Qoca Zaman hər dəfə xoruldadıqca Dilbər “can” deyir. Onun saçını, sinəsini, əllərini sığallayır. Qoxusunu ciyərinə çəkir.
Dilbər: Əsl kişi ətridir! Bəh-bəh!
Dilbər Qoca Zamanın ayaqlarını sığallayanda kişi qıdıqlanır və gülərək yuxudan ayılır. Dilbər cəld kənara çəkilir. Kişi təccüb içində ətrafa boylanır. Gözlərini ovxalayıb bir daha evə göz gəzdirir. Dilbərə diqqətlə baxır.
Qoca Zaman:Sən neyləyirsən?
Dilbər: (özünü itirir) Heeçççç. Mən üstünüzü örtmək istədim.
Qoca Zaman: məni qıdıqladın!
Dilbər: Nə qıdıq, cənab? Siz yuxu görmüsüz!
Qoca Zaman: Yox. Sən məni qıdıqladın? Heç utanmırsan? Ayıb deyil səninçün?
Dilbər: Cənab, haçandan yatan adamın üstünü örtmək ayıb olub? Mən sizə yaxşılıq etmək istədim, siz isə...
