Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Qoca Zaman: Elə həmişə onun zibilinə düşmüsən də.

Murad: Nə dedin? (qalxıb kişiyə yaxınlaşır) Sən nə dedin?

Qoca Zaman: Heç... Vallah mən elə demək istəmədim.

Zaman: Özüm ölüm, dayı, deyəsən, falçıdır. Hardan bildiniz ki, mən həmişə onun zibilinə düşürəm!?

Murad: Sən öləsən, yaşına-başına baxmaram, sənə birin ilişdirərəm uçarsan Yasamal qəbiristanlığına.

Zaman: Murad, nə edirsən? Baban yaşda adamdır.

Qoca Zaman: Zaman düz deyir. Babanız yaşındayam. Mənimlə belə danışmaq tərbiyəsizlikdir.

Murad: Buna bax e. Gəlib oturub evimizdə, suyumuzu içir, çörəyimizi yeyir, bizə zibillik deyir, hələ yekə-yekə danışır.