Zaman: (təəccüblə onun arxasıyca baxır) Görəsən, bu hansı dostumun zarafatıdır? Mən bu gicbəsərlərdən bezmişəm. Əgər böyrəyim uyğun gəlsə əlli min dollar pis pul deyil. Əlli min? Deyəsən, qeyri-ixtiyari bu qocanın cəfəngiyyatına inandım. Bəlkə otuz min, ya da yetmiş min olacaq? Nə isə... Mənim daha vacib işlərim var. Amma öz aramızdır, zaman maşını pis ideya deyil. (gülümsəyir) Gəl bunu Murada izah elə. Adamı el-aləm içində ələ salar.
Cihazlar üzərində işləməyə başlayır. İşıq sönür.
2050-ci il.
Fizika laboratoriyası. Qoca Zaman liftə bənzəyən cihazın içindən çıxır.
Qoca Zaman: Bax belə. Nə qədər etdimsə onu fikrindən daşındıra bilmədim. Çünki onun arzuları vardı və arzularını reallaşdırmaq üçün ona pul lazım idi. Bu pulu əldə etmək fürsət düşmüşdü. Tamah ona güc gəlmişdi. Nə etsəm də onu fikirdən daşındıra bilməyəcəkdim. Yəqin fikirləşirsiz ki, mən niyə onu fikrindən daşındırmaq istəyirəm? Axı o elə də pis bir iş görmür. Həm bir insanın həyatını xilas edir, həm də pul alıb öz arzusunu reallaşdırır. Arzusu da pis arzu deyil. O elmlə məşğul olmaq, öz dahiyanə ideyalarını gerçəkləşdirmək istəyir. Haqlısız. Amma həqiqət başqa cürdür.
Sabah yenə keçmişə gedəcəyəm. Onu fikrindən daşındırmağa çalışacağam. Əslində, bütün bunlar sadəcə vaxt itkisidir. Mən bunun əvəzinə daha vacib işlərlə məşğul ola bilərəm. Yeni maşınlar icad edə bilərəm. Ya da gənclik arzumu reallaşdıra – kosmik gəmi hazırlaya bilərəm. Amma mən keçmişi dəyişdirə bilməyin daha vacib məsələ olduğunu düşünürəm. İnsanlar öz keçmişlərini dəyişdirə bilməlidirlər. Səhvlərini düzəltməli, günahlarını yumalıdırlar. Belə... Keçmişdə görüşərik!
Dostları ilə paylaş: |
