A zeki veliDÎ togan bugünkü TÜRKİLİ (TÜRKİstan) ve yakın

GÖKLEN uruğunun oymakları şunlardır: Qoy, Bayat, Qııuq,

Qara-Balqan, Bayındır, Yangaq, Kite, Qızıî, Buqgaça, Senrik (arışları: Akh-Şur, Qara-Şur, Quşçı), Gayı. (=Qayı).

TEKE uruğu iki büyük oymaktan ibarettir: Ötemiş, Tokhtamış. Ötemiş’in arışları şunlardır:. Sıçmaz [soyları: Aq-Sofı, Khoca-Sofı, Arap, Qızıl-Göz, Qıı-, Boğaca, Berin, Qara-Abmet, Bögür-Dağ, Qışaq, Asıq, Şıfıl, Tümen, Alaca, Kör, Sağrı, Kel, Melek-Aman, Birler, Kümsi, Sirkeler], Daş-Ayaq [soyları: Bağşı, Salakhlı, Mırış, Çiltek, Şu, Qa- rmçıq, Mınçe, Mit er, Qorcı. Burqaz, Sultan-Aziz, Tufaz, Aq-Taş-Ayaq, Qaı*a-Taş-Ayaq, Yaplan]; Tokhtamış oymağı 64 arıştır: Bek, Vekil, Alaşa, Gökçe, Khar, Qongur, Aq-Qongur, Qara-Qongur, Aq-Gökçe, Qara-Gökçe, Er-Gökçe, Oğlanlar, Şeykhlar, Qancıq, Yusuf, Qağşai, Bukrü, Qara, Khalil, Khann, Yarıq, Qaraca, Aq-Yusuf, Qara-Yusuf, Tilki, Qaı*a-Yürme, Dili, Kefil, Kör, Tin, Toqlı, Far, Çal, Asaq, Uraz- Mehmet, Qayıtlar, Kelesin, Ayım, Bağşı,' Dökçe-Ağa, Çal-Taz, Köpek-

leı, Korler, Çarıqlar, Köseler, Mirgekler, Bay-Sofı, Ger-Üçmek, Bekler, Danalar, Khiicek, Tirçiler, Ufaq, Dıılakhlar, Toğalaq, Çaplan, Cü- gıtldek, Devler, Arlatlar, Türeler, Maqrıb, Çübeler, Çalgarlar.

SARIQ uruğunun oymak ve şubeleri şunlardır: Bıraş, Badanm, Alaca, Barzaqlı, Qızıl-Marat, Düveci, Qaçağlı, Khorasanî, Qanlı-Başlı, Sukhtı, Bayraç.

SALUR uruğunda bulunan oymaklar şunlardır: Qaraman (arışları: Oğurcıqlı, Bek-Gazan, Alan), Ana-Bilgi, Qıpçaq, Yalvaç (arışları: Udu-Khoca, Daz, Bek-Saqar).

ER-SARI uruğu dört oymaktır: Oq (arışları: İner-Baş, Ağır- Bas, Aq, Ağır, Devlet-Şah, Kökim, Sağır, Qoyunlı, Qızıl-Ayaq, Din- Acı. Qaçır, Baqır), Alaç (arışları: Qara-Tüpe, Çikek), Qara (arışları: Erik, Çub-Baş), Bükevil (arışları: Qır, Kâr).

Tacikler

Türkistanııı Türk olmıyan ahalisinden Tacikler, muhtelif asırlarda Türkistana gelen İran unsurunun, bilhassa Sasanîler ve Araplar çağında İrandan gelen Parslarla iranlılaşan Türklerin halitasından ibarettir.

Khorezmliler, Tokhar ve Soğdlar
Eski Tiirkistanda Aryanı unsur olarak Baktra (Bakhter), Soğd, Khorezm, Alan ve As gibi kavimler malûmdur. Bunlardan « Alan-As » Iarın şimdiki Khorezmin batısında oturanları, evvelce Doğu Avrupadan Orta Asyaya gelirken Şimalî Kafkasyada yerleşip kalan Alanlara iltihak etmek üzere, islâmiyetin ilk asırlarında geri dönmüşlerdir¹⁰⁰). Şimdiki Osetin kavmi onların adını taşımaktadır. Türkistanm muhtelif bölgelerinde dağınık yaşıyan diğer kısımları ise türkleşmişlerdir, muhtelif yerlerdeki «Alan» ve «As» adlarıyla görülen türk boy yahut tireleri bunlardan kalmış olacak. Aryanîlerden ilk önce Türkistana gelenler Kho- ıezmljler dir Bunlar da bilhassa on üçüncü asırda Moğollar çağında dağıtılarak tamamen tüıkleşip bittiler. Bunların dilleri, İran dilleri arasında tamamen ayrı bir yer tutuyordu. Hiçbir hâtıra bırakmadan kaybolduğu sanılan bu dilin enkazı, bugün İstanbul kütüphanelerindeki nrapça fıkıh ve lügat kitaplarında bulunmuştur.

Örnekler :

Kinû hiwrika.ni ı zirni ni dwaç iv iş 'hare hikâm bahi ispenî khi- navıkam yani rr Sen bana bu altını vermezsin. Senin hesabına bir

rıoo) Bk. şimdi «İslâm Ansiklopedisi* türkçe neşri c. I, s. 376-378 «Allan» maddesi].

dirhem bile vermem. Ben o altına demir satın alırım.