“Mola yerine vardığımızda Habip’in öldüğünü duydum. Başka ölüler de olduğu söyleniyordu. Eşimin, Ümit’in de aralarında olduğunu düşündüm...”
Akşama doğru Ankara’ya vardığında önce yaralılar listesine baktı, Ümit’in adı yoktu. Ölülerin listesi uzatıldı eline:
“Habip Gül, Aziz Dönmez, Ahmet Devran, İsmet Kavaklıoğlu, Abuzer Çat, Zafer Kırbıyık, Mahir Emsalsiz, Önder Gençaslan, Halil Türker, Ümit Altıntaş.” Doğum yeri Erzurum yazıyordu nüfus cüzdanında Ümit Altıntaş’ın, yıl 1972. Babası astsubay Ercan, annesi ise emekli hemşire Makbule Altıntaş’tı. Her tayinde başka bir okulu okudu, liseyi Gaziantep’te... İlk çocuktu, on üç yıl sonra bir kardeşi olacak ama ilkliğin sevdası peşini bırakmayacaktı. İlkokuldaydı, kendisine alınacak bisiklete “hayır” dedi. O, ansiklopedi istiyordu. Her sayfanın okunduğuna annesi tanıktı.
