekleri,aşk ırmakları çöle dönüşmüş,
Buralarda insanlıktan eser yok,
Artık gitme zamanı,buradakiler yaşarken ölmüş.
Varacağımız yerde güneş hiç batmayacak,
Orada beş para etmeyen ciğerlerden olmayacak,
Ve bir kez açan çiçek bir daha solmayacak,
Vakit tamam,yola koyulma zamanı.
Bizden sonrası tufan buralarda,
Kalanların umurunda değil,
Güneş doğsa da doğmasa da.(aposözü)

BEN;
Hiç kin beslemedim yüreğimde,
Nifak yetiştirmedim,tohumlarını ekmeye,
Fitne fesat serpiştirmedim,dost dediklerim bile ardını döndüğünde,
Nefret denen duyguyu tatmak nasip olmadı,
Sinemde bir ömür sevgiden gayrı şeye yer kalmadı,
Niyetler hep iyiydi ama pek yerini bulmadı,
Böyle geldi böyle de gider gönül son ışık da söndüğünde.
Bizi bizim gibiler anlar gerisi hikaye,
Onlardaki ruh değil,tırıvırıdan teyyare.
(aposözü)

Ne gerek var ki dökmeye,
O güzelim damla damla gözyaşlarını bir sevgiliye.
Oysa ne kadar çok şey var hayat boyu ağlanacak,
Değermi yüzsüzce gidene dön diye diye.
Minikler ölmekte açlıktan,
Kimi doğamadan katlediliyor dünyaya getirme korkusundan,
Kimileri büyümüş kötü yolda,
Avuçlarına düştükleri tilki çakal kolkolda.
Ocaklar sönmekte dünya galiba tersine dönmekte,
Kimse kimseyi tanımaz olmuşken,
Bir sevgili için sanki yaşam bitiyor,neden?
Sevgili dediğin nedir?
Birisi yiyip bitirene,
Kimisi silip süpürene,
Açgözlüsü bıktım diyene kadar.
Sevgili denen varlıkta yürekten sevgi olmalı,
Adam gibi sevip bir ömür bağlı kalmalı.
Bir damlası bile değmez gözyaşının,böyle olmayana,
Sözünde durmayana,
Sen üzüldüğünde sararıp solmayana.(aposözü)

Biliyorum ki içinde,
Ne depremler oluyor,
Ne dev dalgalar oluşuyor,
Ama gül biraz.
Bazen ağlanacak halimize,
Kimi zaman düştüğümüz komik hale,
Gül biraz.
Ne depremler yıkabildi benliğimizi,
Ne de dev dalgalar yutabildi kimliğimizi,
Yıldıramasın hiçbir şey bizi,
Herşeye rağmen,
Gül biraz.
Gül ki yüzündeki tomurcuklar çiçek açsın,
Bizi yoketmeye çalışan canavarlar aç kalsın,
Biz bize yeteriz,bırak onlar uzakta olsun varsın,
Gül biraz,gülümse biraz.
Melekler iki yanımızda her an beklemekte,
En güzel şeyleri bizim için onlar dilemekte,
İçin acısa,yüreğin parçalansa,amaç onları yenmekte,
Hayat yaşamaya değer,GÜL BİRAZ.(aposözü)

Yaşamla ölüm arasında bir yerdeyim,
Ve kararsızım;
Hangisi senden daha güzel?
Öyle bir gündü ki,
Ölmüş bir ruha can verdin,
Gün geldi beni yaşayan ölüye çevirdin.
Şimdi tam ortasındayım,
Yolun da sonlarında,
Hangisi senden daha güzel;
Yaşarken ölmek mi,
Ölü gibi yaşamakmı?
Azrail de bir melek,biliyorum,
Ama O alıp götürür,
Süründürmez senin gibi,
Önce inandırıp,kandırıp,
Sonra ağlatmaz oyuncağı elinden alınmış çocuk misali,
Sevgi denen gerçekten yoksun bırakmaz kalbi.
Yaşamla ölüm arasında bir yerdeyim,
Ve artık bilincindeyim,
İkisi de senden daha güzel,
Senden öncesi de sonrası da EZEL..(aposözü)

Beş kuruş etmeyen şiirler yazıyorum,
Çünkü bunların bedeli yok,
Çünkü bunlar satılık değil.
Adımız,sanımız gibi,
Özgürlüğümüz gibi,
Kişiliğimiz,vicdanımız gibi,
İnsanlığımız gibi.
Beş kuruş etmeyen şiirler yazıyorum,
Çünkü yaşarken ederi yok,
Çünkü benliğimiz satılık değil.
(aposözü)

Hadi,kalk da gel be yâr,
Bugün günlerden pazar.
Sen bana birşeyler fısıldarsın,
Ben yine seyreylerim seni tablo misali.
Anılara gideriz,
Bakarsın onlar da bize gelir,
Dinleriz biraz.
Çayı ben demlerim,
Şekeri yine eskisi gibi sen.
Hadi yâr,
Herşey bitmiş olsa da,
Geçmişe değmesin nazar.
(aposözü)

Rakamla adıyla ne olursa olsun,
Su gibi akıp giden bir yıl değil,zaman.
Doğumla ölüm arası zaten bir an,
Birileri terkediyor,yerine yenileri,
Yaşanmışları hiç sayıp vareden de yokeden de insan.
Binlerce yıl geçmiş olsa da,
Sonumuz kıyametle kopsa da,
Güneş bir daha hiç doğmasa da,
Gören insan,duyan insan,gereğinden fazla uyuyan yine insan.
Beyazlarla tertemiz geliyoruz ya,
Vedada aynı saflıkta kalabilmeli,
Bedenler geçici ama ruhlar ders alabilmeli,
İnsan gözü arkada kalmadan ölebilmeli,
Beyazlar içinde kirlenmemiş olarak gidebilmeli insan.
Geride bir yıl daha kalıyor bugün,
Geçmişiyle övünüp geleceğiyle gururlanabilmeli insan.(aposözü)

2014 yılı şiirleri

Düşmanca şiirler yazdırma bana.
Senin sürünüşün,
Benim gülüşüm,
Çektiğin her acı,
Benim için bayram düğün,
En mutlu günüm,
Öldüğün gün,
Demeyeceğim.
Hunharca katletmiş olsan da yüreğimi,
Rezil etmiş olsan da aşkımı sevgimi,
Nefessiz bırakıp söküp alsan da ciğerimi,
Sana beddua etmeyeceğim.
Bana yaptıklarınla kal,
Sen bilemezsin,
Nedir haram,nedir helâl.
(aposözü)


Kimseler yetinmiyor,
Kazandığı paraya,
Gördüğü sevgiye,
Aldığı övgüye,
Hep daha fazlası olmalı,
Hergün biraz daha azmalı.
Bundandır yüzler bir türlü gülmüyor,
Şükretmek nedir bilinmiyor.
Sofran dolu olsa da midenin aldığı kadar yersin,
Kasan dolup taşsa da çırılçıplak gidersin.
Olan ile yetinmesini bilmezsen eğer,
Tanrı yanlış yaratmış seni insan diye meğer.
(aposözü)


Hayatı beş geçe,
Ölüme çeyrek kala bir yerlerdeyiz.
Zaman diye birşey kalmamış,
Herşey bir an.
Ne akrep yelkovanı beklemekte,
Ne saniye onlara yetişebilmekte,
Koşar adım gidiyoruz kötülüklere.
Tadı kalmamış baharın yazın,
Sadece adı anılmakta beyazsız kışın.
Sanki biryerlere yetişeceğiz bu acele niye,
Bunca zulüm keder niye kavuşmak için kıyamete.
Yaşamı beş geçe ölüme çeyrek kala bir yerlerdeyiz,
Elele vermiş hergün insanlığı biraz daha öldürmekteyiz.(aposözü)
Benim için birkez olsun birşey yap,
Mesela bugün benim için uyan,
Ya da bir günlüğüne nefes al benim için,
Benim için gül,
Uğruma yaşamaktan zevk al birgün.
İmkansızı istiyorum,
Biliyorum,
Herkes kendi hayatını yaşamakta,
Her an bencillikle nefes almakta,
Biri diğerinin sadece piyonu,
Budur alemin vazgeçilmez oyunu.
Sen yine bildiğin gibi,
Kendin için yaşa,kendin için nefes al,
Böyle sürdükçe hayat,
Bana uzak Tanrıya yakın kal.
(aposözü)

Ben İstanbul'un en güzelini yaşadım.
Saf,tertemiz,doğaldı herşey,
İnsanları gibi.
Eminönündeki güvercinler beni beklerdi,
Adalar vapuru beni almadan gitmez,
Hiçbir yerde insanlık bitmezdi.
Ben Istanbul'un bâkirini yaşadım,
Kimse kıyamazdı ki,
O güzelim Çamlıca'ya,
Yeşillerin ortasındaki cânım İstanbula.
Sultanahmedi,Ayasofyası,Piyerlotisi,Sarıyeri,Bebek'i,
Ortaköyün kalbindeki lisemin deniz kıyısında,
Martılarla birlikte gerçek İstanbulu yaşadım.
Şimdi o'nu,o eski İstanbulu kaybettiğime çok pişmanım.
Aldılar elimden,
Ve sadece ismi kaldı,
Geriye hatıralar bile bırakılmadı.(aposözü)

Bana beni bile bırakmadı bu hayat...!!
Önce sevdiklerimi aldı birer birer,
Kimini bir daha hiç görmemecesine,
Kimini ise bir daha beni hiç sevmemecesine.
Oysa ne yaptım ki ben ona,
Hayat diye sarılırken bir başıma egoistçe değil,
İnsan bildiğim herkesi de yanıma aldım.
Ne aldıysa kabullendim,
Verdiğine şükür dedim.
Bir ben kalmıştım,
Şimdi beni de benden aldı.
Adsız kaldım,
Yüreğimle son kez ağladım,
Eskiden vardım,
Hayat sürükledi parçaladı yoketti,
Artık ben,bensiz kaldım.
(aposözü)

Birgünlüğüne geldim ben dünyaya,
Diğer günleri yaşanmış saymayacağım.
O bir gün,
Herşey çok güzel olacak,
Yapraklar dökülmeyip,
Çiçekler solmayacak,
O bir gün hiçbir kötülük olmayacak,
Kucaklaşacak insanlar sevgi ve muhabbetle,
Kimse kimsenin kuyusunu kazmayacak.
Sevgililer ayrılmayacak,
Giden olmayacak,
Ve bu yüzden gözyaşı akmayacak.
Ekmek bölüşülecek,
Aş birlikte yenecek,
Hak hukuk yenmeyecek,
Çocuklar dünyaya geldiğine pişman edilmeyecek.
Savaş kelimesi sözlüklerden silinecek,
Secdeye yürekten ALLAH sevgisiyle gidilecek,
Mutluluklar hiç bitmeyecek.
İşte O gün için geldim ben dünyaya,
Bazılarının sesini duyar gibiyim;
"Fena dalmış bu adam rüyaya"
O gün gelecek biliyorum,
Bekliyor,bekliyor,bekliyorum.
(aposözü)

Aslında kimseler birşeyler yemiyor,
Kul hakkı yetim hakkı şehitlerimizin hakkı,
Yiyoruz sanıyorlar,
Çaldıklarına inanıyorlar,
Oysa çıkıyor birbir,
Ya bacadan,
Ya paçadan.
Lâkin banknotlar yenmez,
Hazmı zordur,
Maazallah bir çıktımı,
Alacak hela yoktur.
Varettikleri mal mülk zira burada kalacak,
Yiyici ya da öpücü sahip olacak,
İlahi adalet nasılsa yerini bulacak.
Yesinler içsinller boşverin bu iştah onların,
Çıkarken yazıktır haline o güzelim donların,
Öyle bir memleket ki gözleri doyuracak toprak çok,
Biz yırtarız paçayı,ama onların sonu bombok.(aposözü)

Sen ne zaman dönersin bilmem ama,
Ben artık o bıraktığın yerde değilim.
Sorsan,soramaz,
Arasan bulamazsın,
Çünkü o eski ben değilim.
Gittiğin yerlerde benden eser bulamadın,
Yaşadım sandın ama sevdadan keyif alamadın,
Biliyorum ki pişmansın,vakit çok geç,
Gönlün macera aradı,bende kalamadın.
Bir izmarittim senin için ezip giderken,
Şimdi istesen de bir nefes alamazsın benden.
(aposözü)

Hani o tertemiz çocukluk yıllarımızda,
Hayaller kurardık.
Evcilik oynar,
Büyüyünce ne olacağım düşleri kurardık.
En güzel yıllarmış onlar,
Kimseler ekemezdi içimize kin nefret tohumlarını,
Ayıramazdı bizi hiçbir şey,
Kimse bozmazdı diğerinin oynadığı masumca oyunları.
Sevmeyi çok sevmeyi,
Saygıyı hürmeti öğrenmedik ezberledik.
Sonrası mı?
Sonra ne oldu bilinmez.
Unutuluverdi herşeyle birlikte o çocukluk yılları,
Ruhumuza girdi büyük dediklerimizin kirli oyunları.
Herkes büyüdü birşeyler oldu,
Herşey olduk birtek adam olamadık,
İnsanlıkta ön safta yer tutamadık.
Bir daha çocukluğumuzu hatırlamadık.(aposözü)


Uzanan ellerimiz hep boş kaldı,
Oysa her an bir buket vardı,
Ne mermi avuçladık biz,
Ne de savurduk bombaları acımasızca çocukların üstüne,
Biz bembeyaz güverciler uçurduk,
Barış dolu kardeşlik dolu tertemizdi içimiz.
Bizbize kaldık her daim,
Asla çıkmadı içimizden hain,
Onlar akbaba,onlardı şahin.
Birer insandık her birimiz.
Birbir tükensek de zamanı geldikçe,
Dürüstlüğün adı kalıp kendi gitmişse,
Yüreklere sevgi değil düşmanlık ekilmişse,
Takma be kardeşim biz tükenmeyiz,
Bombayı mermiyi çiçeklerle bekleriz.(aposözü)
Kim demiş,
Hani nerde o erkekler ağlamaz diyenler,
Benim göz pınarlarım kurumuş,
Peki ya nerde o gözyaşları,
Ve neden aktı,
Bir ölünün hatıra defteri gibiyim,
Tüm anılar o akıp giden gözyaşlarında saklı.
Anılar ise hep sevmekten ibaret,
Hiç sevmemezlik etmedi ki bu yürek.
Sevdim ağladım,
Kıymet bilinmedi ağladım,
O kıpkırmızı gözyaşlarımı,
Bir bir akıttım,
Erkekler ağlamaz dediler,
Çünkü göremediler,
Engin denizler kadar akan damlaları,
Hep gönlümde sakladım.
(aposözü)


Ortasındayım denizin,
Ve yüzme bilmiyorum,
Ne tutunacak bit tahta parçası var,
Ne de ayaklarım basıyor,dip çok derinlerde.
Çaresizim,
Her an dev dalgalar yutabilir,
Ya da beklenmedik bir anda bir köpekbalığı darbesi,
Batıp çıkıyorum,
Bağırsam sesimi duyan olmaz,
Her nefeste biraz daha su almaktayım,
Batmaya yüz tutmuş gemi misali.
Umudum da gücüm de tükeniyor,
Bir mucize bekliyorum ama bir el uzanmıyor.
İşte budur bir ömrü yaşarken yalnızların hikayesi,
Budur vefasızlığın,terkedilmişliğin,sevgisizliğin ifadesi.(aposözü)
Ben seni hiç birşeye değişmedim,
Ama sen çok değiştin.
Uğruna dünyalardan vazgeçtim,
Ama sen buna değmedin.
Tek suçlu tek değişen senmisin?
Hayır.
Artık renkler bile canlı değil eskisi gibi,
Çiçekler bile açmamaya direniyor,
Açanı erkenden solup gidiyor.
Farkındamısın;güneş bile eskisi gibi sıcak ve parlak değil,
Bakarsın gün gelir Ay bile alamaz olur ondan emanetini.
İnsanları hiç sorma;
Onlar zaten bihaber alemden,
Yaşayıp gidiyorlar öylesine,
İnsan olduklarını unutmanın farkında olmadan.
Ben seni hiç birşeye değişmemiştim,
Keşke sen de hiç değişmeyebilseydin.(aposözü)

Sen bana göre çok uzaklardasın,
Ve orada kalmalısın.
Sadece hayalime alabiliyorum seni,
İstemesem de isyan etsem de orada olmalısın.
Çünkü saatler yanlış,
Takvimler yanlış,
Farklı zamanları yaşıyoruz,
Dünyaya geliş anlarımız yanlış.
Doğru olan iki insan,
SEN ve ben,
Ama mecburuz ömrü tüketmeye,
Biraraya gelemeden.
Sen ve ben istemeden,
Ayrı dünyalarda birbirini sevemeden,
Birlikte ölemeden.(aposözü)


Yıllar geçmiş olsa da üstünden,
Tam unutmaya yüztutmuşken,
Külleri bile soğudu derken,
Yine falda sen çıktın.
Unutmuştum güzelliğini,
Tutmuyordum pamuk ellerini,
Burnumda tütmüyordu artık kokun,
Bozmuştum ezberimi,
Hissetmezken nefesini,tenini,
Yine falda sen çıktın.
Bir ömür sensiz bitecek derken,
Bir başıma kimsesiz yaşayıp giderken,
Gönlüm sonsuz bir çöle dönüp yüreğim kararmışken,
Yine falda sen çıktın,

Yine içimi acıttın.(aposözü)


Bana masal anlatma,
Zaten masallarla büyümüşüm ben,
Bana gerçeği göster.
Seviyorum deme,
Sev.
Aşığınım deme,
Aşkını göster.
Uzağında olsam da,
Bana mektup selam değil,
Hep muhtaç olduğum yüreğini gönder.
Bana masal anlatma,
Gerçeği göster,
Gönül bu;
Ne ekmek ne su ne de aş,
Gönül doyumsuz sevda ister.(aposözü)

Ne kaldı ki şurda bir daha görüşmemeye,
Ne kaldı birbirimizi bir daha görmemeye,
Üç beş vakit,
Ya da birkaç yıl vesaire.
Kalan bizim olsun hiç olmazsa,
Tut ellerimi sımsıkı sakın bırakma,
Gözlerini gözlerimden hiç ayırma,
Ne kaldı ki şunun şurasında görüşmemeye.
Bir daha gelmeyecek bu iki beden,
Sonuna varalım asla üzmeden,
Geçmişi yaraladık bilip bilmeden,
Ne kaldı ki birbirimizi bir daha görmemeye.
Bırak ruhlarımız bir bütün olsun,
Coşsun mahşere kadar yürek aşkla dolsun.
Tüm çiçekler bize açsın bizimle solsun,
Ne kaldı ki geriye bir daha görüşmemeye,
Gücümüzmü var sanki hiç ölmemeye.(aposözü)

Ne farkedecek ki sanki?
Belki gezmeyeceğiz tutuşup ellerimizi,
Dolaşmayacağız takıldığımız cafeleri,
Özleyeceğiz biz sadece bizi.
Diğerlerini sorma,
Anlamazlar,
Ararlardı zaten adam yokluğunda,
Ya da can sıkıntılarında.
Değişen bizim olmamamız oralarda,
Kimbilir belki de olmaz umurlarında.
Sorarlar birgün,
Sonra öğrenirler,
Ve hiçbir şey değişmez hayatlarında,
Hafif bir üzüntü,biraz iç çekiş 
Devam klişeleşmiş yaşamlarına.
Farkeden ne olacak ki;
Birimiz burada,
Diğerimiz toprakta,
Birimiz hissedecek yokluğunu,
Diğeri görse de anlayacak ölmüş olduğunu.
Ne farkedecek ki;
Ha bir kişi noksan burda,
Ha bir kişi fazla orda,
Hayat bu işte,
Anca öğreniyorlar,nerede olduğumuz sorulduğunda.
(aposözü)

Boşuna yaşamışız boşuboşuna.
Değer değildi sadece verdiğimiz,
Herşeydi ve herşeye değerdi,
Ne anlayan oldu ne de tınlayan.
Verdiklerimizi kayıp diye görmedik,
Ama onlar sanki bizden çalmışcasına mutlu oldular,
Kaybettiklerimizi kendilerine kâr sandılar,
Çünkü onlar yalnızca çıkarlarına inandılar.
Görmediğimiz değerlerle,
Sırtımıza vurulmuş eğerlerle,
Biz burda dimdik ayaktayız,
Geçmişte vatan haini,
Şimdi onur ödülü almaktayız.
Kendimiz için değil ama onlar uğruna boşuna yaşamışız,
Bu nedenle bu alemde yalnız kalmaktayız.(aposözü)