Yazan: Haldun Taner

başlar.) ANLATAN - İşte o tarihten beri
Vicdanide
Bir Çin allerjisi
O gün, bugün
Çin çayına bile
Rest çeker getirseler
Efruzda ise
Şeytan tüyü var
Nereye gitse
Sevilir, beğenilir
Yaradılış mı?
Şans mı?
Nedir?
Efendim siyasi duruma gelince
Vatan düşmandan temizlenmiş
(Hürmet Sana Ey Şan Dolu Sancağım marşı.)
Lloyd George mat edilmiş
İşgal kuvvetleri def olup gitmiş
İstanbul'dan
İşte o sırada
Ankara'nın ilk elçisi
Kısa boylu güler yüzlü sevimli,
Kuvayimilliye kumandanı
Refet Paşanın
İstanbul'a gelişi
Her taraf donanmış
Kurulmuş tak-ı zaferler
Bütün İstanbul hasretle
Paşayı bekler
ŞARK MAHFİLİ
(Şark mahfilinin önü: Efruz keşşaf kılığında elinde trampet. Cemalifer Hürriyet Perisi, Vic­dani bahriyeli kılığı ile şemsipersiz kasketinde Yavuz yazılı.)
MÜDÜR - Herkes hazır mı?
EFRUZ - Hazır efendim.
MÜDÜR - Hürriyet perisi nerde? Git bak bakalım. Sen okuyacağın nutku hazırladın mı?
VİCDANİ - Hazırladım.
MÜDÜR - Oku öyleyse.
CEMALİFER - İşte geldim muallim bey.
MÜDÜR - Kanatlarını kabartın biraz. Sen ne ya­pacağını biliyor musun?
CEMALİFER - Evet efendim kırmızı beyaz çiçekle­ri vereceğim.
VİCDANİ - (Nutku prova eder.) Ey Fatih'ten sonra İstanbul'u ikinci defa fetheden kahraman or­dumuzun öncü mümessili Refet Paşa hazret-
leri. Ey... iki cihanın eşsiz incisi İstanbul'un... (Yüzü birden ekşir, elini karnına götürür.)
MÜDÜR - Nen var oğlum. Rahatsız mısın?
VİCDANİ - Çok heyecanlıyım muavin bey. 418 Efruz, sağ olun, gitti evden heyecan ilacı ge­tirdi. Geçer birazdan bir şey değil. (Efruz kıs kıs güler.)
VİCDANİ - İki kıt-anın müntehasındaki bu eşsiz şehrin bu emsalsiz beldenin ay ay ay ay... (iki büklüm olur.)
MÜDÜR - Nen var oğlum? Ne oluyorsun?
VİCDANİ - Biraz karnım ağrıyor da muallim bey, herhalde ilaçtandır. Bütün asırlık surla­rı, mukaddes camileri, minareleri, tarihi abi­deleri ile ay ay ay ay... Sizin yüksek şahsınız­da Kuvayimilliye ordularını selamlıyor. Ay ay ay'ay ay...
MÜDÜR - Okuyacak mısın, yoksa? .
VİCDANİ - Ben sınıfın mümessiliyim muallim bey. Affınıza mağruren bu tarihi günde bu şerefi ölürüm de kimseye kaptırmam. Ana­dolu bozkırının kavurduğu tunç yüzünüzde hürriyet rüzgârlarının izi, çizmelerinizde ise anavatanın mukaddes tozu var.
MÜDÜR - Tam burda eğilerek ne diyeceksin ba­kayım?
VİCDANİ - Bu tozu öpmek (Eğilir) vatanımı öp­mek gibi geliyor bana. Ay ay ay ay.. Affeder­siniz muallim bey eğildim de ondan oldu, vallahi geçmiş gibiydi. Bir dakika ben şimdi geliyorum. Şu kadarcık bir şey. (Koşarak çı­kar.)
MÜDÜR - Efruz!
EFRUZ - Efendim.
MÜDÜR - Efruz bundan hayır yok. (Gürültüler ço­ğalır.) İşte geliyorlar, karın ağrısı Refet Paşa­nın yanında tutarsa rezil oluruz. Al kâğıttan sen oku oğlum.
EFRUZ - Okuyayım hocam.
MÜDÜR - Hürriyet perisi nerde? CEMALİFER - Efendim.
(Sesler, gürültü çoğalır. Sesler: Yaşasın Kuva-yimilliye. Yaşasın Baş Kumandan Mustafa Kemal Paşamız. Yaşasın gözbebeğimiz, Refet Paşamız. Refet Paşa görünür. Çok şıktır, aya­ğında pınl pırıl rugan çizmeler etrafa selam ve öpücük yağdırmaktadır.)
VİCDANİ - îşte geldim muallim bey. Versin nut­ku ben okuyacağım.
MÜDÜR - Efruz okuyacak. Sen al şu trampeti. (Vicdanı ile Efruz itişirken kâğıt yırtılır.)
(Muallim işaret vermiştir hürriyet perisi üstü­nü düzelttiğinden görememiştir. Efruz kendi­ne sanıp ilerler.)
EFRUZ - Refet Paşamız. (Arkasını getiremez) Paşa­mız size çok güzel bir nutuk hazırlamıştık. Şimdi heyecandan yırtıldı unuttuk. Çizme-nizdeki Anadolu toprağını öpecektik, onlan da boyatmışsınız o iş de yattı. Veriniz bari mübarek elinizi öpeyim. Refet Paşamız. (Çi­çeği hürriyet perisinin elinden kapıp uzatır.) Bu­nu da babam size yolladı.
REFET PAŞA - Berhudar ol evladım. Sen kimin oğlusun bakayım?
EFRUZ - Firuz Beyin oğlu Efruz'um efendim.
HOCA - Firuz Beyin oğlu 418 Efruz kulunuz.
REFET PAŞA - Sen ne hamiyetli çocuksun. Gel se­ni alnından öpeyim.