Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Vahid: Allah rəhmət eləsin.

Narın: Qohumlarını çağır, ay bala. Mən də qurban boyun almışdım axı. Onu kəsim. Gör haçandır qalıb. Allaha xoş getməz. Murad, su nə oldu?

Murad: (çaşqın) Hə, bu saat. (gedir)

Vahid: Nə deyirsən? Bəlkə elə indi zəng edəsən qohumlara.

Murad: Yox... Yox... Mən heç kəsə zəng edə bilmərəm. Bilirsiz, birincisi, mənim qohumlarımla əlaqəm yoxdur. İkincisi, hələ ki, buna hazır deyiləm.

Narın: Niyə ki?

Murad: (su gətirib Narına uzadır) Buyurun.

Narın: Çox sağ ol. (su içir)

Vahid: Bəs onda elçilik məsələsi necə olar?

Murad: (əlini boynunun ardına möhkəm çırpır) Elçilik nədir?

Vahid: Odur ki, biz artıq qohum oluruq, Murad!

Zaman: (halı pisləşir) Mənim ürəyim sıxılır. Bağışlayın. Əl-üzümü yumalıyam. (çıxır)