Yeni düşmanlar üretilirse, devrilen tabuları ikame için de yeni tabular

Alsas dili aynen Kürtçe gibi sınırda konuşulan bir dil. Üstelik, Almanca’nın bir diyalekti. Bu bölgedeki belediyelerde, o belediyenin nizamnamesi öngördüğü takdirde bu dil de kullanılıyor. Bölgede kurulmuş derneklerin faaliyetlerinde serbest. Kamu kurumlarında da. Bölgede (“bölge” diye diye OHAL bölgesine benzedi benzetmek gibi olmasın) 1919’dan bu yana seçim ve propaganda afişleri Fransızca ve Almanca basılıyor. 10.08.1979’dan beri karayolları kenarındaki tabelalarda yerleşim yeri adları Alsasça da yazılıyor. Strasbourg’un tarihî kesiminde sokak adları Fransızca ve Alsasça.

Yargıdaki durumu sorarsanız, bize Fransa’yı örnek gösteren U-D’ciler için dehşet verici. 1919’dan beri mahkemelerde Alsasça savunma yapılabiliyor. Taraflar ve yargıç da biliyorsa, duruşmalarda konuşmak da serbest. Dahası, sıkı durunuz, bu bölgede geçerli olan kimi yasalar, ör. Yerel Dernekler Yasası henüz Fransızcaya çevrilmiş değil; Almanca! Hatta, bölgedeki dernekler Alman Medeni Kanunu’nun çeşitli maddelerine tâbi. Ör. Fransa’nın diğer bölgelerinin aksine, Alsas hukukuna göre kurulmuş bir dernek kâr amacı güdebiliyor.

Eğitimdeki durum da U-D’ye hiç yakışmıyor. Azınlık dilleri özel ve resmî okullarda şu anda ana sınıfından başlayarak 250.000 öğrenciye okutulmakta (Le Monde, 04.10.2005). Ebeveyn isterse, ana ve ilkokulda eğitim tamamen mesela Bask ve Alsas dilinde olabiliyor. Devlet bu sistemi örneğin Bask bölgesinde yüzde 70 oranında finanse ediyor. Üniversitede zaten Edebiyat ve Bölgesel Diller bölümü var. Kimi yerlerde (ör. Bask) yalnızca azınlık dilinde eğitim veren yüksek öğretim kurumları faaliyette. Kültür ve sanattaki durumu sorarsanız, Kültür Bakanlığı’nın görevi “Fransa Dilleri”nin korunması ve geliştirilmesi. Bölücülük bu kadar olur.

Olur da, Fransa’nın hiçbir yeri Alsas kadar sakin değil.