Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Murad: Ay dayı, Zamanın halı yaxşı deyil.

Qoca Zaman: Sus! Sus! Hamınız susun! Məni dinləyin! Zaman, sənə yenə kələk qurublar. Sən bu dəfə daha da böyük bəlanın içinə düşmüsən...

Dilbər: Ayyyy! (kişiyə yaxınlaşır) Sən bir kişiyə bax!? Yaraşığa bax!? Boya-buxuna bax!?

Qoca Zaman: (təəcüblənir) Bu qadın nə danışır?

Murad: Heç bilmirəm gülüm ya ağlayım!? Özüm ölüm, xaraba dəlixanadır!

Zaman: Nənə...! (halsız divana oturur)

Dilbər: Can nənə! (Qoca Zamana əlini uzadır) Mən Dilbər xanım!

Qoca Zaman: Nənə, özünə gəl!

Dilbər: Nənə? Heç sizə yaraşdırmadım! Biz ki, yaşıdıq. Siz mənə nənə deyirsiz?

Qoca Zaman: Ay nənə, heç bir şey sənin bildiyin kimi deyil. Özünə gəl!

Dilbər: Heç eybi yoxdur! Unutmayın, siz zərif bir xanımın könlünü qırdınız!

Vahid: Dilbər xanım, xahiş edirəm, bu işi tez həll edək.