Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Zaman: (yüksək səslə) Nənə! Ay nənə!

Dilbər: (susur) Can nənə!

Zaman: Bəsdir. Çox sağ ol. Bəsdir. Başım ağrıyır. (təngnəfəs) Bəsdir daha.

Vahid: Ay oğul, arvad sevinir də. Nəvə toyu görür e. Sənə adi gəlməsin.

Narın: Hər adama qismət olmur. Sizə də qismət olsun, biz də nəticə toyu görək e, nəticə.

Murad: (pıçıldayır) Siz də ki, bu sifət var, onu da görərsiz.

Dilbər: (yatan kişini görür) Bıyy! Ay bala, bu kişi nə yaman ağır yatıb! Heç demirsiz ki, yatan var. Mən də oxuyub oynayıram.

Zaman: O, elə ağır yatıb ki, Pavarotti öz zil səsiylə mahnı oxusa oyanmaz.

Dilbər: Bəs üstünü niyə örtmürsüz? Demirsiz ki, bu igid xəstələnər!?

Murad: Ətin tökülsün, arvad! İgid a!

Esmeralda: (özünü saxlaya bilməyib qəhqəhə çəkir) Oyyy... Bu qadının bədəni qocalıb e, ruhu cavandır. İki il ərsiz qalmaq çətin işdir, əlbəttə.