Aban aban iş olmaz, bəsləməsən qız olmaz

gülüşər: açılıb güllənər). (gəzən ayağa daş dəğər).

qorunmasa dil ağızda tənindəki baş əzilər.

qorunmayan kəsir görər. (kəsir: ziyan).

qoruyub saxlayan sevgidir səni, biləbil. (biləbil: aqah ol).

qoş qılıc bir qın. (qoşa qılıc təkə qın). (olamaz iş). (qoşa qılıc bir qına sığmaz).

qoş qılıc qına sığmaz.

qoşa badam, sığmayan ağızlım.

qoşa qarıyıb, elə yarıyasız. (yeni evlənənlərə alqışlıq deyilir). (alqışlıq: xeyir dua).

qoşa qarıyıb, elə yarıyasız. (yeni evlənənlərə alqışlıq deyilir). (alqışlıq: xeyir dua).

qoşa qılıc təkə qın. (qoş qılıc bir qın). (olamaz iş). (qoşa qılıc bir qına sığmaz).

qoşa qılıc, qoşa qın. (hər nə yerində).

qoşa qılınc, qına sığmaz.

qoşa olub yalnızlığı təpilə, yanlış olub küllük könül arama. (küllük könül: hərcayı, qəhbə ürək).

qoşalıq xoşa getdi, sonluğu boşa getdi, bitməyən sanıq nələr, iz qoymadan yoxa getdi.

qoşarın sözləri tanrı sözünün həp özüdür.

qoşqa döşək ortaya düşər. (qoşqa: qoşa. cüt). (iki döşəkli, iki amaclı ortada qalar, avara düşər).

qoşnı qonum ağışqa, qılqıl anqar ağırlıq.

qoşu odur, dildən qopa, könlə hopa!. (qoşu nədir? bunu dil yox, könülə bilər!!).

qotqılıqın tapınqıl, qoyqıl kövəz anqaru: alçaq könüllüklə qulluq ed, dikbaşlığı qoy yana.

qotur keçi gəvərdən (içər). (gəvərdən: arxbaşından. sərçeşmədən. ). (nədən kötü gözələ düşür!).

qotur keçi, axşaq elçi buruna düşər. (buruna: qabağa).

qotur keçi, sürər sürünü, bəlaya salar.

qovağın közü olmaz.

qovanda qovulanda tanrıdan dilənçi olar. (dilənçi olar: yalvarar).

qovı ər quyuya girsə, yel alır. {qovu (uğursuz: bəxsiz) ər quyuya girsə, yel alır}. (qarabaxdı quyudada tufan tutur).

qovı ər quyuya girsə, yel alır: qarabaxdı quyudada tufan tutur.

qovmaqda ərlikdi, qaçmaqda ərlik.

qovsanda izinə bax. (dalıvı güdüsüz qoyma).

qovu (uğursuz: bəxsiz) ər quyuya girsə, yel alır.

qovutlu ağızla, zırna çalınmaz.

qoy getsin üzünə baxma dürüğün (üzü sallağın, qaş qabaxlının), həmən çürüdüğü yeğdir çürüyün.

qoy məni kəndi halımdə olayın, ki yeğ bilür kişi kəndi qolayın.

qoy nədir, yür nədir. (qoyun nədir, yürün nədir) (qoyun nədir, yügür nədir) (qoydan, yür olmaz (qoyundan saldıran, yügürən olmaz).

qoy sandığın sandığa, aşq ölçülər yandığa.

qoy səni həylə düşünsünlər, özgə sanıb üşünsünlər. (üşünsünlər: çəkinsinlər).

qoy tutarmı qardaş, qurdu özünə?. (qoyun, qurdu özünə qardaş tutarmaz).

qoy, keçisiz çətin otlar.

qoyamırsan gedəni doğru yola, dönə ver dünyaya bir tərsinə bax.

qoyar buyumuş olandan bəri, ağız çatdıqda aşa, baş toxlacaqmış daşa. (qoyar: təqdir. qərar).

qoybolunsan sevgilivin yönündən, bırax gedə, başqa biri duru verər yolunda. (qoybolunsan: qoyu verilsən. tərk edilsən).

qoyduğu yos yasanı bilib (öğrənib) qarşı durmuşam, o mənə qıydığını ondan qabağ ona qıymışam. (bu evrənə gülüb gülümsəməsən, ağladıb ağlar qoyar səni).

qoyla börü nə qandaşdır, nə qardaş. (börü: qurd).

qoyma başın balışa, ver özünü yarışa.

qoyma bitsin hələ varkən bu samanlıqda saman, hər zaman döndü dünür sanma gülər, bolluq edər. (qoyma bitsin hələ varkən bu samanlıqda saman, hər zaman döngü dünür sanma gülər, bolluq edər) (döndü dünür: döngü dünür: fələk. dünya).

qoyma bitsin hələ varkən bu samanlıqda saman, hər zaman, döndü dönər sanma gülər, bolluq edər. (döndü dönər: fələk. dünya).

qoyma qala dança sözün axşama, günlük işin yarçana. (yarçana: yarına dək. ertinədək).

qoyma qala gün işivi yarına, qalan işə qar qalanıb qar yağar.

qoyma qala gündək işin yarına, tuş gəlməsin təprəminə qarına.

qoymaq (dözmək) ilə pişər qora, qoymadan pişmir qora.

qoymaz avın qurd yesin arslan.

qoymaz dincə qala bir gün, yığsan usun başa dünya. (usun: huşun. ağlın).

qoynumdan tökülsə, qonçuma. (qonç: ayaqqab). (uğraq kişinin çevrəsinə uğru dəğər). (uğraq: uğurçu. xeyirçi).

qoynun açar tənin qucar toprağın, qaraqumdan dolar ala gözlərin, keçər günün, batar günün dünya yalan əylənməz.

qoyu biri güdər, sütün ellər içər. (qoyu: qoyunu).

Qoyun arxdan tullananda quyruğu qatlandı. Keçi gülüb dedi: Eyy, üstün açıldı gördüm! Qoyun dedi: Ay yazıq sən nəyə gülürsən, sənin üstün il oniki ay açıq deyilmi? (Ara Gündüz).

qoyun başın qurd görür, qorxmuş kişi, ürkmüş at.

qoyun börü (qurd) qoşulmaz, yem olmasa yol olmaz.

qoyun doğan, qurdu boğan (-qoyun: üzü yola. -doğan: qohum): kişi. insan).

qoyun döğüşündə, qoç olma gilən.

qoyun güdən, qurdu görər.

qoyun gülmәz qurd görsə, elin gülməz yurd gedsə. (yurd sevgisi).

qoyun gülmәz qurd görsə, elin gülməz yurd gedsə. (yurd sevgisi).

qoyun kimi yaşıyan çobansız, qoşqa kimi yaşıyan çomaqsız olmaz. (qoşqa: (< qoşa qoş). dörd əl ayaqlı. heyvan. mal) ).

qoyun qurd əlində qutluq görməz.

qoyun qurdun başındanda qorxar.

qoyun oldun basıldın, birin sevdin, asıldın, birlik qurdun, yasıldın. (yasıldın: ağ günə çıxdın. rəhmətə, bolluğa uğradın).

qoyun olmaq güc istəməz. (qoyun olmağa navarki!).

qoyun olsa, qurd tapılar.

qoyun vardıki qurddan qorxur, qoyun yoxdu ki qurddan qorxmur.

qoyun!!, boyun!!. (qoyun: tabe'. müti'). (boyun: öhdəli. müvəzzəf).

qoyuna (qoyunuva) baxsan quzular, malıva baxsan, bizovlar.

qoyuna qardaş yonulmaz, qurd balası qurd olar. (qurddan doğan qurd olar).

qoyuna qardaş yonulmaz, qurddan doğan qurd olar. (qurd balası qurd olar).

qoyuna quzusu, anıya çağası (gərəkir).

qoyuna yasdır, nə qutu. (nə qutu: nə təbriki). (kəsim bayramı).

qoyunluq suçu, qoyunçuda yox, boyunçudadır!. (qoyunluq: tabe'lik. müti'lik).

qoyunun tozu qurd gözünə sürmədi.

qoz arıyan, ayı yuvasına girməz.

qoz beli qəbir düzəldər.

qoz könül edsə, bitər günbəzdə. (qoz: girdəkan. cəviz). (bitər: durar). (istəyən izlər).

qoz qabığından çıxmış da, qabığın bəğənməmiş.

qoz ola, badam ola, özü də bir adam ola.

qördüyüvü danınma, duyduğuvu inanma.

qözləməyi at, unutmağı öğrəş.

qucmağ üçün sevgilin, biçmək üçün ot yaxşı.

quduran yemiş yatmış, dadanan yemiş doymamış.

qudurqan it, yügürər öz kölgəsinə.

qudurmuşdan, dadanmış olur artıq (yaman).

quduş qoyun süt verməz, quduş atın yük almaz. (quduş: qızmış. cütləşmə dövrü).

quduzqan it özünü qapar olmasada kölgəsini.

qul edmədən malın, qul ed malıvı.

qul olmağa öğrəşən, çətin tapa düz yolu, sevilməyə aldanan, seçə bilməz doğrunu.

qul olmayıb ərkinliyin dadın alın, dad verən qulçuların yadın alın, əllərin göydən götür, çal toprağı, alnınızın tərin töküb ödün alın. (yadın alın: unuta verin). (ödün: mükafat).

qul var sonu gül, qul var sonu kül.

qul yağı, it böri. (qulluqçu düşman olar, itlər dönüb, qurd olar).

qula var gəlsə bilməz ağasın, eşək səmirsə təpər iyəsin. (bilməz: tanımaz. danar).

qulağ çalınır, dil deyir. (qulağ eşitdiyin dil deyər).

qulağ çalınır, dil deyir. (qulağ eşitdiyin dil deyər). (çalınır: dəğrilir).

qulağ çox eşitməklə uzanmaz.

qulağ duyanı göz görsə, quru pambıq köz görsə.

qulağ duysa baş işlər, çalışsa baş, diş dişlər. {doysa qulaqdan kişi yaş uzun. (kişi qulaqdan doyursa uzun yaşar). (doyursa: bəslənirsə).

qulağ duyur, gözü oyatır.

qulağ iki, göz iki, ağız tək, çox görüb, çox eşidib, az danışmaq gərək.

qulağ verən, söz oğurlar.

qulağa xoş gələn insan, gözədə gözəl görünər.

qulağdan qulağa, ağızdan ağıza söz gəzər.

qulağı açan dil olur, dilsiz qulağ kar olur.

qulağın birin kar tut.

qulağın burunca qopuzun, gizli sözlərin açır onun.

qulağlara salınsın, iyku sözlər, incisun. (iyku: yaxcı). (incisun: dəğərliləri).

qulax iki, göz iki, ağız tək, çox görüb, çox eşidib, az danışmaq gərək.

qulax verən söz oğurlar.

qulaq ağır, baş ağrıyar, söz dinləməz, çor anqırar. (qulaq sağır, baş ağrıyar) (çor anqırmaq: acınacaqlı səslənmək, haykırmaq, bağırmaq).

qulaq dinlər, könül sızlar göz ağlar.

qulaq doymaz dinləməkdən eyku söz. (eyku: xoş).

qulaq duyan soyuq söz, düşsə içə buz bağlar.

qulaq duyar dil öğrəşər, ayaq gəzər baş öğrəşər.

qulaq duyar, göz görər.

qulaq duydu, göz gördü.

qulaq duymasın, göz görməsin, burdan uzaq, sizdən qıraq. (iyi dilək. qada qoğma).

qulaq duysa göz görürsə yasaq yox.

qulaq duysa, göz görsə, könlə qalar inanmaq.

qulaq duysa, göz görürsə qınanmaz.

qulaq duysa, göz tanısa, dil desə, güman qalmaz güvən itməz.

qulaq duysa, könül itsə, göz görməz. (könül itsə: könül istəməzsə).

qulaq duysun sözləri, evlənməyə gözlə seçmə qızları.

qulaq duysun, göz görsün.

qulaq duyur, göz görür.

qulaq duyur, göz oyatır.

qulaq eşidəni göz görməsin. (bizdən uzaq olsun. başdan ıraq olsun).

qulaq eşit, gözüm gör. (öncə inanmazdım. quşquya yer qalmadı artıq).

qulaq gözü dəğişməz (gördüğünə göz güvənər).

qulaq hər səsdən payın alır, ulu sözdən qayın alır. (qayın: gözəllik).

qulaq istədiyin dinlər. (eşidər).

qulaq karsa, açıq gözü kor elər.

qulaq nəyə öğrəşsə, dodaq onu tutaqlar.

qulaq səsdə, göz yolda.

qulaq tutma hər duyduğun ağıza, el ağzına qulaq verən yol arası zar olu. (el ağzına: hər ağıza).

qulaqdan girəni, ağızdan çıxanı başıva tapşır.

qulaqla baş öğrəşirsə övüngə, duymaz könül gərəkliyin sevingə.

qulaqla evlən gözlə yok.

qulaqsıza gözsüzə, söz utdurmaq zor olar, qoduq gəlib eşşək gedən çox olar. (utdurmaq: qavratmaq. qandırmaq).

qulavuzsuz quş, uçmaz.

qulduq olan sızlamaz, qol qaldırıb ərkinliyin almalı. (qulduq: qul. əsir. tutuq. girifdar. bərdə).

qulluq edib el könlünə dolgilən, yavalığın dibdən kölun yolgilən.

qulluq var sonu güllük, qulluq var sonu küllük.

qulun bul, qulun bolma. (qul tap, qul olma).

qulun qoluna bax yüklə.

qulunca yok osdurağın bir taxu, dişli dişsiz gülər olurmuş yahu. (taxu: girə. dəxli).

qumluqda iz qalınmaz, qazsan quyu qorunmaz.

qumsuz dəniz, daşsız dağlıq bulunmaz.

qunçə, gülə açar, söz könuldən qaçar, çaxır küpdən uçar.

qundağa girdin, qoyun (xuyun) aldın.

qundaqçı gücü, taxt yiyəsinkin basar. {yaşkən əkit, ulasun igid. (uşaqkən becət, böyüyüncə qorxmaz, yərdəcər gənc olsun. (yərdəcər: yararlı. başarcanğ)}.

quraq qaşıq ağza yaramaz, quru söz qulağa yaxışmaz.

qural buyumuş olandan bəri, ağız çatırsa aşa, baş daşa dəğir.

qurala uman qurulur, quralsız qalan cumulur. (qural: qanun).

quralıqa tuxum giləm səpilməz, tökülmüş su birdə dönüb içilməz.

quran ağac kölgəsiz.

quranın yazısı bir, sözü birdi, yoran minbir.

quranın yazısı bir, sözü birdi, yoran minbirdi.

qurbağa quruldamasa, patlar.

qurban olum düşmənə, məni qoymur düşməyə.

qurbanam namazına, namazda avazına, səni mən çox sevirəm.

qurbət var kişi yerləşir, qurbət var içə yerləşir.

qurbətdə varlı olasın, yurdunda yoxsul yox.

qurbətə qız vermə itər gedər, dənizə daş atma, batar gedər.

qurç diləyiş, qalmaz işi üstələr. (qurç diləyiş: möhkəm iradə).

qurd "acından" dağa dırmaşanmır, deyillər "toxluğundandır".

qurd adı çəkilcək, it dil dodağı qarışar. (qurdun adı çəkilcək, it dinclikdə durmaz).

qurd ağıla girər, qarqa toy tutar. (qurd ağıla girər, quzqun toy tutar).

qurd ağıla girər, quzqun toy tutar.

qurd ağzasan quyruğu görünər.

qurd ağzasan quyruğu görünət. (adın çək qulağın bur). (köplənc, sözü keçən başa gələn olur). (köplənc: koplanç. çoxraq. əğləb).

qurd ağzasan, qurd gələr. (ağzasan: ağza götürsən). {ağız uğra açıb, uğur dilə, oğur yatmış qapında. (oğur: şər)}.

qurd ağzı qandan, balığ gözü sudan doymaz.

qurd arxansından quş doymaz. (yem qalığı güdər).

qurd arxası quşsuz olmaz. (ov qalıqlarından yemləmək üçün).

qurd ayağdan yem tapar.

qurd ayağıyla yem tapar. (qurd azığı yolda).

qurd azığı yol üsdə.

qurd balası it olmaz, qurtdan dönmüş kütgədələr olmasa. (kütgədələr: (küt: yaman. pis) pis alçalar).

qurd balası, qurd olar.

qurd balasın bəsləsəndə, it olmaz.

qurd balasına, aclıq, ulamağı öğrədər.

qurd çağası əkdənməz. (əkdənməz: evliləşməz. əhliləşəməz. əkdi, tərbyət götürməz).

qurd çağası əklənməz. (çağası: balası). (əklənməz: əkdilənməz. tərbiyət götürməz. əhlilənməz. ram olmaz).

qurd çağasından əkdə olmaz. (əkdə: tərbiyəli əhli).

qurd çıxar yola, azıq bulub qarnı dola.

qurd deyiblər qurda, qurd, dadandırıb vermə yurd.

qurd dəğmədi, qoy ürkmədi. (qurd dəğməsə, qoy ürkməz). (hər nəyin nədəni var, uçmuq olsa gedəni var).

qurd gəzən meşədən, tülkü, çaqqal çəkinər.

qurd görən itlər ağızbir olar.

qurd görüncə, türk qanı durar.

qurd göz yaşın tökər ki, qoyun yağış alda (altında) qalsın.

qurd gözündə od yanar, it qudurar qurd olmaz.

qurd itdən qorxmaz, səsindən diksinər!.

qurd kürkün dəğişər, özlüyün (xəsiyətin) yox.

qurd qının atsada, qılığın atmaz.

qurd qırar, doymaz, doyar, qıymaz (rəhm eləməz).

qurd qocalanda, çaqqalla oyar (düşünər).

qurd qocalanda, itlərə gülünc olur.

qurd qonaq çağırsa, tülküynən, itlə ged.

qurd qorxusundan, iti çuvala qoyub.

qurd qorxusundan, iti çuvala qoyub.

qurd qoyunu gözdən qoymaz, könül düşünməkdən doymaz.

qurd qoyunu suçlu tutar.

qurd qudaçıl, tülkü tanışçıl olur. (qurdun qohumu, doğanı çox olur, tülkünün tanışı).

qurd qudaçıl, tülkü tanışçıl olur. (qurdun qohumu, doğanı çox olur, tülkünün tanışı).

qurd qulağından, tutulmaz.

qurd quylar, tülkü açar.

qurd la xoca diyər - alaram, çoban diyər - vermərəm.

qurd nə qədər qoca olsada, genə gücü bir qoyuna çatar.

qurd ol! qorxun tökülsün.

qurd olduğundan yekə görünər. (qurd ağır görkəmli, səhimli olur).

qurd oldun, boğazdan, igid oldun, əldən, tülkükü oldun, ayağdan yapış.

qurd öləndədə, qoyun nisgilli. (nisgilli: həsrətli).

qurd öz aclığını itə bildirməz.

qurd öz gücünü bilseydi, dünyanı alt üst edərdi.

qurd özü üçün işlər, it çoban üçün.

qurd pusluğu sevər. (pusluğu: çən, çisli hava).

qurd sümük gəmirməsə, dişləri qıcığar (qıcıyar).

qurd sürüsü acırqar. (acırqar: yırtıcılaşar. vəhşiləşər. saldırqan olur).

qurd tülküyə av verməz, qurd tülküyə av olar.

qurd ulur, birbirin bulur.

qurd ulur, yoldaşın bulur.

qurd yaban doğmuş, yaban böyür, yaban ölür.

qurd yarşağı dirəniş, tilki yarşağı diləniş. (yarşağı: yaraşığı. ləyaqəti). (dirəniş: çəling. döğüş). (diləniş: yalvarış. iltimas).

qurd yemi ayağdan. (gəzməsə börü, ac qalır qarın).

qurd yok demə ardında, yağu yok demə yanında.

qurd zumarı yoldadır (yola çıxmaqdadır).

qurd zumarı yoldadır.

qurd, qoyun çoxluğundan ürkməz. (ürkməz: qorxmaz).

qurda acı qoyun ver, yada acı boyun ver.

qurda acıyan, acığa qalar. (acığa qalar: pis günə qalar).

qurda acıyan, acınan bulmaz. (qurda rəhm edənin, rəhm edəni olmaz).

qurda qoyun, tilkə toyuq güdlənmək. (tilkə: tülküyə).

qurda sordular: nədən boynun böylə yoğundu, qurd demiş: öz işimi özüm görmüşəm.

qurda tikmək öyrət, yırtmaq ki işidir.

qurda tikmək öyrət, yırtmaq ki, isidir (peşəsidir).

qurdda küsdü meşədən, meşə ondan salıqsız, təprəm vurdu aşdı dağ, təprəm dağdan salıqsız. (salıqsız: xəbərsiz).

qurddan qorxan qoyun saxlamaz!.

Qurddan qorxan meşəyə getməz. (Ara Gündüz).

qurddan qorxan meşəyə girməz!.

qurddan qorxan, büşəgə girməz. (büşgə: meşə. toğa).

qurddan soruşdular: - "nədən böylu boslusan". – söylədi: - öz işimi özüm görürəm (" mən azığı özüm tapıb, özüm yeyirəm").

qurdla xoca deyər - alaram, çoban deyər - vermərəm.

qurdla qoyun quda olmaz, olursada, qoyun gülməz. (quda: qohum).

qurdla qoyun olmaz, qılıncla oyun.

qurdla quyruq yeyir, çobanla ağlayır.

qurdla yaşayan ulamaq bilər.

qurdla yeyir, çobanla axdarır.

qurdla, xocanın dərisi, yeddi qoyun dərisindən qurulur.

qurdu hammı tanır, qurd hammını tanımır.

qurdu qurd ilə avlamazlar.

qurdu meşədən, aclıq çıxarır.

qurdun adı çəkilcək, it dinclikdə durmaz.

qurdun adı yamandır demirəm, baş kəsən tülküləriz var, demə ovsun. (adı yavuz olur qurdun hamıdan, kəsər baş tülkülər var, demə ovsun).

qurdun adı yamandır demirəm, baş kəsən tülküləriz var. (adı yavuz olur qurdun hamıdan, kəsər baş tülkülər var).

qurdun ağzı doysada, gözü ac ölür.

qurdun ağzı yesədə qandır, yeməsədə. (qandır: aldır. qırmızıdır).

qurdun ağzın sən aşmadın ki, səndə bağlayasan.

qurdun andın yavuz qulaq eşidər.

qurdun andın yavuz qulaq eşidər. (yavuz qulaq: pəxmə).

qurdun dişi qamaşar, ağza yemi çatmasa.

qurdun əli dəğişsə, qoymaz qoyun sağqalı. (dəğişsə: çatışsa) (sağqalı: amanda ola. əl dəğilməz ola).

qurdun gözü meşədə olur.

qurdun gücü boynundadır.

qurdun gücü boynunla dişindədir.

qurdun kim olduğun, qoyundan soruş.

qurdun qeyrəti gedsə, keçiyə ''aba'' deyir.

qurdun qudası, tilkinin dosdu. (qudası: qohumu).

qurdun toxu olmaz, bir sürü yesə doymaz.

qurğunu görməyən, burğuya düşər.

qurqusuz (qaydasız) oyun, qırar boyun.

qurlu quriylə, qopuz qıliylə.

qurmuş kiriş düğülməz, quruğ ağac əğilməz, hörgənlə dağ bükülməz. (düğülməz: düğünlənməz. hörülməz. tovlanmaz. tavılmaz).

qurra göyə tükürük, topsa üzdə düşürük. (qurra: məğrur) (əkdiş göyə sağuruq, topla üzdə yoğuruq. (əkdiş: ədəbsiz. tərbiyəsiz) (göyə tüpürsən, ondan yoğurun, onun yoğrulmuşun üzündə yığarsan).

qurralanan işi görmür, işi görən qurralansın.

qurralanma qonduğa yurduna, çökər qalmaz əğlənməsən çökərsən, ölmə sağur devir devir içilər, səndə barıb bir devirdə içərsən.

qurralığın özüvə, utanmağın yeri var. (qurralıq, qurur kimsəbirinə satma, kəndivi kəndin bəğən, kəndivə güvən, utanmamaq yügümək, utanmaq qısılmaq deyil).

qurranma çox çağ gəlişər, siçan pişik yer dəğişər.

qurrasız olmaz insan! (qurrasız: qurursuz. mənliksiz. kimliksiz).

qurrasız yengi tapılmaz, iş onmaz.

qurru ağac əkərsən, qozlarımı dərərsən. (qozlarımı: daşşaqlarım).

qursağı gen olanın, çörəgi dar olar.

qurt qurda yaxın durar, it itə.

qurt qurdun dərisin sökməz.

qurtarıcı bəkləyən, gözlər qalmış bitinmiş, özün yapan qurtaran, bəkləmədən qutunmuş.

qurtarmamış kişinği aytağuqlar aclıqdan (aytağuq: boş ayığ (< aytmaq: demək). boş söz. boş qovl).

qurtdan qorxan çobanın sürüsü artmaz.

qurtdan tapu sorulmaz. (tapu: qəbalə).

qurtqa büzik bilməz, yerim dar deyir. (qarı oynayanmır, yerim dar dər).

qurtla dosluq edən, tülkü tələsinə düşər.

qurtla gəzən ulumağı unutmaz.

qurtla qoyun, qılıcla oyun.

qurtla qoyun, olallar əl boyun.

qurtlar olur çobanların qoyunu, itdən öğrənirsə kəndi soyunu. (b. vahabzadə).

qurtlu gözə, ox düşər.

qurtlu paxla gecə yeyilir. (qurtlu paxla: bitli paxla). (ona görən ki qurdcuqları, bitləri görükməz).

qurtsuz ölkə, tülkü yuvası. (qurtsuz ölkə, çaqqal yuvası).

quru ağac doğrulmaz!.

quru ağac əğilməz, qurmış kiriş düğünməz {dartıq (dartılmış) ip düğün düşməz}.

quru ağac əğilməz, qurmış kiriş düğünməz.

quru ağac əğilməz, soyuq dəmir döğülməz.

quru ağac əğilməz.

quru ağac əğrilməz, köhnə aldış dəğişməz.

quru ağac əğrilməz, qoca öküz öğrəşməz.

quru arxa olsun gələr su.

quru böhtandan, bəylər qəzəbindən – özüvü qoru.

quru çörək, xoş ürək.

quru götə pox yapışmaz.

quru qaşıq, ağız yırtar.

quru qatda yaş yanır.

quru qayrat baş yarar. (quru: yersiz. boşuna. havayı). (qayrat: qeyrət. çaba).

quru qola quş qonmaz, köhnə başda beyin olmaz.

quru oduna höl yanmış, yaman oduna yeğ yanmış. (höl: yaş). (yeğ: yaxcı. bəğənilən).

quru pox qoxumaz. (pox qurusu qoxurmaz). (yaşam sürəcində hər nəyin çağı var. öc bəsləmək aydın günü kitirər). (kitirər: kitrətir. kirləndirir).

quru sözdən aş bolmaz, yağla dügü olmasa.

quru sözdәn yağ dammaz.

quru süfrəyə, xoca dua oxumaz.

quru topraq su özləyir, qız qonşuda, subay oğlan nə gözləyir.

quru torba ilə tutulmaz at.

quru yanar höl yanar, əl oğurlar dil danar.

quru yanar höl yanar, əl oğurlar üz yanar. (üz yanar: üz qızarar).

qurudan quruya bir şey bulaşmaz.

qurudan quruya bir şey bulaşmaz.

quruq qola quş qonmaz. (qola: ələ).

qurulmağa min bir güc, yıxılmağa, birin güc. (birin: təkcə bir).

qurulmuş əğriliklə kökü evrənin, qalmamışdır güvəni tansız çevrənin. (tansız: inamsız. imansız. allahsız. kafir). (çevrənin: çevirənin).

qurumaz ağzında dilin gəpirsən. (gəpirsən: qonuşsan).

qurumuş ağac su dibindədə göyərməz.

qurumuş gölün sonası olmaz.

qurunun yelinə höldə yanar, yamanın oduna yaxşı. (höldə: yaşda).

qurur başqalar üçün şişinməkdir, güvən kəndi kəndivi yetirməkdir.

qurur güvencin azlığından törür.

qurusuyla umut olmaz, umut ilə qarın dolmaz. (ağzında dadı yox, başı umut yeliylə əsir).

quruyan ağac əyilməz, çürüyən dəri geyilməz.

qurza sapın açması, lalın dilin qanması. (qurza: dolaşıq. buruşuq. qıvrıq. burçuq. buğçuq. buçuq. pırtlaşıq).

qussə kitsiz, olmaz kefin birdadı. (kitsiz: kitirsiz. kədərsiz. ).

qussə qəm köz ocağı, yel verib ösdürəsən qov götürür.

qussəni yeməkdən yaxcı şey yoxdu, çün ki yeməsən, başa düşər.

qusulan nərsə ortada qalmaz.

quş azışsa duzağa düşər, kişi azışsa ərkin itirər. (ərkin: ixtiyar. özgürlük).

quş balası qusuncuq, it balası oxşuncuq (oxşuncuq: qolçaq. gözəl). (bular böyüdükdə tərsləşirlər).

quş biliri dala güvənc olanmaz, odur qılar qanadına güvəncin. (kəndivə güvən).

quş dənə, çivin şirəyə yığılar. (çivin: milçək).

quş dilin quş bilir dedilər, doğma dilim yedilər. (eşəklə eşək gərək. (eşək: (< eşmək). eşici. tovlaq. kələkçi. hoqqaçı). kopoyoğlu ilə kopyoğluluq gərək).

quş dilin quş düşər, lal dilin anası. (düşər: düşünər).

quş dilini bilənim, səkir səkə yürənim, alda başın qıl çara.

quş dimdiyindən, adam dilindən, avlanar.

quş dimdiyindən, kişi dilindən ovlanar.

quş duzağa alınmış, dəni görüb aldanmış.

quş duzağa dən üçün ılınur.

quş duzağa dəndən ilinür (ilişir).

quş endirənindir, enənin yok!.

quş kəndi yuvasın yapır, kişi kəndi kimliyin qazanır.

quş kimi ölmәk. uçaraq bir oxa çarpmış, günlərin bir çağında, yalınlıq qucağında, tumuxub gərişmiş, can ötərmiş.

quş kimi yaşadım, quş kimi öldüm.

quş qanadından kira istəməz.

quş qanadından, at dırağından uçutlamaz. (uçutlamaz: uçut almaz. kira almaz).

quş qanadından, kira istəməz.

quş qanatla uçar, ağac kök üsdə durar.

quş qanatla uçar, kişi diləklə.

quş qanatla uçar, kişi diləklə.

quş qanatla uçar, quyruqun qonar.

quş qanatla, ər atla.

quş qanatla, ər atla.

quş qanatla, kişi biliklə, könül diləklə uçar.

quş qanatsız olmaz, türk atsız.

quş qanatsız, qapı daraqsız durmaz.

quş qanatsız, türk atsız olmaz.

quş qanatsız, türk atsız.

quş qonağın bəyənər. (