Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Murad: Mən də elə eşitdim.

Qoca Zaman: Yox, 80-ci illərdə dedim. Suya görə çox sağ olun.

Zaman: Nuş!

Qoca Zaman: Hə... Belə... (masanın yanında stulda əyləşir)

Murad: (qəhqəhə çəkib gülür) Dayıcan, dönər istəmirsən?

Qoca Zaman: Düzü, acmışam. Heç pis olmazdı.

Murad: Xaxaxaayy! Özüm ölüm, kişi məzədir başdan ayağa! Gəl, birlikdə yeyək.

Murad dönəri yarıdan bölüb Qoca Zamana uzadır. Zaman təəccüblə Qoca Zamana baxır.

Zaman: Amma mənim iş masamdan dursanız, məmnun olaram. Bağışlayın, burda oturmağa heç kəsə icazə vermirəm.

Qoca Zaman: Hə, anlayıram. Üzürlü sayın. (qalxıb divanda oturur) Dostlar, sabah bir planınız varmı?

Murad: Var. Nə idi ki?

Qoca Zaman: Bilmək olar nə plandır?

Murad: Soruşmaq ayıb olmasın, neyləyəcəksiz?

Qoca Zaman: Deyəcəkdim əgər işiniz vacib deyilsə, sizi bir çay süfrəsinə qonaq edərdim.