Ben Şair Olmaya Hazırım Senin Şiir Gözlerine Gönlümde bir dem var en son içtiğim çaydan daha acı

Ben Şair Olmaya Hazırım Senin Şiir Gözlerine..

Gönlümde bir dem var en son içtiğim çaydan daha acı.

Yalnızlık ile dost edinen bir ruha sahiptir aslında karşılıksız sevenler. Ve gerçekler arkasından ağlıyor, o insanları hiç ısıtamıyordu. Gözleriyle huzuru aramaya başlıyor gibi tedirgin ve halsiz bir görünüşü vardır mutsuz insanların. . Biraz boyası dökülmüş, pas içinde kalmış o küçük, bi hayli o kadar da gösterişten yoksun eski bir sandalye gibi olur kalpleri. Kötü insanlar, sevenlerin kalbini susuz bırakmıştır her zaman. Sessizliğe dalar mutsuzlar tıpkı sessizce onu izleyen mutsuz sokaklar gibi. Kimse uğramaz sanki bu sokağa yada bütün mutlu insanlar sevilmeyen o masum insanın buraya geleceğini biliyormuşçasına sokağı yalnız bırakıyorlardı. Belki de yalnızlık, daha kalabalık bir hal alıyordu sadece yalnız insanlarda.

Ne zaman buğulu bir cam görsem, gözlerimle adını yazıyorum diyenlerin sessiz ağlayışlarıdır aşk..

Sevdim..

Sevdim...

Sevdim....


Derler ya aşmış kendini...Evet aştım..Ben ben olmaktan çıkmıştım,Sen vardın biz vardık ama ben yoktum..Nefesin nefesimdi..Gülerdin ağlardım..Neden biliyor musun ? Bu gülüşün ileride bozulacak diye..Ağlardın gülerdim..Çünkü yanında ben vardım senin..O haram değmemiş,Gözler görmemiş saçların var ya..Kokusu sarardı bedenimi yastığıma sinmiş nefesimdi sanki..Gülüşündeki tebessüm,Boş kağıtlara çizimim,Kalbimde mühür hükmündeydi..Korkarak severdim seni..korkum dünya için değil ahiret içindi be sevdiğim..Dünyalık bir şeyler verememek değil,Ahirette bir şey kazandıramamaktı korkum..Dualarımla eştim toprağı,Namazlarımda harç yaptım,Secdelerimde istedim seni..Korkum dünya için değil,,Dualarımda unuturum diye korkmaktı..Nasıl unutayım ki..Mecnun ne elde etti aşkından ? Leyla diye sayıkladı..Nerede kaldı Yaradan ?..

Varsın olsun.. Değmesin gözlerin gözlerime.. Tutmasın ellerim ellerini.. Yaklaşamasın bedenim sana.. Allah katında kıyılsın nikahımız.. Resulullah'ın huzurunda.. ( sallallahü aleyhi ve sellem )

Seni şiirlere döküyorum, öyle unutuyorum..

Sensiz ne mana alır ki kelamım.

Bulutlarda uyuyorum, öyle unutuyorum..

Sensiz gülmek boş bunu biliyorum.

Seni siyahlara bürüyorum, öyle unutuyorum..

Nergis çiçeği gibi huzuru kokluyorum.

Seni şiirlere gömüyorum, öyle unutuyorum.

Gözlerine sürme diye beni mi çektin ?

Gözlerinden ayrılamıyorum...

Aşk dağıtılabilseydi; Kılık değiştirip üç dört kez almaya çalışacak yalnızlar tanıyorum..

İnsanlar bazen sevdikleriyle imtihan olurdu. Bazen de imtihanlarını sevdikleri ile kazanırdı. Güzel aşıklar vardır. Şiirlerde buluşan, dualar da buluşan temiz ve heybetli aşıklar.. Belki dualar temizliyordu aşıkların yollarını. Belki de aşıkların ahları.Belki de gözlerinde ki yaşlar..
''Şiir bazen bir kadının saçlarıdır''
Aşık olduğunuz kadının.. Düşündüren o güzel anılar yüzünüzde hafif pamuksu bir gülüşe sebep olur. Ekşitir bazen de o güzel gözlerinizi acılı günler. Yağmur yüklü bir bulut ağlıyormuşçasına ağlamaya başlarsınız. İçinizde gökkuşağı açmayabilir her zaman. Yağmur sonrası çamurlu sokaklar gibi iz bırakır kalbinizde bu ağlayışlar. Her kalbiniz attığında bir kez daha sıçrar o çamur içinizde. Artık dayanamayacak hale gelirsiniz. Sevdiğiniz, imtihanınız sizi işte böyle bir acıyla yalnız bırakır. Haykırmak istiyordur içinizde ki ruh ama kalbinizden dilinize giden yolu dahi kapatmıştır o çamurlar. Nasıl kurtulacak nasıl eskisi gibi olacağım derken bir anda kendinizi seccadenin başında bulursunuz. Anne sevgisi gibi.. Baba gölgesi gibi.. Usanmadan dosttunuz ile dertleşmeye başlarsınız. İçiniz her ne kadar yansa da bu karanlık ve ıssız ateşi söndürmenin, kalbinizin aşka giden her kapısını kapatan bu kirli çamurların yolunu açacak, söndürecek bir şeyler muhakkak vardır. Yolunuz dikenli olacaktır belki.. Her adımınızda içiniz kanayacaktır. Elleriniz diken tutacaktır..

İmtihan bunu gerektirir ! Zoru geçerken zoru seveceksin. Huzura ermeden güçlenmeye başlar insan huzura giden yollarda. Bunu huzurun kapısına geldiği vakit anlar ancak insan. Duaları ile temizlemeye başlar o çamurlu yolları.. Bir bir açılır kalpte ki o yollar. Dolar taşar içinizde ki huzur. İşte böyle geçer zaman..

Göz yaşlarına benziyor benim mutsuzluğum.