Senden ayrı kalmanın acısını çok yoğun hissettim. Yapmak istediğim iki şey vardı. İlki seni doyasıya öpmekti. İkincisi ise, üniversiteyi okuyacağım zaman sen nerede olacaksan, ben de orayı tercih edecektim ve seninle görüşebilme olanağım daha fazla olacaktı. Hatta bu isteğimi seninle paylaşmıştım. İlk isteğime gelince, seni 30 Eylül günü, ayrı kaldığımız yıllara inat doyasıya öptüm.
Babacığım, öykünde, “Babamdan ayrı kaldığım zamanlar onu çok özlerdim” demişsin. Biz de seni çok özlüyoruz. Çünkü uzun yıllar ayrı kaldık. Bugün düşünüyorum da, acaba birbirimizi çok iyi tanımıyor muyduk. Ama hayır! Ne kadar ayrı olsak da, biz birbirimize sımsıkı bağlarla bağlıydık.
