Şimdi çocuklarımla ilişkilerimin iyi olduğu pek söylenemez. Birbirimize karşı adeta birer yabancı gibiyiz. Ayrı kaldığımız o koca yıllar, aramıza görünmez bir duvar örmüş sanki.”
Şimdi çocuklarımla ilişkilerimin iyi olduğu pek söylenemez. Birbirimize karşı adeta birer yabancı gibiyiz. Ayrı kaldığımız o koca yıllar, aramıza görünmez bir duvar örmüş sanki.”
Habip’in cezaevinden daktilo edip gönderdiği yaşam öyküsü bittiğinde saatler geceyi yarılamıştı.
Televizyonlar, Ulucanlar Cezaevi’nde öldürülenlerin adlarını veriyordu. Kars rahat uykusundaydı; tıpkı Ankara, İstanbul... gibi. Habip’in ruhu caddelerde ve sokaklarda kol geziyordu. Kars’ın sakin gecesinde acı bir hıçkırık patlıyordu.
