Yazı yazdım, neoliberal oldum

Birey olmak zor iştir

Tabii ki bunları 1970’lerde söyleyemezdim. Bir kere, söyleyecek bilgim yoktu. İkincisi, söyleyecek cesaretim yoktu. Bunları söyleyebilmek için “birey” olmak gerekiyordu, oysa ben birey değil solcu örgüt mensubuydum. Daha önceki yazımda söylediğim gazete makalesini (“kızlı-oğlanlı bira içilemeyen yerde üniversite kurulmaz”) taa 81’de yazdığımda dostlarım neler demişlerdi, anlatmıştım.

Maalesef “cemaat” sadece dinsel olmuyor. Kimi durumlarda etnik veya solcu da olabiliyor. Tamam: hiçbir birey haklarını örgüt olmadan alamaz; örgüt şarttır. Aksi halde ulus-devlet veya cemaat birey'i çıtır çıtır ve çiğ çiğ yer, yutar. Ama bu örgüt Birey’in doğru bildiğini kalkıp söyleyebilmesi ortamını üyelerine haram ediyorsa, artık bir cemaattir.

Birey’i engelleyen iki şey vardır dünyada: Ulus-devlet ve cemaat. Zaten, insan hakları bu ikisinden kazanılan arsa üzerine inşa edilir.

63 yaşındayım. Biraz doğru-dürüst birey olmaya başlayalı daha 10 yıl oldu-olmadı. Ve olay sürüyor.

Dün komünist derlerdi. Bugün Kürtçü, Ermenici, daha bilmem neci diyeceklermiş. “Neoliberal” diyeceklermiş. Hadi canım sen de.

1970’lerde, Türk Ceza Kanunu’nda 141-142. maddeler varken çıkıp sosyalizmi savunacaksın, ama kendi örgütünün hataları varsa söyleyeceksin - söyleyebilirsen.

2000’lerde, Kürt konferanslarında konuşacaksın, ama “Türkler sizleri kışaladı, siz de Ermenileri ve Süryanileri” demekten çekinmeyeceksin. Yurtdışında Ermeni konferanslarına katılacaksın, ama “Türkler için Sevr Paranoyası neyse, Soykırım söylemi de sizin için odur” diye konuşabileceksin. Böyle giderse kamu üniversitelerinde eğitimin batacağını söyleyeceksin. Hata varsa, önceden haber vereceksin - verebilirsen.

Aydın dediğimiz yaratığın görevi budur efendim.