Yönetim Süreçlerinden Karar Alma Süreci

Karar  Seçeneğinin  Uygulanması  ve  Değerlendirilmesi: Bir  kararın  etkili olabilmesi  bir 

eylemle  sonuçlanması  ile  olanaklıdır.  Özünde  elem  odaklı  olan  karar  süreci, uygulama 

aşaması ile son bulmaktadır.(Açıkgöz,1994 akt. Niyazi Can 2018:146) 

 

Karar Vermede Karşılaşılan Sorunlar 

 

   Eğitim  sistemimizde  karar  vermede  yaşanan  sorunların  başında  hızlı  ve  doğru  karar 

verememek  gelmektedir.

 

Gelişmiş  veya  gelişmeyi  hedefleyen  örgütlerin  en  büyük  sorunu, 

doğru kararlar alabilmek ve bu kararların uygulanabilmesi için doğru insanları bulabilmektir. 

Günümüz  Türkiye’sindeki  yönetim  anlayışına  bakıldığında,  doğru  kararlar  almak  yerine, 

sadece kontrol etmek ve ayrıntılarla boğuşmak bir yöneticilik anlayışı olarak görülmektedir

.  

Eğitimde karar sürecini etkileyen çeşitli iç ve dış nedenler arasında en güçlü olan merkezcilik 

derecesidir. Klasik eğitim örgütlerinin bir özelliği olan aşırı merkezcilik, karar, yetki ve 

görevlerin rasyonel bir biçimde dağılımını engeller. Halbuki bu yetki ve görevler, ilişkin 

oldukları basamaklarda bulunmalıdır. Örgütün anatomisi de bunu gerektirir; çünkü karar, 

yetki ve görevlerinin dağılımı ile kararların yığılması ve gecikmesi ters oranlıdır. Merkez 

eğitim örgütü, karar yetkilerini aşırı derecede topladığı zaman, okul yöneticilerinin karar 

yetkileri de, yorumlama eylemlerinden biraz öteye geçebilecektir. Halbuki, okul yöneticisinin 

çevreye yapması beklenen etki, yönetici olarak yaratacağı imajın bir ürünüdür. Kendi çapında 

bağımsız karar ve yürütme yetkileri olmadan, sadece yorumlama ve bunun gerektirdiği 

uygulama yoluyla böyle güçlü bir imaj yaratabilmesi beklenmemelidir. Eğitim girişimini 

etkileyen güçler dağınık ve akıcı olduğundan, çok zaman okul yöneticisinin ani ve kesin 

kararlar vermesini gerektirir; yetkisiz bir yönetici ise haklı olarak böyle atılımlarda bulunmayı 

göze alamaz (Bursalıoğlu,1994, s. 97-98).  

Yavuz’a göre Üyelerin örgütsel karara katılması sadece örgütün uygun bir yönetim yapısı 

olduğunda gerçekleşebilmektedir.  Bu açıdan bakıldığında merkezden yönetilen okullarda 

öğretmenlerin ve diğer okul çalışanlarının karara katılmalarını beklemek ya da karar için her 

hangi bir katkıda bulunmalarını sağlamak kolay değildir. Karara katılmak sorumluluk 

gerektirdiğinden, merkezden yönetilen okullarda da sorumluluğun astlara devredilememesi 

nedeniyle, öğretmenler ve diğer çalışanların karara katılmaları beklenmemelidir. Özellikle de 

öğretmenlerin karara katılamamaları önemli bir kayıptır. Çünkü, eğitimin ve öğretimin temel 

bileşenlerinden biri olarak öğretmenlerin sahip olduğu deneyim ve becerilerden yeterince 

yararlanma şansı da kaybedilmiş olur. Örgüt yapısı, astların da karara katılmasını sağlayacak 

şekilde düzenlendiğinde, örgütteki herkesin örgütsel eylemlerde etkin olarak ve sorumluluk 

alarak çalışmaları sağlanacak ve böylece öğretim görevinin daha etkili ve verimli bir biçimde 

yerine getirilmesi sağlanmış olacaktır.