HüZÜn dualari 1

HÜZÜN DUALARI 1

Hepimizin ömründen hüznün kanadı kırık kelebekleri geçer mutlaka bir ara. Geçer ve giderler. Giderken bizde kalıcı iz'ler bırakırlar bazıları. O yüzden göğsümüz daralınca ellerimiz kapatır yüzümüzü. O yüzden baktığımız zaman karşıdakinin mutluluğuna burukluk ekleriz istemeden. Hüznün çocuklarıyız biz. Gariplere müjdeler olsun diyen bir zat'ın meftunuyuz hem...

 

Hüzün bir tohumdu ve rab onu insanların özüne yerleştirmişti. Bu tohumda aşkının tadını gizlemişti. Aşk'ın sırrına ermek acıdan geçiyordu. Pişmeden olunamıyordu ki... O önce dostlarını halktan ayırır, sonra onların gönüllerini baştan sona kendisiyle doldururdu. Rabbim ne büyüksün... Kekremsi tadıyla abı hayat suyunu bize bu dünyada zorluklarla içirdin. Biz bilemedik rabbim... Anlayamadık... Oysa narında hoş, nurunda hoş diyebilmeyi, dediğimizin arkasında dik durmayı bilmeliydik... Kavrayamadık rabbim... Seni kendimizden uzak belledik hep. Şahdarımızdan yakındın oysa. Duyduk ama özümseyemedik...

 

Şimdi sana yaramazlık yapmış bir çocuğun annesine olan mahcubiyetiyle yüzümüzü dönüyoruz. İçimizi hüzün kapladı, evlerimiz gaflet doldu, saf tutmamız gereken kalplerimiz katranlara bulandı... İnşirah ver kalplerimize. Ferahlık ver gönüllerimize... El sana açılır, yürek sana yalvarır şimdi... İki damla gözyaşımızla gelsek, bizi alsan, rahmetine sarsan... Yalnızlık ve gariplik senin dostlarının kaderiydi. Dost eyle bizi kendine ey rabbim... Tut bizi... Sana muhtacız. En fazla sana muhtacız. Bırakma bizi hiçliğin karanlık girdaplarına... Bırakma bizi bu tuhaf zamanın tenhalarında... Kelimeler tükendi, sözler yetim... En sevgili'nin hatrına, hatalarımıza bakma...

 

Muhammed Acar / 24 10 2010 / http://www.muhammedacar.com/