Zor dönem devrimcileri (Not 1: Parentez içindeki rakamlar kitabın orjinal sayfa numarasıdır. Sayfa numaraları o sayfanın sonunu işaretler)

Ya neyi haber veriyor

bu sirenler,

bu postallar,

telsiz sesleri,

ateş,

duman?

Ya bu kan?

Buruşturan kimdir

sevincini göklerin

Kimin kanlı elleridir(153)

sabahın ak gerdanında

onursuzca dolanan?

Sorular

sorular...

Sorular

durgun sulara atılan

çakıl taşları

Kirpiklerin gölgesinde

mor halkalarla çoğalıyor

yanıtı soruların

Sorular duvarlara çarpıp geri dönüyor

kapısında Ulucanlar’ın

VI

Şafak söküyor

gökyüzünün gönderine çekilmiş

kızıl bir bayrak gibi

Saatler ileri alınıyor Ulucanlar’da

“İleri, hep ileri”

On’ların elleri kuruyor saatleri

Cesareti kamçılıyor rüzgar

Yoldaş merhabalarını taşıyor

barikatların

Şarkılarını söylüyor

omuz omuza savaşan

Komün’ün

İspanya’nın

Küba’nın

Duvarlarına Ulucanlar’ın(154)

-ki yıkılmaya mahkumdur onlar-

aydınlığı vuruyor şanlı Ekim’in

Ve koğuşlarında

çekik gözlerinde zafer parıltılarıyla

dolaşıyor Ulyanov yoldaş

“Buz kırılmıştır”

diyor

“Yol açılmıştır”

Herşey yeni Ekimler için!

Gün ağarıyor...

Ulucanlar’da

direnişi selamlıyor güneş

Hamburg’un

Liverpool’un

Viborg’un

ruhunu selamlıyor

Anısını selamlıyor

İbo’nun

Denizler’in

Kızıldere’nin

Ve bir kez daha

“Her şey devrim için”

diyor kavga dostları

“Her şey yeni Ekimler için”

“No passaran”

Bir şiirin en tutkulu dizelerinde akıyor

Ulucanlar’da zaman(155)

VII

On’lar on yeni ustası

devrime uzanan yolun

İnançla döşedikleri taşlar

mihenk taşları olacak

kavgamızın

Ve yüreğimizdeki umut

Sınırsız topraklara yol olan

ayak izleriyle çoğalacak

onların

On’lar on yeni yara göğsümüzde

Zaptettikleri şafak

zaferler takvimimizde

son yaprak

Acı içinde değil

gururla

kıskanarak

anımsayacağız yüzlerini

Ve seslerimize katıp gözlerini

aydınlık şarkılar söyleyeceğiz

yıldızlara bakarak

On’lar on yeni meşale ellerimizde

on yenilmez savaşçı

devrime adanmış on ömür

Yoldaşlarımız...

Adları;

Habip, Ümit

Adları;

Abuzer, Mahir, İsmet, Önder

Adları;(156)

Halil, Aziz, Ahmet ve Zafer

Adlarını taşıyacak çocuklarımız

VIII

İncecik bir diken battı kalbimize

her ölüm haberinde

İçimizde usul usul kanadı

gülün kokusu

Kaldırıp başımızı

gözlerimizdeki uçurumlardan

baktık gökyüzüne

On yıldız yerinde yoktu

Taradık gecenin saçlarını

arasında kayıp yıldızları aradık

Her yıldız bir can

Göktaşları mıydı akan boşlukta

anaların göz yaşları mıydı

Gelinlerin ağıtları mıydı

kuşlar mıydı

güneye uçan

Eylül müydü

kirpiklerimize dolanan bulutlar mıydı hüzün

Yarım kalmış bir şiir miydi ay sondördün

Döktü yüzünü

kararan sularına ömrümüzün

Ömrümüz ki;

16 saattir kalkmamış

tezgah başından(157)

alnından damlayan ter

zehir gibi akıyor

kan kokan kadehlerine

bezirganların

Ömrümüz ki;