Katil sermaye devletinin saldırı haberini duyduğumda aklıma ilk sen geldin. 7 kişinin öldüğünü kuru bir sesle duyuran TV spikerlerine karşı büyük bir kin duydum. Bu saldırıya en önde ölüm pahasına direneceğini düşündüm hemen. Yanılmamıştım. Senin kıskanç ve bencil olduğun tek şey buydu. Komünist hareketin ilk şehitlerinden olmaya and içmiştin sanki. En önde dövüşmenin onurunu(228)kimseye bırakmak istemiyordun.
Yazmaya başlamadan önce, seni ilk nasıl tanıdım diye düşündüm uzun süre. Ama çok net anımsayamadım. ‘94 sonbaharının son günlerinden biriydi. Birdenbire girivermiştin bölge çalışmasına. İlk anımsadığım, bölge çalışmasına bir an önce hakim olmak ve çalışmayı ilerletmek için yaptığımız toplantı oldu. Bölgede devam eden bir fabrika direnişine müdahalenin sorunlarını tartışmıştık. Bir bildiri kaleme almıştık. Sen çoğaltma işini üstlenmiştin. Belki de yeni tuttuğun eve henüz yerleşememiştin bile. Bildirilerin yerine ulaştığını söylediğimde gözlerindeki parıltıyı hiç unutamam.
