§ 12.41. Əslinin özünü tanıtması: etnokosmik
identifikasiya
Süjetin davamından məlum olur ki, kişi və qadın başlanğıclarının kosmoloji qovuşması zamanı etnokosmik identifikasiya (tanınma) qütblərin hər ikisini tam şəkildə əhatə edir. Bu cəhətdən Kərəmin özünü Əsliyə üç dəfəyə tanıtması ilə onun tanınması başa çatır. İndi isə Əsli özünü identifikativ işarələr baxımından tanıtmalıdır. Başqa sözlə, Əslini zahiri görüntüyə əsaslanaraq tapan Kərəm indi onu özünə məlum olan identifikativ işarələr əsasında tanımalıdır. Süjetüstündə “Əslinin yaxasının (döş-başının) açılması” epizodu kosmoloji sxem-süjet baxımından buna xidmət edir.
Süjetdə Kərəmi tanıyan Əslinin ürəyi gedir. “Əsli ki, özündən getmişdi, qızlar onun döşünü-başını açmışdılar. İndi gəlib keçəndə Kərəm sazını alıb, görək Əsliyə necə işarə elədi ki, döşünü bağlasın:
Sallanıban gələn dilbər,
Yaxan düymələ, düymələ!
Məni dərdə salan dilbər,
Yaxan düymələ, düymələ!
Kərəm belə oxuyanda Əsli xan qayıdıb qızlara dedi:
– Yanşaq tayfası sözcül olur. Baxın, sizlərdən kimin döşü açıqdı?
Qızlar dedilər:
– Bizlərdən döşü açıq olan yoxdu.
Kərəm bu dəfə işarəni vurmaq üçün Əsli xanın paltarının adını çəkdi, bəlkə, Əsli başa düşə ki, açıq döş onunkudu:
Al geyib, yaşıl bürünər,
Zülfləri yana hörülər,
Yel vurar məmən görünər,
Yaxan düymələ, düymələ!
Yaxan çarpaz ilişməsin,
Heç kim dinib-danışmasın,
Yadlar görüb gülüşməsin,
Yaxan düymələ, düymələ!
Əsli yenə döşünün açıq olduğunu başa düşmədi. Kərəm bu dəfə, görək, Əsli xana nə kimi işarələr elədi:
Köynəyinin gülü yaşıl,
Süsən sünbülə dolaşır,
Gözəllik sənə yaraşır,
Yaxan düymələ, düymələ!
Əyninə geyibdi şilə,
Bizi tutub şirin dilə,
Zər kəmər çək incə belə,
Yaxan düymələ, düymələ!
Kalağayın ucu sarı,
Açılır könlüm qubarı,
Söylə görüm kimin yarı,
Yaxan düymələ, düymələ!
Əsli yenə də bir şey başa düşməyəndə Kərəm alıb, axır sözünü necə tamamladı:
Kərəm sənə nələr demiş,
Dilin, dodağını yemiş,
Kətan köynək, bəndi gümüş,
Yaxan düymələ, düymələ!
Kərəm belə deyəndə Əsli üst-başına baxıb gördü ki, Kərəmin dediyi nişanlar bundadı. Yaxası da açıqdı. Tez döşünü düymələdi, Kərəmə gizli işarə verib, yola düzəldi”215.
Bu, bütün göstəricilər səviyyəsində etnokosmik tanınma formuludur. Formulun süjetə yayılmış işarələri identifikasiyanı, ümumiyyətlə, bir fenomen kimi onun müxtəlif tərəflərindən görməyə, anlamağa və açıqlamağa imkan verir. Bu baxımdan:
– Etnokosmik identifikasiya ilk növbədə semiotik kommunikasiya kodu, işarələr dilidir: Kərəmlə Əsli onlara məxsus olan, lakin ətrafdakıların anlamadıqları işarələrlə danışırlar. Süjetüstündə bilavasitə semiotik kommunikasiyanı əks etdirən bu struktur elementləri qorunub qalmışdır:
“Kərəm sazını alıb, görək Əsliyə necə işarə elədi ki...”;
“Kərəm bu dəfə işarəni vurmaq üçün...”;
“Kərəm bu dəfə, görək, Əsli xana nə kimi işarələr elədi...”;
“Əsli... Kərəmə gizli işarə verib...”.
– Etnokosmik identifikasiya ritmik struktura malikdir. Kərəm özünü Əsliyə üç dəfəyə tanıtdığı kimi, Əsli də özünü ona üç dəfəyə tanıdır. Bu, müfaviq olaraq Əslinin Kərəmi üç dəfəyə tanıması demək olduğu kimi, Kərəmin də Əslini üç dəfəyə tanıması deməkdir. Süjetdə bu ritmin pozulmuş izləri qalmışdır: Kərəm süjetüstündə Əsliyə döşünü bağlamaq üçün dörd dəfə işarə edir. Bu, əski kosmoloji ritmin tarixi düşüncə ritminə transformasiyası zamanı yaranmış təhrifdir. Kosmoloji sxemin ibtidai düşüncə çağından (minillərin arxasından) başlanan ritmi tarixi düşüncə çağında öz kosmoloji (mifoloji) əhəmiyyətini itirir. Süjetüstüyə hegemonluq edən təsəvvüfi düşüncə üçün əsas olan Kərəmin verdiyi işarələrin Əsli tərəfindən neçə dəfəyə başa düşülməsi yox, açıq yaxanın bağlanmasıdır. Məhz bu halda 3-lük ritmi təsəvvüfi düşüncə üçün heç bir əhəmiyyət kəsb etmir. Bu düşüncə modeli üçün əsas olan Aşiqin Məşuqun sinəsində təcəlla edən ilahi mənanı bir daha görməkdir. Bu, vizual işarəyə əsaslanan vüsaldır. Aşiqlə Məşuq arasındakı bu təsəvvüfi baxışın (buta kodunun) altındakı kosmoloji düşüncəyə xas 3-lük ritmi bu halda aktuallıq kəsb edərək süjetüstünə qalxa bilmir. Beləliklə, (əgər fikrimizi Lütfizadənin “qeyri-səlis məntiq” anlayışı kontekstində metaforalaşdırsaq) etnokosmik düşüncənin məchul başlanğıcından günümüzə qədərki inkişaf tarixində səlis məntiqlərin (3 = 3) düzülüşündən qeyri-səlis məntiqlər də törəyir (3 = 4).
– Əslinin özünü tanıtması intim-fizioloji, cinsi-fizioloji işarələrə əsaslanır. Nişanla(n)ma ritualı haqqında Beyrək/Kərəm paraleli əsasında əvvəldə deyilənləri yada salaq. Beyrək Banıçiçəyi həm də cinsi-intim işarələrlə nişanlayır: üç öpüb, bir dişləyir. Kərəm-Əsli “nişanlama” modeli də Beyrək-Banıçiçək modelini “təkrarlayır”: Beyrək Banıçiçəyi cinsi-fizioloji jestlərlə nişanladığı (üç öpüb bir dişlədiyi) kimi, Kərəm də qızı qucaqlayır, gözlərindən öpür:
“Kərəm Əslinin gözlərindən öpmək istəyəndə...”
“Kərəm qızın yalvarmağına baxmayıb, onu qucaqladı...”
“Kərəm özünü saxlaya bilməyib, əl atdı qızın incə belinə...”216.
– Kərəmlə Əsli arasındakı bu dialoq-xəbərləşmənin əsas struktur formullarından biri “Yaxan düymələ, düymələ!” imperatividir. Bu imperativ birbaşa kosmoloji struktur hadisəsidir və onun semantikası məhz kosmoloji məntiqə dayanır. Yada salaq ki, kosmoloji süjet-sxem baxımından Kərəmi tanıyan Əslinin ürəyinin getməsi Kərəmin onu Keşişin “ölü ruh” tilsimindən (statusundan) ayıldaraq (çıxardaraq) “diri ölü” statusuna gətirməsi deməkdir. Kərəm də, Əsli də Xaos məkanında və xaoslu qızlar arasındadırlar. Bu baxımdan, “Əslinin yaxasının (döş-başının) açılması” epizodu bir kosmoloji formul kimi etnokosmik identifikasiyaya – onun Kərəm tərəfindən tanınmasına xidmət etdiyi kimi, xaoslular (qızlar) tərəfindən də tanınma/ifşasına səbəb ola bilərdi. Bu cəhətdən “Yaxan düymələ, düymələ!” imperativi Kərəmlə Əsli arasında semiotik kommunikasiya kodunun (təsəvvüfi səviyyədə: ezoterik rəmzlərin) gizliliyinə/təhlükəsizliyinə xidmət edən işarədir.
Dostları ilə paylaş: |