Sokak başları tutuluysa da, hala yine de hep aynı adrese çıkar sokaklar: Özgürlüğe...
Tadına varmak için yeşilin, mutlaka kırlara gidilmeli. Ama maviyi görmek için ne sırf deniz kıyısına gitmek ne de sadece gökyüzüne bakmak yeterli. Çünkü mavi özgürlüktür biraz da. (Bu yüzden yüzüne bakmak yeterli.) Bulutsuz bir berraklıkta hiç bu kadar güzel parlamamıştır mavi. Sadece gökyüzünün değil, düşyüzünün de rengidir. (Gözler ki, resmidir düşyüzünün.)
