Ve sahne kapanır. Perde iner. Gerisi yok sayılıyor şimdi. Perde son bir kez de Ulucanlar’da açılmıştır. İki perde arasındaki bütün ikili hatıralar silinmiş durumda. Sanki refakatçi O’nu orada son kez gördü ve vedalaştılar sessizce. Sonra sesini Ulucanlar’da yeniden duydu, herkesin duyduğu gibi; “Güneş batıyor, sizleri çok seviyorum...”
Zamansız gün soğuğunun Kars’ı çepeçevre sardığı uğursuz bir pazar akşamıydı. Televizyonlar Ankara Ulucanlar Cezaevi’nde isyan çıktığını haber veriyorlardı. Devlet güçlerince girişilen operasyon sonucu bazı tutukluların öldürüldüğü bildiriliyordu.
