Hiçbir zaman sana yazamadım. En büyük merakım da bu oldu. Okuma-yazmam olsaydı, ben de oğlumun yazılarını okurdum, yazıp içimi dökebilirdim.
Nevzat’ım, sen doğduğunda ben hastalandım. Bir buçuk ay ablan seni emzirdi. Keşke olanlar o zaman olsaydı da, bana bu acıları yaşatmasaydın. Oğul, bu nasıl acıdır... Senden önce üç oğlum öldü; biri 5 yaşındaydı, ikisi daha küçüktü. Acıları unutulmasa da, senin acının yanında hiç kalır.
