Andishali kelinchak 1-sahna

Andishali kelinchak

1-sahna

Xo’roz qichqirig’i, Olmaxon hovli supuryapti.

KELIN- Arslonbek aka, hoy arslonbek aka!

A-Hozir

KELIN- Bo’laqoling, hozir oyim turadilar

A- ho’p hozir, mana chiqdim.

KELIN- sal tezlashing, uyg’onib qolishadi hozir

A-Yakshanba kuni ham sigir sog’amilar-a? Axir bugun dam olish kuni bo’lsa

KELIN- Bu safar o’zim sog’aman, siz dumi bilan oyog’ini ushlab tursangiz bo’ldi.

A-Har kun shu ahvol, har kun

Qaynotasi chiqadi: Menam eding seningdek, senam bo’lasan meningdek (kuladi)

A-Voy dadajon, Assalomu alaykum

Q: valeykum assalom. Kelin bugun dam olish kuni bo’lsa, barvaqt turib olibsiz?

KELIN- Axir allaqachon tong otgan bo’lsa...

Q: Onasi, hoy onasi!

Ona: voy, voyay, voy voyey (kelinning xonasini mo’ralaydi, qilingan ishdan gap topmoqchi bo’lib, ayb qidiradi) Ana, supurgini yana oyoq tagiga qo’yibdi. Ayttim-a necha bora ayttim. O’rgataverib o’zimda qolmaydi shekilli!

(Olmaxon dasturxon yozadi)

KELIN- Assalomu alaykum, oyijon!

Ona: voy mazam yo’q kechasi bilan uxlolmadim.

KELIN- Voy oyi, dorilarizni olib kelaymi?

Ona: yo’q, voy voyey! Xo’sh ko’chalarni supurdingizmi? Suv sepdizmi? Gullarga suv quydizmi, qo’shnilarga salom berdizmi? Sigir sog’dizmi, yem-pem berdizmi, tovuqlarga don...

KELIN- voy berdim (qaynona orqasiga jahl bilan qaraydi)

Ona: uring, uring, ha uring meni!

KELIN- yo’g’ey oyijon, nimaga uraman sizni?

Ona: voy, shunda gapimni tugatmasdan og’zimga urmang-da, kelinposhsha!

KELIN- Voy kechiring oyijon!

Ona: kechirdim

KELIN- Rahmat, oyijon! (qaynotasi chiqadi)

Ona: uyda bitta mehribonim qolmadi meni (yig’lamsirab) o’g’lingiz kuni bilan uxlaydi, siz mahallaga chiqasiz, mehribonim yo’q meni!

A-Bugun nonushta qilamizmi o’zi?

Ona: bu uyda choy ichiladimi, yo’qmi?

KELIN- Oyijon, choy damlab qo’yganman, hozir olib chiqaman!

Ona: eee, sovub qolgandir!

KELIN- yo’q yo’q oyijon, hozir damladim, bostirib qo’yganman

A: Voy, keliningizni aqlliligini qarang dada. Sovimasin deb bostirib qo’yibdiya!

Ona: kelinposhsha, chaqqon-chaqqon qimirlang! Ish ish qilganizni ko’zim ilg’amay qolsin!

KELIN- Xo’p bo’ladi oyijon!

Q: Shu kelinga yopishganing yopishgan!

Ona: voy o’rgatyapman! (kelin shirchoy olib keladi)

Q: Voy shirchoyni qarang! Ko’rinishidan mazaliya! (kulib)

KELIN- mana oyijon!

Ona: qo’ying!

KELIN- xo’p bo’ladi oyijon! (qani, oling, oling hamma bir biriga)

Ona: Voybo’, hamma shammasini yig’ib menikiga solibdi.

KELIN- Oyijon choy iching!

A-oling, oyi, oling.

Ona: voy voyaay, kelinposhsha! Har kun bir xilda choy uzatasiz-ha! Uyizda kelinlik darsidan saboq berishganmi, yo’qmi? (kelin turib, aylanib kelib pastdan uzatadi, egilib)

KELIN-Oyijon, choy iching! (qaynota va Arslonbek choyga termulib qoladi)

Ona: rahmat, baraka toping!

Voyeey, tuz uzating!

KELIN-voy xo’p bo’ladi, oyijon, mana!

Ona:dasturxonga qo’ying!

KELIN-kechirasiz oyijon!

Ona: kechirdim

KELIN-rahmat oyijon (xursand bo’lib)

Ona: murch uzating

KELIN-hozir oyijon, mana!

Ona: yerga qo’ying!

KELIN-kechirasiz oyijon!

Ona: kechirdim!

KELIN-rahmat oyijon! (kulib)

Ona: shakarniyam uzating

KELIN- xo’p mana oyijon (dasturxonga qo’yadi)

Ona: Iye, qo’limga olib bering!

KELIN- kechirasiz, oyijon

Ona: kechirdim

Q:Onasi, birinchi marta ko’rishim tuz, murchdan keyin shakar solinishini (kuladi)

Ona: ko’rmayapsizmi, men kelinimni tarbiyalayapman!

A-Voy oyi, keliningiz tarbiyasizmikanlar, oyi?

Ona: sen jim o’tir!

Q: oling kelin, non bilan olib yeng!

Ona: ha , ha, h, hay keliningiz non yemaydi, chimxo’r (kuladi)

KELIN-mayli osh bo’lsin (turadi)

A: Voy ovqat-chi?

Kelin-men to’ydim

Q: ovqat yegani qo’ymisan-a, qo’ymisan!

Ona: to’yibdi-ku (kuladi)

Q: Xa seni qarayu!, Qani omin!... (duoga qo’shilib)

Ona: Ko’p bersin, xo’p bersin, ko’pi bilan birga o’g’limga insof bersin!

Insof bilan birga beshik to’ylar qilish nasibi ro’za aylasin! (yig’laydi)

A-Voy oyijonim hali ko’rasiz, nevaralariz shu yerda chopqillab yurishadi. Ozgina mizg’ib olay oyijon!

Ona: hmmm, bor mayli, uxla! (eriga qarab)

Voy dadasi men mahallada bosh ko’tarib yurolmaydigan bo’lib qoldim bu keliningizni dastidan.

Q: voy nega?

Ona: mana to’yiga 9 oy bo’ldi, hali yangilik yo’q.

Q: hali 7 oy bo’ldi-ku

Ona: eee, qarindosh urug’lar qachon beshik to’yga boramiz deb gapi bilan o’yib-o’yib oladi. Bo’ldi (turadi) ajratib olib boshqasini olib beraman.

Q: iye, buncha besabrsan? Odamlar 9 oylab emas, 9 yilllab kutadi.

Ona: sabr kosam to’lib bitdi.

Q: senga insof bersin! Men mahallaga ketdim.

2-sahna

Ona: voy kelin qani? Ana shunaqada birpas hovlida ko’rinmasam u ham lip etib xonasiga kirib oladi. Kelin!

KELIN- chaqirdizmi oyijon!

Ona: Nima qilyapsiz xonangizga kirib olib, cho’zilib yotibsizmi?

KELIN- yo’g’ey oyijon, tikish tikayotgandim.

Ona: Hmm, bichish-tikish deng! Olib chiqing buyoqqa, o’zim o’rgataman sizga olib chiqing

Dinora: opa, hu, opa (qo’shiq yangraydi, o’ynab keladi) Assalomu alaykum, yangilikni eshittizmi?

Ona: tinchlikmi?

Dinora: Astag’frillah deb gapiring! Hu nariroqda yashaydigan qo’shnimiz boru, artis

Ona: xo’sh unga nima qildi?

Dinora: Voy tovba qildim, tovba qildim. Ersiz tug’ibdi ha, ha, ha (kuladi)

Ona: E, tovba, tovba! U ersiz tuqqan bo’lsa, xursand bo’lasizmi? Tovba deng qo’shni, siz ham qiz katta qilyapsiz.

Dinora: voy meni qizimni birovlarnikiga o’xshatmang. Birovlarning boshiga kulfat tushsa ayb mendami-a?

Ona: yo’q yo’q!

Dinora: e bolasi boshida qolsin! Qiz boqquncha sigir boqmiysanmi-a?

Ona: qani dasturxonga qarang qo’shni

Dinora: Ha, mayli qo’ymadiz-qo’ymadiz (kelin choy quyib uzatadi)

Voy, olib o’tiring, opa (kelin qaynonasiga pastdan choy uzatadi)

Dinora: Voy (hayron bo’lib)

Kelin: Kechirasiz, oyijon (yig’lamsirab)

Dinora: “O’tgan kunlar” bo’lib ketibsizlarmi?

Ona: yo’g’ey bu haligi... o’g’limni tarbiyasi

Dinora: Bu deyman, ko’chada nimaga ko’rinmay qoldiz desam, hali yotvolib choy ichyapman deng. (ha, ha, ha kuladi) Voy gap bilan bo’lib o’tirib qoldim, opa! Keliningiz qizimni ko’ylagini tikibmikanlar deb kelgandim.

Kelin: Mana, tayyor bo’ldi.

Dinora: voy hali kecha beruvdimaa, Darrov tayyor bo’ldimi? Voy biram chaqqon keliningiz borey (kesatib bosh oyog’iga qarab) Voy darrov bitdimi-a? Voy menam darrov pulini berib qo’yay (pul qidiradi kiyimlarini qoqib) Ha esimga tushdi. Zapasda bor zapasda (kovushi ichidan olib beradi) Mana, olib qo’ya qoling!

Kelin: ha, mayli (pulni oladi)

Dinora: oyizga beraymi yo?

Kelin: voy oyimga beraqoling

Dinora: voy hozirgi yoshlareey, Mumday qilib ilib olaman deydiyeey! Oyijonisi, mana!

Ona: qo’l mehnati o’ziga bering

Dinora: voy, o’ziga beraymi? Hmm, o’zizni mehnatiz ekan, mayli, mana olib qo’ya qoling.

Kelin: rahmat.

Dinora: voy, yana chiqaman-a. Voy, menga ham shunday chiroyli ko’ylak tikib bering!

Kelin: xo’p bo’ladi opaon, bajonidil tikib beraman.

Dinora: hmm, Qunduz opa, kliniz muncha ozib qolibdi. Ovqat bermaysizmiyo?

Ona: Voy, tovba, kelinni tinch qo’ying. U bilan o’zim razbo’r qilib olaman.

Dinora: voy, bo’ldi gap yo’q razbo’rchi bo’b ketibsizda-a! (ko’ylak bilan yelpig’ichni olib qochadi)

Ona: yo’talib qo’yadi 2 marta

Dinora: Xaloyiq, eshitmadim demanglar eee, kimga razbo’rchi kerak bo’lsa kelaverasizlar ee, mahallamizda razbo’rchi boor! Chiqarsizlaraaaa?

Ona: yo tovba har kelganda bittadan yelpig’ichimni olib ketadi. Hey tovba, baraka topishsin! Mayli-mayli. Kelin!

Kelin: labbay, oyijon!

Ona: nechi pul beribdi?

Kelin: ha mana sanaganim yo’g’idi, mana 15 ming ekan oyijon.

Ona: past, menga bering ro’zg’orga ishlataman!

Kelin: ha, mana oyion!

Ona: e past, qancha mehnat ketadi bunga! (chiqib ketadi)

3-sahna

(2-chi qo’shni musiqasi ostida kirib keladi.)

Ra’no: Assalomu alaykum, kim bor Qunduz opa!

Ona: valeykum assalom. Keling qo'shni keling

Ra’no: qani omin shu uylarda ham beshik to'ylar bo'lsin. (Kesatib)

(Kelin choy olib keladi, choy uzatadi, qaynona rad etadi.)

Ra’no: gapni cho’zmasdan aytsam, opajon, eng yaqin qarindoshim ya’ni o’gay ammajonimni katta qizini ovsinini singlisini qaynisinglisini singlisi beshik to’y qilayotgan ekan.

Ona: haaa, judayam yaqin qarindoshingiz ekan-a?

Ra’no: judayam yaqin. O’shanga mana shu atlasni tiktirmoqchi edim, shunday tikib bersin, to’yda ko’rganlarning og’zi ochilib qolsin! Mana kelin!

Ona: to’yga ayttilarmi o’zi

Ra’no: voy opajon, esdan chiqqandirmanda. Eshittim deb boraveramanda! Yqinda bitta qarindoshimni to’yiga borgandim.

Ona: ha

Ra’no: dasturxonda odamni jonidan boshqa hamma narsalar bor! Haligi anqo degan qushni bilasizmi?

Ona: ha eshitganman

Ra’no: ana o’sha qushni tuxumini qaynatilganidan, qovrilganidan, damlanganidan, tuzlanganidan, eee tuzlatganidan tortibdiyaaa

Ona: mazasi qanaqa ekan?

Ra’no: voy u tuxumni mazasimi nimaga o’xshaydi, ha qulupnaygamiyeeey...

Kelin: opajon, sizni o’lchavoray.

Ra’no: to’ydachi bir qo’shiqchi 2 soat qo’shiq aytti (o’lchangan holatda)

Ona: jonlimi yo fonogrammami?

Ra’no: voy opa jonli. Shundoq qo’lini ko’tarib menga qarab nimalardir dedi. Biram o’ynadim, biram o’ynadim, opajon, bilganlar Sumbulaxon deyishdi.

Ona: bilmaganlar-chi?

Ra’no: voy, bilmaganlar nima derdi opa, Sherali jo’rayevni o’yinchisi deyishdi, opa! Ha, ha, ha, ha, ha. Sher akani tanisizmi kelin?

Kelin: voy tanimas ekanman, opajon.

Ra’no: voy opa, Sher akani tanimas ekan-a?

Ona: haligi zamonaviysini taniydi, Ummon, Ketmon deganday

Kelin: voy uniyam tanimiyman. Haligi televizor ko’rmayman. Mana televizor.

Ra’no: nimaga ko’rmisiz? A? Ha mayli, men ketaqolay!

Ona: yaxshi boring!

Ra’no: ha aytganday, narigi mahallada egizak tug’ilibdi (kesatib) shuni beshik to’yi bor ekan olib boraymi?

Ona: ha egizak ekanmi? (baland ovozda)

Ra’no: ha, egizak, egizak. Mayli ketdim opajon!

Ona: ha mayli, kelib turing To’ychixon!

Ra’no: ha aytgancha opajon! Mahallada Qunduzxon keliniga ovqat bermas ekan degan gap chiqdi, opa! Nega buncha qiltiriq bu keliningiz desam, hali ovqatdan qisdim deng!

Ona: yo’g’ey, hali bu gap ham bormi? Voy sho’rim...

Ra’no: ha mayli, ketdim, opa!

Ona: voy tovba, hali shunaqa gap ham bormidiyaa?

Kelin: oyijon!

Ona: gapirmang, gapirmang. Ovozizni o’chiring. O’zi hammasiga siz aybdorsiz. Hammasi sizni deb bo’lyapti. Esiz, shunaqa kelin tushiraman deb sira o’ylamagandim. Afsus. Dod, sizning dastingizdan dod! 7 mahallaga dod, sharmanda, voydoood! Voydoood!

A-voy oyijon tinchlikmi?

Ona: tinchlikmas. Ana, mana (kelinni qo’lidan itarivorib)

A-Voy nima bo’ldi gapirsangiz-chi?

Ona: o’zidan so’ra

A-Olmaxon? Nima qildiz-a? Nima bo’ldi gapiring!

Ona: hey, erkak! Xotiningni sizlama. Sen degin sen!

A-xotimimniyaa?

Ona: ha

A-Olmaxonniya?

Ona: voy ha.

A-Nima qilding (jahl bilan) Hech narsa qimadizmi (mayin ovozda)

Kelin: yo’q

A-mana oyi, hech narsa qilmabdiku

Ona: o’ziz eshitdiz-a kelin, sharmanda, sharmanda. Meni ovqat bermay qo’yipti keliniga deb chiqishibdi. Hammasiga shu aybdor. Nega hamma bilan bir o’tirib dasturxonda ovqat yemaysiz-a? A?

Kelin: kechiring oyijon, tovba qildim.

A-voy oyijon uyaladilar

Kelin: ha, oyijon, uyalaman.

Ona: sharmanda, qaynonasi non bermaydi, suv bermaydi deyishgandi. Sharmanda, voy o’lib qolay!

Kelin: kechiring oyijon oxirgi marta!

Ona: kechirmayman, hech qachon kechirmayman (qaynona chiqib ketadi)

4-sahna

A-uyalsangiz ham hamma bilan ovqat yesangiz bo’lar ekan, Olmaxon!

Kelin: hozirgi kunda ko’nglim behuzur bo’lib, faqat qotgan nonga mayiz, turshak solib yeb yuradigan odat chiqardim.

A-Ha, ana, andishani nomini qo’rqoqqa chiqarib qo’yibsiz, Olmaxon!

Kelin: voy (kelinni ko’ngli behuzur bo’ladi, chiqib ketadi)

A-voy Olmaxon! (kelin boshi aylanib chiqadi)

Ona: Heey, (tuyunchuk ko’tarib) mana marsh!

Kelin; voy oyijon, marsh nima degani?

Ona: uyizga jo’nang degani

A-Voy oyi siz meni o’yladizmi? Olmaxonsiz qanday yashayman oyi!

Ona: senga onasi o’pmagan qizni olib beraman!

A-Rostanmi onaginam (kulib) voy bu nima deganiz menga boshqa hech kim kerakmas! (jiddiy)

Ona: olib beraman

Kelin: Niyatiz shu ekanda oyijon (ho’rsinib)

Ona: meni niyatim bilan sizni nima ishiz bor? A? Nima ishiz bor?

A-oyi axir!... (ona o’g’liga jahl bilan qarab gapini kesadi) Arslonbek jim qoladi. Kelin tunchuk ko’tarib keta boshlaydi.

A: Olmaxon!, Oyi! Olmaxon!, Oyi! (bir xotiniga bir onasiga qarab) Olmaxon ketmang men sizsiz yasholmayman!

Ona; hey nodon o’g’il! Senga ona mas xotin kerak-a?

Kelin: oyijon haydashingiz sababini ayting! Men ham sababini bilib ketay (yig’lab)

A: ha bilib ketsinlar! (yig’lamsirab)

Ona: man sababini aytaman, menga tug’mas kelin kerak emas, (nay nolasi qo’yiladi)

Kelin yig’lab chiqib ketayotganda qo’shni ayol keladi.

A: Olmaxon, ketmang Olmaxon!

Ona: Hoy senga ona kerakmi yo xotin? Ona kerakmasmi?

A: kerak, oyi.

Ona: voydood, kelinim kelganiga 1 yil bo’lmay o’g’limni burnidan ip o’tkazib olibdi-da, voydod. Onani yomon ko’rsatib qo’ydi.

Dinora: voy qo’shnilar yaxshimisizlar, Kelinga ko’ylak uchun mato olib kelgandim. Voy nima bo’ldi? A? Nima bo’ldi? (kelin hushidan ketadi) Voy, voydod! (Dinora kelinni telefonda rasmga oladi)

Dinora: voy kelin, nima bo’ldi?

Ona: artistlik qilyapti.

A: voy, birpas oldin mazalari bo’lmay turgandi.

Kelin: ko’z oldim qop-qorong’u bo’lib, boshim aylanib ketdi.

Dinora: haa, nima yegiz kelyapti?

Kelin: haligi sho’r, nordon narsalar yegim kelib turibdi (uyalib)

Dinora: voy voyeeey jonizdan aylanay. Opa, kelinizni boshi qorong’i bo’lib qolibdi.

Ona: qayoqdan bilaqoldiz, uzimisiz?

Dinora: MCHS man. Voy hozir hamma mahalladagilardan suyunchi olaman, ketdim. (kelin tyunchugini ko’tarib keta boshlaydi, ona oldini to’sadi)

Ona: aytdim-a kelinim turshaklarimni yeb qo’yadigan bo’lib qoldi deb.

(nay nolasi qo’yiladi) (Kelinni qo’lidan tyunchugni olib o’zini supaga o’tqazadi. Kelinni quchoqlaydi/

Ona: O’zimni andishali kelinimdan aylanay, meni hamma hunarimga chidadiz, men nodon sabr-qanoat nimaligini unitibman. Kechiring meni, qizim!

Kelin: voy, kechirdim oyijon!

Ona: Xudoyimga shukr, ming shukr! Shu kunlarga ham yetkazyapti. (ona kelinni quchoqlaydi) O’g’lim, sen ota bo’lasan.

A: rostanmi? (quvonib)

Qo’shnilar, qaynota keladi, qo’shiq sadosida sahna tugaydi!