Zaman: (tər-su içində)Bağışlayın, mən heç nə anlamıram.
Dilbər: Burda anlamamalı nə var ki? Uşaq evinə verildiyini öyrənəndə səni axtardım. Amma tapa bilmədim. Axır uzun axtarışlardan sonra Azərbaycandan xəbər gəldi ki, səni tapıblar. Mən də ünvanını alıb gəldim.
Murad təəccüb içində Dilbəri dinləyir. Esmeralda laqeydliklə pivə içir. Zaman isə tərini silib divana oturur və alnını əllərinə söykəyir. Dilbər də onun yanına oturur.
Zaman: Əgər siz mənim nənəmsizsə, babam hanı?
Dilbər: Baban iki il əvvəl rəhmətə getdi. Narahat olma, mən sənin yanına əliboş gəlməmişəm. Babandan geriyə böyük bir sərvət qalıb. Onun tək varisi sənsən.
Murad:(rəngi açılır) Nə gözəl nənədir! (Esmeraldaya göz vurur)
Zaman: Lənətə gəlsin sizin sərvətiniz, mirasınız! Hansı cəhənnəmdə idiniz bu vaxta qədər!?
Dilbər: (ağlamsınır) Belə demə, gözümün işığı. Biz hamımız taleyin qurbanlarıyıq. Kim bilərdi ki, bunlar başımıza gələcək!? Amma bütün günahlar sənin ata tərəfindədir. Əgər mənə inanmırsansa, gedib onlardan soruşa bilərsən.
