Yazan: Haldun Taner

(Vicdani'nin evi, elinde bavullar. Köşede be­şikteki çocuğunu sever.)
VİCDANİ - Aman da aman da yavrum benim.
LALÎFER - Erzincan uçağı kaçta kalkıyor?
VİCDANİ - 11.50'de konağım. Sizlerden ayrı ge­çen günler yaşanmamış gibi geliyor bana. Hele şu mınarıktan bir türlü ayrılamıyorum.
LALİFER••- Aaa. Onu benden çok seviyorsan, kıs-kanmm bak.
VİCDANİ - Onun yeri başka seninki başka gü­lüm. (Çocuğunu öperek) Hanimiş benim pom-pişim, hanimiş benim oğlum, bir tanecik Mağsumim.
LALİFER - (Sabırsızdır saatine bakar) Saat ll'e geli­yor. Ayağını çabuk tut.
VİCDANİ - Geliyorum, kancığım. Sabahtan beri içimde bir hissikablelvuku var bir türlü siz­lerden ayrılmak istemiyorum. (Bavulları bıra­kır.)
LALİFER - (Çok telaşlanmıştır.) Hiç olur mu? Vazi­fe.
VİCDANİ - Bak anneciği vazifeleri de öğrenmiş. Babacığın paraaklar kazansın da sana ma­rn aaklar alsın.
LALİFER - Uçağını kaçıracaksın.
VİCDANİ - (Valizleri alır.) Gel seni bir öpeyim. (Üsküdar'a gidenken aldı da biryağmur'u.... mı­rıldanarak çıkar.)
EFRUZ - (Gelerek) Gitti mi?
LALİFER - Gitti.
EFRUZ - Geliyor seninki. (Kapıdan aşağı seslenir.) Gelebilirsiniz patron.
LALİFER - Buyursun. (Telaşla çocuğu yatırmaya gö­türür odayı düzeltir.)
EFRUZ - (Patrona yer verir çıkar.) Buyurun patron.
PATRON - Teşekkür ederim Efruz. (Elinde hediye paketiyle girer.)
LALİFER - Mersi. Bu ne büyük ihtiyatsızlık, küçük tavşanım.
PATRON - Bir saattir Efruz'la yol başında jeep içinde bekliyorduk. Vicdani gidince Efruz merdivenleri kolaçan etti, sonra da işaret verdi.
LALİFER -Tıpkı polis romanlarındaki gibi!..
PATRON - Kalbim hâlâ küt küt atıyor.
LALİFER - Telefon etseydiniz. Ben gelirdim.
PATRON - Çok sabırsızdım bugün. Hem bu heye­canın da başka tadı var. Bu sefer çeşni değiş­sin istedim.
LALİFER - Sizi gidi sizi. İlahi siz yok musunuz?
PATRON - Gel bakayım benim yanıma ciğer pa­rem. (Sedire çeker.)
LALİFER - Çok yorgun görünüyorsunuz ama.
PATRON - Bu işler beni çok yoruyor Lalifer çok yıpratıyor!... Çok...
LALİFER - Biraz dinlenseniz.
PATRON - Sen benim sakin limanımsın. İhtiyar bir gemi sıcak bir huzur limanına giriyor.
LALİFER - Ne güzel teşbihleriniz var.
PATRON - Bende soycak şair kanı var. Babam ketenhelvası satarmış. Ben de edebiyatçı ola­bilirdim. Keşke de ölsaymışım. Zengin olduk tüccar olduk da ne oldu. (Yatağa uzanır.) Ah!. Yorgunum bitkin. Hani benim şekerim beni bugün ovmayacak mı biraz?
LALİFER - Sizi gidi sizi.
PATRON - (Lalifer ovmaya başlar.) Oh.. Şurasını da, gözüm açıldı biraz. Bu yaramaz burun senin mi?
LALİFER - Sizin.
PATRON - Bu minnacık ağız?
LALİFER - Sizin.
PATRON - Ya bu şeker omuzlar?
VİCDANÎ - (Gelerek) Bırakın bari o kadan da ba­na kalsın sayın patronum.
LALİFER - A.. Vicdani niye döndün?
VİCDANİ - Uçak kalkmadı konağım.
LALİFER - Neden?
RADYO - Bu gece Erzincan ve havalisinde çok şiddetli bir deprem olmuş, şehir ve köyler bi­naların yüzde sekseni yıkılmıştır. Nüfus kay­bının muazzam olduğu ilk alman rakamlar­dan anlaşılmaktadır. Şehirde taş taş üstünde kalmamıştır. Kızılay ekipleri... (Fading.)
LALİFER - Ben, sen gittin sanıyordum.
VİCDANİ - Görüyosun ki gitmemişim konağım.
PATRON - Tuhaf tesadüf, ben de biraz önce bir dosya sormak için size uğramıştım.
VİCDANİ - Büyüğüm, amirim, patronum olarak gerçi siz her şeyi benden iyi bilir, düşünürsü­nüz ama, affınıza mağruren eve dosya getir­mek hiç âdetim değildir sayın patronum. Farzı muhal, getirdim diye kabul etsek bile onlan yatağa saklamak aklımdan geçmezdi -patronum. Hadi ona da peki diyelim. Affını­za mağruren bu bizim sakız gibi yeni serdiği­miz yatak çarşaflarının üzerine ayakkabıla-nnızla çıkmanızı gerektirmezdi, sayın patro­num!
PATRON - Dur dinle Vicdani, vaziyeti yanlış tef­sir ettin galiba. Sadece şaka ediyordum.
LALİFER - Evet, sinirlenme, serin kafa ile düşün. İlahi aklına neler geliyor, tuhafsın vallahi.
VİCDANİ - Serini, sıcağı yok konağım. Affınıza mağruren derhal işimden aynhyorum. Seni de vefakâr konağım bundan böyle bu tip hareketleri rahatça yapabilmen için hürriye­tine kavuşturuyorum.
64
LALİFER - Yani beni boşuyorsun. Hayır bunu ya­pamazsın.
VİCDANÎ - Affınıza mağruren yaparım kona­ğım. Şimdi bavullarımı alıp aranızdan uzak­laşacağım.
PATRON - Bavulun elinde ya..
VİCDANÎ - Sözgelişi söyledim. İki üç parça zati eşyamla çocuğumu alacağım..
LALİFER - Böyle çıkıp gidemezsin. Beni rezil ede­mezsin. Buna şantaj derler.
VİCDANİ - Benden can çıkar, sır çıkmaz kona­ğım. Ne şantaj, ne rezalet, sadece onurum kmldı gidiyorum.
PATRON - Sen beni heyecandan öldürmeye mi kararlısın Vicdani?
VÎCDANİ - Ne bakıma sayın patronum?
PATRON - Bütün bunlan geç bir kalem, namus, iffet, skandal, o kadar mühim değil, bunla­rın hepsinden önemli bir şey var. Bordrolar ne olacak?
VİCDANİ - Bordrolar mı?
PATRON - Tabii... Bordrolar. Bordrolar yetişmez­se Maliye tepemizde. Kastin beni iflas ettir­mek mi yoksa? Bunu bana yapamazsın Vic­dani.
VİCDANİ - Ben gidiyorum patronum. Ve dahi sevgili konağım.
PATRON - Gidemezsin!. Hadi benim, Efruz'un hatınnı ezdin, diyelim. İlla velakin firmadan ,ekmek yiyen üç yüz ailenin ekmeği ile oyna­yamazsın. Yazıklar olsun Vicdani. Şahsi bir kmlmayı umuma, firmaya, cemiyete, milli menfaatlere kadar teşmil etmeye kalkıyor­sun. Bunu beklemezdim senden. Cevap ver­sene ne susuyorsun?
VİCDANİ - Affınıza mağruren vicdanımın sesini dinliyorum, sayın patronum.
PATRON - Vicdanın ne diyor?
VİCDANİ - Hak yok vazife vardır diyor. Birkaç gün için. Şahsi duygulanma gem vuraca­ğım. Bordrolan tanzim edip, üç yüz aileyi, firmayı ve cemiyeti ve de milli menfaatleri koruyacağım. Ama ondan sonra affınıza mağruren firmadan da, karımdan da ayrıla­cağım.
PATRON - Bak bu olur.
VİCDANÎ - Nerde benim diş fırçam? (Alır bavulu­na kor.) Bu benimki değil mi?
LALlFER - Evet.
VİCDANİ - Nerde benim yüz havlum? Bu benim­kiydi, değil mi?
LALİFER - Evet.
VİCDANİ - Bir de ciğer paremi mağsumimi ala­cağım.
LALİFER - Affınıza mağruren onu alamazsın işte.
VİCDANİ - Neden?
LALİFER - Çünkü o senden değil de ondan.
VİCDANÎ - (Seyirciye dönerek) Ben size içimde kö­tü bir hissikablelvuku var dememiş miydim?