Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Narın: Vahid, daha bəsdir. Çıxaq gedək.

Vahid: Yaxşı, nə deyirəm ki. Əgər sənə pul lazım deyilsə, mənə lazımdır. Mən götürərəm.

Mehdi: Yox, ata, götürməyəcəksən.

Vahid: Sən bu işlərə qarışma.

Mehdi servantda spirt görür. Çemodanı masanın üstünə qoyur. Vahid ona cumub almaq istəyir. Mehdi Vahidi itələyir.

Narın: A kişi, uşağa cumma. O, əməliyyatdan çıxıb!

Esmeralda: Qardaş, neyləyirsən?

Vahid: Mehdi, ağlını başına topla…

Mehdi: (spirti pullara səpib od vurur) Ağlım başımdadır! Əgər bu qədər fitnə-fəsad bu pullara görə idisə, daha yoxdur. Deməli, daha fitnə-fəsad olmayacaq, hə?

Vahid: Sən neylədin? Mən sənə zəhmətimi haram edirəm.

Narın: Ağzından yel alsın. Demə balama elə. Əslində, ən düz işi o gördü.

Esmeralda: Papa…

Vahid: Qızım…

Esmeralda və Vahid qucaqlaşıb ağlayırlar. Narın isə Mehdini qucaqlayır və yaşaran gözlərini silir.

Dilbər: Bir dəqiqə… Bəs mənim haqqım nə olacaq? Hə, Vahid?

Vahid: Əşi nə haqq e? Sənin haqdan danışmağa nə üzün var? Görmürsən, it də getdi, ip də getdi.

Dilbər: Bunun mənə dəxli yoxdur. Sən mənim pulumu verəcəksən. Hələ bu evdə mənim qızıllarım da oğurlanıb.

Zaman: Hə… Tamam unutmuşdum. Dilbər xanım, ah bağışlayın, yoxsa sizə nənə deməli edim, ya da ki, saxta nənə…? Hə, adınız nə olursa olsun, qızılınızı biz oğurlamışıq. Əgər istəsəniz bizi polisə şikayət edərsiz. Şikayət etməsəniz də tezliklə pulunuzu qaytaracağıq.