Murad: Yaxşı. Elə alim olmazsan, zəhmətinlə qazanarsan. Ürəyin istəyən laboratoriya, hər cür avadanlıq, ən son cihazlar... Daha nə istəyirsən? Bütün gün ye-iç və cihazlarla qurdalan da! Arada qardaşına da əl tutarsan. Çox demirəm, bir-iki bakal pivənin pulu bəsdir.
Zaman: Əyyaş! (düşünür) Amma ağlıma batdı. Yəni ürəyim istəyən laboratoriyanı qurmağa yetəcək qədər pul verərlər?
Murad: A kişi, hələ artıq da qalar. Böyrəkdir e. Telefon, notbuk zad deyil. Aşağısı əlli min manat.
Zaman: Doğrudan? Bu pulla mən kosmik gəmi icad edərəm ki!
Murad: Ay sağ ol! Hə, Murad, nə deyirsən? Sabah gedək?
Zaman: Gedək də. Ən azından xeyirxahlıq olar. Doğrudan e. Bir həyat xilas etmək qədər gözəl nə ola bilər? Pul olmasa da olar.
Murad: Off! Çayını iç. Sən bu ağılla heç kağızdan gəmi də düzəldə bilməzsən, o ki qaldı kosmik gəmi düzəldəsən. (Qapı döyülür) Kimdir, görəsən?
