Zaman: (usanmış) Sizinlə söhbətə səbrim çatmır. Üzürlü sayın, daha vacib işlərim var. Sizdən isə xahiş edirəm ki, məni narahat etməyəsiz.
Qoca Zaman: Bu fikirdən daşınmasan bir addım da atmaram. Bu evin qapısında yatıb qalaram. Axı niyə anlamırsan? Sən özünə çox böyük pislik edirsən? Başına nələrin gələcəyindən xəbərin yoxdur.
Zaman: Dayı, mən falçılara inanmıram. Tək inancım fizikadır. Siz falçılıq etmək istəyirsizsə, bunun üçün kifayət qədər evdar xanımlar var...
Qoca Zaman: Yox, yox, yox. Mən falçı deyiləm. Axı sənə necə izah edim? Bax, mən sənin gələcəyinəm. Gələcəkdən gəlmişəm.
