Yurtta Harp, Cihanda Harp

Gelelim hukuki duruma

1) Bu gibi konuşmaları kaydetmek yasadışı.  Ama bunların yayınlanması, eğer kamu yararı varsa,  AİHM içtihadına göre ifade özgürlüğüne giriyor; suç değil. Bu işleri Türkiye’de en iyi bilen kişi, eski AİHM yargıcı Dr. Rıza Türmen örnekler vermekte: Fressoz ve Roire / Fransa kararı (21.1.1999), Bladet Tromso/Norveç kararı (20.05.1999), Radio Twist S.A./ Slovakya kararı (19.12.2006). (“Ses kayıtları ve ifade özgürlüğü”, Milliyet, 08.03.2014).

Devlet sırrı diyorsanız, yine Türmen, Avrupa Konseyi Parlamenter Asamblesi 2007 kararını hatırlatıyor:  “Resmî sırların korunmasında devletin sahip olduğu meşru çıkar, ifade özgürlüğünün sınırlandırılması için bir bahane oluşturmamalıdır. İfade özgürlüğü,  (…) iktidarın (…) kötüye kullanılma yollarını teşhir etmek bakımından önemlidir.”… (“Basın Özgürlüğü ve Wikileaks”, Milliyet, 05.12.2010).

2) Konumuz açısından çok daha önemlisi, Türmen aynı yazıda uyarıyor: İçeriği kamuoyuna açıklanmış bir belgeye basının yer vermesi, manşete taşıması suç değildir. Bilakis, AİHM, bunun suç sayılmasını düşünce özgürlüğünün ihlali kabul eder. Örnek: Sunday Times/İngiltere (devlet sırlarının açıklanması), Fressoz ve Roire/Fransa (gizli vergi belgelerinin açıklanması).

Dışişleri makam odasında Suriye meselesinin nasıl ele alındığı şu anda dünya ve Türkiye kamuoyuna açıklanmış vaziyette. Hem Youtube’da var, hem tape yasaklanana kadar herkes okudu, hem de Birgün ve Cumhuriyet’te tam metin çıktı. Şu anda da Milletvekili Umut Oran, TBMM’ye verdiği ve bu toplantıda dişe dokunacak ne konuşulmuşsa ortaya döken soru önergesini sitesinde veriyor: http://www.umutoran.com/2014/03/28/4-adam-gonderirim-8-fuze-attiririm-tbmmde/ Bu önergenin haberini, 28.03.2014 tarihli Cumhuriyet’te de, “