BiSMİllahir-rəhmanir-rəHİM
Yüklə 1,27 Mb.
|
|
(Poema) Poemada İslamın zühurundan Mühəmməd peyğəmbərin vəfatına qədər olan dövrdə baş vermiş bütün mühüm hadisələr dəqiqliyi ilə əhatə olunmuşdur. BİSMİLLAHİR–RƏHMANİR–RƏHİM 1974–ci ildə D. Bunyadzadə ad. Azərbaycan Xalq Təsərrüfatı İnstitutunu bitirib İqtisadçı–Mühasib ixtisasını almışam və uzun müddət bu sahədə çalışmışam. Gənclik illərindən poeziyaya maraq göstərirəm. 1985–ci ildən dövri mətbuat səhifələrində müxtəlif səpkidə şerlərlə çıxış etmişəm. 1995–ci ildə Məkkə ziyarətindən qayıdandan sonra (Allah arzusunda olanlara qismət eləsin) Həzrəti Mühəmməd(s) həyatından bəhs edən “Allahın Elçisi” adlı poemamı yazıb bir ildən sonra “Gənclik” nəşriyatında kitab halında çap etdirmişəm. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüyəm. 01.07.99. tarixdə İran İslam Respublikasının Azərbaycandakı Mədəniyyət Mərkəzinin rəhbərliyi tərəfindən Azərbaycan Elmlər Akademiyasının binasında Həzrəti Mühəmməd Peyğəmbər(s) mövlud günü şərəfinə keçirilən məclisdə “Məcməüş-şüəra” ədəbi məclisinin üzvləri sırasında çıxış edərək “Allahın Elçisi” poemasından “Həzrəti Mühəmmədin dünyaya gəlməsi və uşaqlıq illəri” hissəsini oxudum. Yığıncaqdan sonra İ.İ.R-nın Mədəniyyət Mərkəzi idarəsinin rəhbərliyindən Əkbər Kurəvi adında bir şəxs mənə yaxınlaşaraq şeri bəyəndiyini və kitabla maraqlandığını bildirdi. Mən ona poemanın əsas məğzini izah etdikdə o məni İ.İ.R-nın Mədəniyyət Mərkəzinə gəlməyimi xahiş etdi. Bir neçə gündən sonra Mərkəzin sədri Höccətül-İslam Hacı Seyid əliəkbər Ocaq Nəjad ilə görüşdüm. O bu haqda məlumatlı olduğundan və kitabla əlaqədar ətraflı söhbətimizdən sonra mənə məsləhət bildi ki kitabı Höccətül–İslam vəl–müslümün Hacı Şeyx əhməd Xudayiyə oxuyum əgər o bəyənib rəy verərsə kitabını İranda nəşr etdirəcəyəm. Onun təklifinə əsasən kitabı bir neçə gün hissə–hissə Ağayi–Xudayiyə oxudum onun verdiyi bəzi məsləhətlərini nəzərə alaraq “Qədir–Xum” və “Mübahilə Cərəyanı” başlıqları ilə başlayan hissələri poemaya əlavə edərək düzəlişlər apardım. Sonradan öyrəndim ki Ağayi–Xudayi İranın Tehran əhvaz İsfahan şəhərlərinin Universitetlərində on beş ildən artıq İslam–tarixindən o cümlədən Mühəmməd Peyğəmbər(s) həyatından dərs demişdir. Özümü xoşbəxt sayıram ki belə bir şəxsiyyətlə on iki gün üz–üzə oturub “Allahın Elçisi” poemasını oxuyaraq ondan dəyərli məsləhətlər almışam. “Allahın Elçisi” kitabımın birinci nəşrinə ön söz əvəzi yazmış hörmətli professor Hacı Vasim Məmmədəliyevə ikinci nəşrinə kömək etmiş Hacı Seyyid əliəkbər Ocaq Nəjad və Hacı Şeyx əhməd Xudayiyə öz təşəkkürümü bildirirəm. Allah İslamın inkişafına kömək edən bu xeyirxah insanların hər üçünü öz himayəsində həmişə səlamət saxlasın. Oxuculara isə can sağlığı kitabı oxumağa səbr və oxuyan gözlərinə nur əta eləsin. Amin! Ya Rəbbil Aləmin! Müəllif
BİSMİLLAHİR-RƏHMANİR-RƏHİM Şer hər bir dilin ədəbiyyatının çiçəklənmə (dövrü) zirvəsi olmaqla yanaşı hər bir millətin ədəbiyyatının adət–ənənələrinin və milli–mənəvi dəyərlərinin ən gözəl qoruyucusudur. Şer millətlərin mədəniyyətinin və adət–ənənələrinin məhv olub getməməsi və bu mədəniyyətin müasir dövrümüzədək qorunub saxlanılmasında böyük rol oynamışdır. Buna əsaslanıb demək olar ki belə bir böyük məsuliyyəti öz üzərinə götürmüş şairlər Allah tərəfindən onlara bəxş olunmuş bu fitri istedad vasitəsilə xalqın adət–ənənələrini dini əqidəsini milli və mənəvi dəyərlərini öz şerlərində əks etdirərək bunları zəfər və əbədiyyat rəmzi olan (möhkəm) yenilməz şer qalasında qoruyub saxlamaqla öz millətlərinə ən böyük xidmət göstərmişlər. Biz bunun canlı şahidiyik ki qədim dövrlərdən bəri müəyyən qafiyə çərçivəsində formalaşan hər bir şer əbədi olaraq tarixin səhifəsində dərin izlər buraxmışdır. Qiymətli qəsidələr ədəbi–nöqteyi nəzərdən fəsahətli və bəlağətli sayılan şerlər həmişə xalq tərəfindən sevilmişdir. (Səmimiyyətlə qarşılanmışdır.) Hətta böyük din xadimləri və yüksək məqama sahib olan ilahi şəxsiyyətlər öz dövrlərinin yadda qalan ən mühüm və əlamətdar hadisələrini məşhur şairlər tərəfindən (qələmə alınmasını) nəzmə çəkilməsinə əmr vermişlər. Əziz İslam Peyğəmbəri əmirəlmöminin Həzrət əli(ə)–ın imamətini müsəlmanlara və hacılara elan edən zaman İslamın görkəmli şairi Həssa ibn Sabibdən xahiş edir ki bu hadisəni nəzmə çəksin. Şiənin Debəl Kümeys və s. kimi ürəyiyanar şairləri öz şerləri ilə şəhidlər sərvəri İmam Hüseyn(ə)ın qiyamına ən böyük xidmət göstərərək bu əzəmətli tarixi və dini hadisəni çərxi–fələyin xoşagəlməz hadisələrindən pisliklərindən və təhriflərindən qorumağa nail oldular. Pak olan əhli–beyt bu şairlərin əvəzsiz xidmətləri müqabilində onları həvəsləndirmək üçün onlara təşəkkür edir bu şairlərə hörmət və rəğbət bəsləyirdilər. Şer millətlərin ədəbiyyatının şah əsərləridir və şer millətlərin tarixində əsas yer tutur. Milli və mənəvi dəyərlərin təbliğ olunmasında şerin böyük rolu vardır. Aylar–illər ötdükcə fələyin ən mühüm və əlamətdar hadisələri belə unudulur. Lakin bu aylar və illər görkəmli şairlərin şerlərində öz əksini taparaq əbədiləşir. Bu şerlər millətlərin qaranlıq tarixinə işıq saçaraq keçmişi gələcəklə birləşdirir. Azərbaycan respublikasında zəmanəmizin bu ağır məsuliyyətini öz üzərinə götürmüş şairlərdən biri də Hacı Yusif bəydir. Bu müsəlman və dindar şair bütün zəhmətlərə qatlaşaraq əziz İslam Peyğəmbəri Xatəmül–ənbiya Həzrət Mühəmməd(s)–ın həyatını nəzmə (şerə) çəkmişdir. O uzun illərin töhfəsi olan səlis şerləri ilə Həzrət Mühəmməd(s)–ın həyatını şərh edərək nəcib Azərbaycan xalqına misilsiz bir hədiyyə bəxş etmişdir. Müsəlman Azərbaycan xalqının nəzərinə çatdırmaq istəyirəm ki Hacı Yusif Qulammirzə oğlu “Allahın Elçisi” poemasını yenidən mütaliə etmiş və tam diqqətlə nəzərdən keçirdikdən sonra ikinci dəfə onu çapa hazırlamışdır. Bu kitab mötəbər İslam tarixi ilə təmamilə uyğundur. Bu kitabın ikinci çapında heç bir səhvə yol verilməmişdir. (Uca) Allah–təalanın dərgahından bu gözəl şairə uğur və nailiyyətlər arzulayıram. Ümid edirəm ki böyük və nəcib Azərbaycan xalqı bu cür əsərlərin qədrini biləcəkdir. Höccətül - İslam vəlmüslümün Hacı Şeyx əhməd Xudayi 25 Dekabr 1999 Son dövrlərdə ölkəmizdə uzun illər ərzində yasaq edildikdən sonra açıq təbliğ edilə bilən islam dini onun ehkam və ayinləri haqqında müxtəlif elmi məqalə və kitablarla yanaşı bədii əsərlər də meydana çıxmağa başlamışdır. Qeyd etmək lazımdır ki bu əsərlər bəzən bədii cəhətdən kamil olsa da mövzunu əhatə etmək cəhətdən naqis görünür. Bu baxımdan Hacı Yusif Qulammirzə oğlunun “Allahın elçisi”poeması diqqəti cəlb edir. Belə ki poema islamın zühurundan peyğəmbərin vəfatına qədər olan dövrdə baş vermiş bütün mühüm hadisələri dəqiqliyi ilə əhatə etdiyindən bir növ dinimizin qısa mənzum tarixi kimi təsəvvür edilə bilər. “Allahın elçisi” poemasında müəllif yalnız tarixi faktları sadalamaq və ya təsvir etməklə kifayətlənməmiş islam dininin əsas ehkam və ayinlərini aşkarlamağa çalışmış demək olar ki öz məqsədinə nail olmuşdur. əsərdə peyğəmbərin müqəddəs pak obrazı çox səmimi bir şəkildə qələmə alındığından gözəl təsir bağışlayır. Yuxarıdakıları nəzərə alaraq “Allahın elçisi” poemasının çap olunmasını məsləhət bilirik. V. M. MƏMMƏDƏLİYEV M. ə. Rəsulzadə adına BDU–nun ilahiyyat fakultəsinin dekanı ərəb filologiyası kafedrasının müdiri professor E. Z. ƏZİZOV Şərqşünaslıq fakültəsinin dekanı dosent ALLAHIN ELÇİSİ (POEMA)
Yazım “Bismillahir–Rəhmanir–Rəhim!” Belə də öyrədir Qurani–kərim. Allahın ismilə başlanan hər iş Həmişə ən yaxşı nəticə vermiş. Çoxları edibdir bunu imtahan İşləri uğurlu olmuş hər zaman. Mən də adın ilə başladım bunu Ya Rəbbim xəcalət etmə qulunu. Sənin dərgahına baş qoyan zaman Ey tanrım məni də qovma qapından. Bilik qapıların üzümə aç sən Bəndən bəhrələnsin səxavətindən. Sənə yalvarmıram dövlət ver mənə Sənə yalvarıram hikmət ver mənə. Elm bir dəryadır biliyim zərrə Sənə şükr edirəm gündə min kərə Bəxş etdin sən mənim ağlımı sağlam Yazıb yaratmağa vermisən ilham. Odur ki fikrimi yığdım bir yerə Adınla çıxmışam uzaq səfərə. Ən nazik iynənin dəliyi qədər Yoluma nur salsan mənə bəs edər. Qurani–kərimdən öyrənmişəm mən “Bütün hikmətlərin sahibi sənsən”. Sənsən məxluqata bilik öyrədən Bütün elmlərdən xəbərdar edən. Savadsız yetimə “Oxu” öyrətdin Xatəmül–ənbiya Peyğəmbər etdin. O da dərgahına gətirdi pənah Hər şeyi Görənsən Bilənsən Allah! Müstəqim yolunun yolçusuyam mən Çətinə düşəndə tut qələmimdən. Bu yolda büdrəyib yıxılsam yerə Tut mənim əlimdən qaldır göylərə. Sənsən bu dünyada yol göstərənim Heç kimdən köməyim yoxumdur mənim. Düşünüb fikr etdim mən zaman–zaman. Bir bağça yaradım olsun gülüstan. Əlimə bel alıb yapışdım işdən Yararsız çör–çöpdən təmizləyərkən Bir yaz səhərində təmiz boş yerə Bir boyda səhmanlı düz cərgələrə Mühəmməd adına toxum səpmişəm. Gözümdən su verib zəhmət çəkmişəm. Çıxan şitillərə nurundan çilə Məhsulun həm dadlı həm şirin elə. Süfrəyə düzdüyüm nemətdən hər kəs O ki var götürsün vermədən əvəz. “Fatir” surəsində buyurduğun tək “Allah diləyənə hər şey verəcək. İstəsə insana yüksək elm verər Misilsiz gözəllik sahibi edər. Əta eylədiyi nemətə heç kəs Durub maneçilik eyliyə bilməz. Allah bəndəsindən pak söz eşidər Saleh əməlin də tez qəbul edər”. Madam ki Quranın buyurur belə Qarşında diz çöküb gəlmişəm dilə. Sənin dərgahına üz tutmuşam mən Yazdığım heç nədir kömək etməsən. Səndən diləyirəm elm mərifət Bu misgin bəndənə göstər mərhəmət. Sənsən kainatı idarə edən Yaratdıqlarına ruzi göndərən. Səndən artıq ruzi istəmirəm mən Naşükür deyiləm, bəsdir nə versən. Öləcəyim gün də sənə bəllidir Onu səndən başqa bilən yox xeyir. Sənə yalvarıram mən dönə–dönə Ömür istəmirəm möhlət ver mənə. Belə çox hadisə olmuş həyatda Doğulan bir saat yaşamır hətta Ana əziyyətlə doğur övladın Torpağa tapşırır qoymadan adın. Sən bilən yaxşıdır dünyada heç kəs Sənin işlərinə qarışa bilməz. Kamillik yaşına çatmışam daha Səni and verirəm Rəsulüllaha! Qəlbimə qüvvət ver gözümə işıq Yazdığım misraya gətir yaraşıq. Fikrimə aydınlıq şerimə ver can Xəcalət çəkməyim oxuculardan. Nə qədər maraqlı olsa yaşamaq Arzuya çatmaq da şirindir ancaq. Möhlət ver kitabı çatdırım sona “Allahın elçisi” ad verim ona. Sən hikmət sahibi ey Pərvərdigar! Biz hələ bilməyən çox sirlərin var. Bir qətrə nütfədən yaratdın bizi Açdın bağlı olan gözlərimizi. Ağıl verdin bizə qiymətdə gövhər Dil verdin deməyə “Allahu–əkbər”. Səni tanımaqçın bəndələrinə Peyğəmbər göndərdin yer üzərinə. Müxtəlif olubdur peyğəmbərlərin Kəramət sahibi etdin hər birin. Musa Tur dağına çıxaraq bəzən Sənlə danışardı durduğu yerdən. Gələcək günlərdən xəbər verərdi Əsasın döndərib ilan edərdi. Bir anlıq qoynuna əlin salardı Çıxartdıqda parlaq nur qaldırardı. Ona bəxş etmişdin rəhm mərhəmət Süleymana isə hikmət əzəmət. İsa düzgünlükdə çıxarmışdı ad Ona da vermişdin çoxlu istedad. Ölüyə üfürüb verərdi nəfəs Gözlərin açardı kor olsa hər kəs. Nə qədər möcüzə göstərdi onlar Düz yola gəlmədi kafir olanlar. Allahı göydə yox yerdə gəzirlər Bütə “allah” deyib əzizləyirlər. Bu qədər nəbilər gəlib getdilər Onların öyüdü vermədi səmər. Mühəmməd onlardan ən sonuncudur Onun möcüzəsi – Quranı durur. Kömək et ya Rəbbim söhbət açım mən Sənin bu sonuncu Peyğəmbərindən. Belə söyləyirlər tarix yazanlar Yüz iyirmi dörd min peyğəmbərin var. Birinci Peyğəmbər–Həzrəti Adəm. Sonuncu–Həzrəti Rəsuli–əkrəm. Bir adı Mustafa bir adı əhməd Həbibullah adın aldı Mühəmməd. Çünki o veribdir islama həyat Həzrətin gül camalına salavat. Qədim zamanlardan Məkkə şəhəri Olmuş ərəblərin müqəddəs yeri. Kəbəyi–mükərrəm orada idi İbadət evitək əzizlənirdi. Həzrəti İbrahim mübarək olan Evi İsmaillə tikir bir zaman Binanın inşası çatanda sona Beytullah adını verdilər ona. Həcc məqsədiylə gələn ərəblər Tovhid əsasında ziyarət edər. O zamanlar Kəbə tər–təmiz idi İçində heç bir büt görünməz idi. Axıb ziyarətə gələn zəvvarlar Kəbəyə ürəkdən bağlı olarlar. Kəbədə səcdəyə gəlib baş qoyar Tək olan Allaha inanardılar. Ərəblər haqq dindən sonra döndülər Bütə qurban verəntək göründülər. Tanrının varlığın tam unutdular Küfrün ədalətsiz yolun tutdular. Kəbə bütpərəstlik mərkəzi oldu Onun qüdsiyyətin azaltmadı bu. Yaxından uzaqdan yenə gələnlər Kəbəni ziyarət, həm təvaf edər. Yardım istəyərlər daş taxta bütdən. Qəlbləri qaranlıq içində ikən Ruhsuz bütə “allah” deyib ad qoyar Cəhalət dövründə yaşayardılar. Nə qanun var idi nə də ədalət Baş alıb gedirdi qorxunc zəlalət. Qanlar tökülürdü səbəbsiz yerə Ərəblər bölünmüş qəbilələrə. Sərvətin övladın çoxluğu ilə Durub öyünərdi hər bir qəbilə. Tayfa davaları hey davam edir Qumar içki zina müntəzəm gedir. Onlarda yox idi əsla mərhəmət Qan güdmə var idi bir də ədavət. Qardaş qardaşını vurub öldürür Əlində olanı götürüb sürür. Haqlarından məhrum qadınlar aşkar Bazarda mal kimi satılardılar. Sevgi məhəbbətdən sevincdən uzaq Bir şəhvət əşyası sayılır ancaq. Kişi istədikdə talaq pozulmuş Qadın sahibinin əsiri olmuş. Qızı doğulanda hər ərəb ata Zülm edərdi incə bu məxluqata. Hər qız doğulanda olardı təkrar Diri–diri qəbrə basdırardılar. Cahiliyyət dövrü edirdi davam Bütün dünya zülmət içində müdam. Misirdə Bizansda Yəmən İranda Çində Hindistanda Həbəşistanda Dini münaqişə gəzib dolanır Hər yerdə ölkələr od tutub yanır. Qurtarmaq bilməyir müharibələr İnsanlar qırılır desək müxtəsər Cahan çox qarışıq bir halda idi Sonuncu Peyğəmbər gözlənilirdi. Gəlişin səbirsiz gözləyirdilər. Tövrat da İncil də müjdələyirdi Neçə əsr əvvəl xəbər verirdi Müqəddəs Məkkədə anadan olan Peyğəmbər gələcək–Axirəzzəman. Mühəmməd əbdullah oğlu gələcək Kəbəni bütlərdən təmizləyəcək. Xilaskar Mühəmməd əleyhissəlam Gələcək dilində Allahdan kəlam. Məkkə dini mərkəz olduğu kimi Ticarət mərkəzi olmuş həm də ki Ticarətə gedib–gəlir karvanlar Həcc vaxtı orada qurulur bazar. Ancaq ərəbləri ora cəlb edən Uzaq ölkələrdən çəkib gətirən Kəbənin müqəddəs olması idi. Bütün ərəbistan axır sel kimi. “Həm ziyarət edir həm də ticarət” Məkkənin bu qaynar vaxtı nəhayət Həbəşlər Yəməni aldılar ələ Bir məhşur hadisə baş verdi belə. Əbrəhə Yəmənin valisi olur Sənada bir kilsə tikib qurdurur Oraya xərc çəkib vurdu bər–bəzək Ziyarətgah adın ora verərək Bu fikirdə idi o ərəblərin Kəbədən Sənaya üzün çevirsin. Kəbəni ziyarət edən ərəblər Sənanı məbədtək imtina edər. Bundan qəzəblənib coşan əbrəhə Başqa çarəyə baş vurdu bu dəfə Kəbəni dağıtsın deyə büsbütün Məkkəyə qoşunun gətirdi bir gün. Məkkə ətrafında qurdurur çadır Xalqın mal–qarasın sürüb aparır. Soyulmuş malların içərsində Əbdül Müttəlibin yüz dəvəsin də Sürüb əbrəhəyə gətirmişdilər. Əbdül Müttəlib də tutanda xəbər Gəlmiş əbrəhənin ordugahına. Əbrəhə mətləbi biləndə ona: –Mən elə zənn etdim ki Kəbəni sən Uçurmayım deyə xahiş edərsən. Sənsə əl çəkmirsən dəvələrindən. Əbdül Müttəlibsə cavab verdi:– “Mən Öz dəvələrimin bir sahibi tək Borcumdur malımı gəlib istəmək. Yəqin Kəbənin də öz sahibi var Lazım gəlsə onu özü qoruyar.” Onun dəvələrin dərhal verdirir Məkkəyə də “Hücum” əmrini verir Qabağa buraxdı böyük bir fili Həmin il tarixdə qaldı “Fil ili”. Məkkəlilər bundan tutanda xəbər Hər yerdən yığılıb gəldi ərəblər. Döyüşdə irəli gedəndə düşmən Möcüzə baş verdi haqq tərəfindən. Əbabil adlanan dağdakı quşlar Qoşunun başına yağdırdı daşlar. Asi olduğuçün Pərvərdigara Kimə daş dəyirdi basırdı yara. Həbəş əsgərləri qorxub üzülür Əksəri yıxılıb yerində ölür. Ölməyənlər canın zorla qurtardı Çünki bunu edən bir qüvvə vardı. Ordunun üstünə quşları saldı Kəbəyi–müəzzəm salamat qaldı. Əbrəhə pərişan Yəmənə döndü Az müddət keçməmiş həyatı söndü. Qısaca bu haqda buyurur Quran “əhsabi–filə” nə etdi Yaradan. Həmin hadisədən az vaxt keçirdi Mühəmməd dünyaya təşrif gətirdi. Mühəmməd dünyaya gəlməmiş hələ Tarixi kitablar köstərir belə Onun mövludundan iki ay qabaq Atası əbdullah hazırlaşaraq Ticarətlə bağlı gedir səfərə Şam adında məşhur qədim şəhərə. Yükünü tutaraq qayıdan zaman Yəsrib şəhərində köçür dünyadan. Nə əbdullah gördü əziz körpəsin Nə də oğlu duydu ata nəfəsin. Onun mövlud günü sübh vaxta düşdü Sanki bir anlığa aləm dəyişdi. Cahan birdən–birə nura bələndi Bütlər parçalanıb yerə ələndi Küfrün yer üzündə laxladı adı Kəsranın eyvanı çat–çat çatladı. Söndü ibadətgah olan ocaqlar Sava gölü batdı məhv oldu nə var. Ağıllı kahinlər xəbər verdilər: – Haşimi nəslindən gəldi Peyğəmbər. Allahın hökmünə boyun əyəcək “La–ilahə–İlləllah” o deyəcək. Münəccimlərdən də deyənlər oldu: “Bu gecə əhmədin ulduzu doğdu”. Bilmirəm o günü vəsf edim necə Tarix görməmişdi belə bir gecə. Buludlar çəkilib açdı göyləri Ay da öz nuruyla bəzədi yeri. O gecə islamın parladı taxtı Məkkənin qütbündən ulduzlar axdı. Əbdül Müttəlib də nəvəsi üçün Ziyafət elədi düz yeddinci gün. Qohumlar–yaxınlar sordular: – Nədən Mühəmməd ismini verdin ona sən? Bu adı nəslində yoxdur daşıyan: – Röyada bunları gördüm bir zaman. Belimdən bir böyük ağac göyərdi Budaqları qərbə şərqə dəyirdi. Bütün ölkələrə kölgəsi düşür Get–gedə bu ağac daha böyüyür. Hər yerdən axışıb insanlar gəlir Ağaca sitayiş səcdə edilir. Ayılıb özümü alanda ələ Yuxumu yozanlar söylədi belə: – Rəbbinə həmd–səna eyləsən əgər Nəslindən dünyaya bir uşaq gələr Allahın ən yaxın bəndəsi olar Onun ətrafına hamı yığılar. Odur ki adını qoydum Mühəmməd Bu ad “bəyənilmiş” deməkdir əlbət. Özüm görməsəm də edirəm güman Bu əziz nəvəmi gələcək zaman Göydə Haqq yerdə xalq çox sevəcəkdir Onunla çoxları fəxr edəcəkdir. Məkkə şəhərində bir qayda vardı Çox zaman havası ağır olardı. Körpə uşaqları şəhərdən kənar Səfalı yerlərdə saxlayardılar. Ərəb adətincə Mühəmməd üçün Süd anası tapdı babası bir gün. Həlimə adında qadına verdi O da obasına aldı gətirdi. Mühəmməd onlara gələndən bəri Kasıb ailənin güldü üzləri O evə qədəmin qoyandan Həzrət Özüylə gətirdi xeyir bərəkət. Uşaq da meylini saldı qadına “Mənim anacığım” deyərdi ona. Mühəmməd beş yaşda olduğu zaman Yaşıdları ilə oynadığından Badiyədən kənar çıxırlar düzə Qəfildən baş verdi belə möcüzə. Cəbrail yanında bir neçə mələk Həmin uşaqlara yaxın gələrək Birincisi sordu: – Gör o hansıdır? İkinci göstərib dedi:– Bax odur! Cəbrail ahəstə: – Gətirin dedi. Tarixdə olmayan hadisə idi. Uşaqlardan kənar etsinlər deyə Tədricən aldılar onu dövrəyə. Cəbrail işarə verdiyi zaman Mələklərin biri hiss olunmadan Allahın əmriylə qəlbinə girir Köksünü açaraq genişləndirir. Kindən vəsvəsədən qəlbini yuyur Elm hikmət iman nuru doldurur Sonra kürəyinin tən ortasından Möhür irilikdə vurdular nişan. Onun süd qardaşı bunu görərək Bir baş evə qaçdı divanələrtək. Ata–anasına çatdırdı xəbər Onlar da bu işdən heyrətləndilər. Eşitdiklərindən qorxuya düşən Həlimə həyəcan içində ikən. Onda görünəndə qeyri–adi hal Uşağı Məkkəyə gətirdi dərhal. Baba nəvəsini alıb sevindi. Həlimə bəxşişlə evinə döndü. Həzrət altı yaşa çatdığı zaman Anası Aminə köçdü dünyadan İki il babası saxladı onu Bilmədi yetimlik nə olduğunu. Babasının ömrü çatmışdı sona Vəsiyyət eylədi oğlanlarına: – Mən daha gedirəm bu nəvəmi siz İncidib qəlbini üzməyəsiniz. Abbasın külfəti böyükdür –dedi Əbu Ləhəbəsə belə söylədi: – Zənginsən ancaq çox daş ürəklisən Bunu hiss edirəm hərəkətindən. Səndə nə məhəbbət nə mərhəmət var. Zalımsan qorxuram məndən sonra sən Uşağın qəlbini qıra bilərsən. Kobud hərəkətin könlünə dəyər Nadan rəftarından bezib inciyər. Bu müdrik qocanın sözləri haqmış Sanki ilahidən qəlbinə axmış Əbu Ləhəb ilə həm əbu Cəhl Ömrü boyu ona düşmən oldu bil. O necə də bilmiş keçəcək zaman Nəvəsinə nazil olanda Quran “əbu–Ləhəb” adlı surə enəcək Onun ayələri belə deyəcək: “əlləri qurusun əbu Ləhəbin. Qurudu da” onun əlləri lakin “Alovlu atəşə o girəcəkdir Var–dövləti fayda verməyəcəkdir Cəhənnəm odunda yandığı zaman Övrəti olacaq odun daşıyan”. Babası uşağı vermədi ona Üzünü çevirdi başqa oğluna. Əbu Talib dedi: – And olsun sənə Göz üstə saxlaram onu ver mənə. Mənim az olsa da varım sərvətim Qardaşım oğluna var məhəbbətim. Atası oğlundan razılıq etdi Uşaq əmisinin evinə getdi. Əbu Talib ona oldu mehriban Ayırmadı onu övladlarından. On iki yaşında olanda uşaq Əsla xoşlamazdı oyun oyuncaq. Şərəfli işlərə həvəsi vardı Bir işi görəndə çox zövq alardı. Əmisinə kömək məqsədi ilə Qoyun otarmağa gedərdi çölə. Bir dəfə əmisi səfərə getdi Onu da özünə yardımçı etdi. Gəlmişdilər Busra adlı şəhərə Gördülər burada başqa mənzərə. Bahira adında bir rahib keşiş Mühəmmədi görüb belə söyləmiş: – “Lat və Üzza” haqqı bir sualım var Cavabını düzgün de mənə aşkar. Uşaq dedi: – Bütə mən and içmirəm Bütpərəstliyə də nifrət edirəm. Buheyra Allaha and verdi ona Sual cavabını çatdırdı sona. Dedi: – Kitablarda var belə xəbər Gələcək axirəzzəman Peyğəmbər. Kürəyində gərək nişanən də var Mübarək kürəyin açıb baxdılar Rahib görən kimi baş əydi ona Allahın sevimli son Rəsuluna. Əmisinə dedi: – Şama getmə sən Getsən bu uşağı itirəcəksən. Şamda yəhudilər duyuq düşərlər Çünki onlarda da var belə xəbər. Gəlibdir islamın son Peyğəmbəri Xətaya düşərsən qayıdın geri Əbu Talib elə o gün o axşam Alış–verişini eylədi tamam. İnandı rahibin buyurduğuna Qorxudan etiraz etmədi ona. Gördü ki ağıllı məsləhət verir Karvanı Məkkəyə tərəf döndərir. On yeddi yaşında ikinci kərə Əmisi Abbasla getmiş səfərə. O zaman Yəməni səyahət etmiş Yüklə 1,27 Mb. Dostları ilə paylaş:
|