Çekiç Güç'ten kim korkar?

Çekiç Güç'ten kim korkar?
Baskın Oran
23 Temmuz tarihli Yeni Yüzyıl'da şu haber:

"Batı'dan Ankara'ya Kürt Güvencesi: ABD, İngiltere ve Fransa, 'Çekiç Güç'ün Desteğiyle Kürt Devleti Kurulmayacak' diye açıklama yapacak". Herhalde, her açıdan afallamış bir hükümetin talimatıyla olacak, Dışişleri bürokratları üç ülkenin büyükelçileriyle temasa geçmişler ve böyle bir açıklamanın, Çekiç Güç oylaması öncesinde Türk kamuoyunu rahatlatacağını söylemişler. Haber, bu açıklamanın, "Irak'ın toprak bütünlüğü sağlanacaktır" biçiminde yapılacağını da bildiriyor.

Ben bu Çekiç Güç işinden artık "gık" dedim, siz de demişsinizdir. Birader, işin hangibir yanlışını düzelteyim?

1) Bu Çekiç Güç'ün kurulması için (uluslararası hukuka aykırı biçimde de olsa) kullanılan 688 sayılı Güvenlik Konseyi kararı da dahil, bu üç ülkenin şimdiye imzaladığı belgelerin hiçbirinde, bu "Irak'ın toprak bütünlüğü" formülü Allah'a şükür hiç eksik olmadı.

Ama, yine çok şükür, yaptıkları herşey, ama herşey bu "toprak bütünlüğü"ne karşı oldu:

a- Türkiye toprakları üzerinden Irak'a sürekli askerî müdahale yapan bir hava birliği ("Çekiç Güç") kurdular,

b- Bu birliğe dayanarak, Irak'ın kuzey topraklarında yaklaşık sekiz bin milkare genişliğinde (160x50) bir alanı ("Güvenli Bölge") Irak devletinin egemenliği dışına çıkardılar,

c- Yine bu birliğine dayanarak, Irak'ın 36. enlemin kuzeyinde ve 32. enlemin güneyinde, yani kendi toprakları üzerinde uçmasını yasakladılar.

Ve bütün bunları, uluslararası hukuka uydurmadan, onu ihlal ederek yaptılar ve yapıyorlar.

Biz de, ciddi ciddi, "Irak'ın toprak bütünlüğü"nü bir kere daha telaffuz etmelerinden medet umuyoruz. Acizliğin ve diplomatik mastürbasyonun ancak bu kadarı olur.

2) Bizler "Kürt devleti kurulmasın" diye çırpınırken, Kürt devleti Sayın Cumhurbaşkanımız Turgut Özal sayesinde Temmuz 1991'de fiilen kuruldu, Aralık 92'de seçimlerini yaparak parlamentosunu ve hükümetini kurdu, Eylül 92'de ordu kurma kararı aldı, Ekim 92'de de "Kürdistan Federe Kürt Devleti" resmen ilan edildi.

Eğer bu devlet şu anda işler durumda değilse, bunun tek nedeni, kurulmamış oluşu değil, Barzani ile Talabani aşiret düzeninin kendi kendini yemekle meşgul oluşudur.

3) Daha da önemlisi, K.Irak'ta bir Kürt devleti Kürtlerin kafasında kurulmuştur.

Gerek bireyler ve gerekse kitleler, bikez belli bir noktaya geldiklerine inanırlarsa, koşulların tekrar elverdiği anda "Nerede kalmıştık?" diyerek o noktadan devam etmek isterler. Keşke yerim olsaydı da bu noktayı biraz daha açabilseydim, çünkü çok az bilinen bir husus ve inadına çok önemli. Bundan sonra Irak Kürtleri en azından ancak federe devletle tatmin olacaklardır.

Gelelim sonuca:

Birincisi, "teferruat" biyana bırakılırsa, Türkiye'nin Çekiç Güç'ten bu muazzam tedirginliği tek bir noktada özetlenebilir: Bu uluslararası hava birliğinin fiilen bir Kürt devleti yaratmış oluşu. Çünkü Türkiye, kendi Kürt kökenli yurttaşlarına K:Irak'daki devletin bir "kötü emsal" olmasından korkmaktadır.

İkincisi, böyle bir durumda Türkiye'nin yapabileceği tek şey, maddeten ortadan kaldırabilse bile (bu noktadan sonra) mânen asla kaldıramayacağı bu olgunun kendi Kürtlerine çekici gelmesini önlemektir.

Bunun da tek bir yolu var: Onları, E.Gellner'in deyimiyle "Gönüllerindeki kültüre ve gönence" kavuşturarak. Birincisi, bu insanların sefil bir halde oradan oraya sürünmesine son vererek, ikincisi ve daha önceliklisi de, Türkiye'de Kürt sorununun içeri atılma yada öldürülme korkusu olmadan tartışılmasına artık olanak vererek.

Türkiye, K.Irak'daki Kürt devletinden korkuyorsa, Kürt azınlık içeren güney komşularıyla olan demokrasi eşiğini alabildiğine ve derhal yükseltmek zorundadır ki, kendi Kürtleri yüksekten aşağı atlamayı istemesin.

Bu tek çareyi "Aman, Türkiye'nin bölünmesine sebep olur" vaveylâsıyla hâlâ engellemek isteyenler de bilsinler ki Türkiye'yi en emin yoldan bölünmeye götürmektedirler. Bunlar, hiç farkında olmadan, birer vatan hainidirler.

Tabii, bütün bu tahlil ve çözüm önerilerim tek bir durumda geçerli:

Genç kızların karnına hamile süsü verip bomba bağlayarak, genç erkeklerin de ölüm orucunda mum gibi eriyip giderek fikirleri uğruna intihar edebildikleri bir ülkede çok geç kalmış değilsek...