Ve yut'ımunetta'ame 'alâ hubbiHİ miskiynen ve yetiymen ve esiyra ve onlar sevmelerine rağmen ‘alâ hubbiHi. Eğer burada ki zamir Allah’a gidiyorsa Allah’ı sevdikleri için yoksulu doyururlar, yetimi doyururlar, esiri doyururlar. Özgürlüğünü kaybetmiş, mahrum kalmış imkansız olanı doyururlar.
Veya Oradaki zamir mala gidiyorsa -ki iki tarafı da görüyor- sanki kasten yerleştirilmiş gibi malı seve seve veya sevdiği maldan vererek doyururlar. Yani ona ihtiyacı olduğu halde, kendisi aç olduğu halde, kendi ihtiyacı olduğu halde muhtaçları doyururlar.
