ZiKİr ehline sorun kitabın Orijinal Adı: «Fes'elu Ehle'z Zikri» Pr. Dr. Muhammed Ticani Semavi Ensariyan Yayınları – Kum Bas

AİŞE'NİN EMİR'ÜL-MÜMİNİN'E KARŞI TUTUMU

        Araştırmacılar, Aişe'nin Hz. Ali'ye (a.s.) karşı tutumunda şaşırtıcı bir durumla karşılaşmakta ve bunun, Resulullah'ın (s.a.a.) Ehl-i Beyt'ine olan kin ve nefretinden başka bir yorumu olamayacağını söylemektedirler. Tarihin kaydettiği şekliyle Aişe'nin Hz. Ali'ye olan kin ve nefretinin bir benzeri daha görülmemiştir. O, Hz. Ali'nin adını anmaya ve kendisini görmeye dahi tahammül edemiyordu.¹

Osman'ın ölümünden sonra halkın Hz. Ali'ye biat ettiğini duyunca da; "Keşke gök yere kapansaydı da Ali hilafete ulaşmasaydı." diyor ve bütün gücüyle onu devirmeye çalışıyor, büyük bir ordu tertipleyerek ona karşı savaşıyor. Hz. Ali' nin şehadet haberini duyduğunda da şükür secdesi
----------------

1- Sahih-i Buhari, c. 1, s. 70; c. 3, s. 205 ve c. 6, s. 13-14.

138 / Zikir Ehline Sorun

yerine getiriyor.

        Siz de benim gibi Ehl-i Sünnet ve Cemaat' e şaşırmıyor musunuz?! Çünkü onlar, bir yandan kendi Sahihlerinde Resulullah'ın (s.a.a.), "Ey Ali! Müminden başkası seni sevmez ve münafıktan başkası sana düşman olmaz." ^ı diye buyurduğunu, öte yandan da yine kendi Sahih, Müsned ve Tarih kitaplarında Aişe'nin, Hz. Ali'ye karşı kin duyduğunu ve adını işitmeye dahi dayanamadığını yazıyorlar. Bu, Ehl-i Sünnet'in Aişe'nin mahiyeti hakkındaki tanıklığı değil midir?!

        Nitekim Buhari, Sahih'inde bir yandan Resulullah'ın (s.a.a.), "Fatıma benim vücudumun bir parçasıdır; kim onu gazaplandırırsa beni gazaplandırmış olur ve kim beni gazaplandırırsa Allah'ı gazaplandırmış olur."² diye buyurduğunu naklederken, öte yandan "Fatıma dünyadan göçtüğünde Ebu Bekir'e karşı gazaplıydı ve ölünceye kadar onunla konuşmadı."³ diye yazmaktadır. Bu da Ehl-i Sünnet' in, Allah ve Resulünün Ebu Bekir'e gazaplı olduğuna dair şahitliği değil midir?! Bütün akıl sahipleri bunu anlarlar. Bu yüzden ben her zaman diyorum ki: "Ne olursa olsun hak, batıl ehlinin çektiği kalın perdelerin arkasından ortaya çıkmalıdır ve Ümeyye Oğullarının dostları her ne kadar hakkı batıla karıştırmak isteseler de Kur'an'ın nazil olduğu günden kıyamete kadar Allah'ın kullarına olan hücceti dimdik ayakta olmalıdır. Bunun

-------------

1- Sahih-i Müslim, c. 1, s. 86, h. 78; Sahih-i Tirmizi, c. 5, s. 635

ve s. 643, h. 3736; Sünen-i Nesei, c. 8, s. 116.
2- Sahih-i Buhari, c. 5, s. 26; Sahih-i Müslim, c. 4, s. 1902,
h. 2449; Sahih-i Tirmizi, c. 5, s. 698, 3867.
3- Sahih-i Buhari, c. 5, s. 177 ve c. 8, s. 185.


Ehl-i Beyt (a.s) Hakkında / 139

övgüsü de alemlerin Rabbi Allah'a mahsustur."

        Ahmed bin Hanbel şöyle nakleder: "Bir gün Ebu Bekir Resulullah'ı evinde ziyaret etmek için izin istedi. İçeri girerken Aişe'nin Resulullah'a yüksek sesle şöyle dediğini duydu: "Allah'a andolsun ki senin, Ali'yi benden ve babamdan daha çok sevdiğini biliyorum." Ve bunu iki üç kez tekrarladı. " ¹

        Aişe elinden geldiğince Hz. Ali'yi Resulullah'tan (s.a.a.) uzaklaştırmaya çalışıyordu. İbn-i Ebi-l Hadid-i Mutezili, Şerh-i Nehc'ül-Belağa' da şöyle yazar:

        "Resulullah (s.a.a.), Hz. Ali'den gelip yanında oturmasını istedi. Ali de giderek birbirine yapışık halde oturan Aişe ile Resulullah'ın arasında oturdu. Aişe Ali'ye; "Benim uyluğumdan başka şuranı koyacak yer bulamadın mı?!" dedi."

        Yine şöyle rivayet eder:

        "Bir gün Resulullah (s.a.a.) Hz. Ali ile yürüdükleri halde konuşuyorlardı. Konuşmaları uzayınca Aişe arkalarından gelerek aralarına girdi ve; "Ne yapıyorsunuz? Konuşmanız çok uzadı!" dedi. Bunun üzerine Resulullah Aişe'ye öfkelendi." ²

        Yine şöyle rivayet eder:

        "Bir gün Resulullah, Hz. Ali ile konuşurken Aişe, "Ben senin yüzünden nereye gideyim ey Ebu Talib'in oğlu! Benim Resulullah ile sadece bir sıram var." diye bağırdı.
----------------

1- Müsned-i Ahmed bin Hanbel, c. 4, s. 275.

2- İbn-i Ebi'l-Hadid, Şerh-i Nehc'ül-Be1ağa, c. 9, s. 195.

 

140 / Zikir Ehline Sorun

Bunun üzerine Resulullah (s.a.a.) ona çok kızdı."

        Evet, Aişe kıskançlığından kaynaklanan davranışları ve edepsizce hareketleriyle defalarca Resulullah'1 öfkelendirmiştir.

        Acaba Resulullah (s.a.a.), kalbinde amcasının oğlu ve Ehl-i Beyt'inin büyüğü olan Ali'ye karşı böyle kin ve düşmanlık besleyen bir erkek veya kadından razı olur mu? Halbuki Resulullah buyurmuştur ki:

        "Ali, Allah ve Resulünü sever; Allah ve Resulü de onu severler."1

        Ve buyurmuştur ki:

        "Ali'yi seven beni sever, AIi'ye düşman olan bana düşman 0Iur."2