Бисмиллаһир-рәҺМАНир-рәҺИМ

Cadugərlərİn məğlubiyyətİ

Firon Musanı məğlub etmək üçün plan fikirləşirdi. Orada çox qəribə işlər görən cadugərlər var idi. O fasilədə firon Misir camaatının arasında elan etdi ki, zinət günü, misirlilərin milli bayramları olan gün cadugərlər arasında olan bənzərsiz bir müsabiqəyə tamaşa etmək üçün gəlsinlər.

Firon öz məmurlarını Misrin müxtəlif bölgələrinə göndərdi ki, hər yerdən böyük cadugərlər gətirsinlər. Firon uzaq və yaxından gəlmiş cadugərlərlə məclis qurdu. Sehrkarlar öz uzun saçları ilə və özlərinə doladıqları iplərlə, əllərində tutduqları əsalarla qorxulu bir mənzərə yaratmışdılar. Firon güman edirdi ki, bunlar onun taxt-tacını təhlükədən qoruyacaqlar. Ona görə də onlara dedi:

-Musa məndən başqa bir Allahın olmasını iddia edir və öz cadugərliyi ilə mənimlə mübarizə aparmaq istəyir. Əgər siz onu məğlub etsəniz hökumətdə sizə böyük məqamlar verəcəyəm. Siz Misirdə əmirlik məqamına yüksələcəksiniz.

Sevincindən gözləri oynayan bir sehrbaz firondan soruşdu:

-Əgər biz qələbə çalsaq bizə mükafat verəcəksənmi?

-Hə! Tezliklə sizi ləl-cəvahiratda qərq edəcəyəm. Sabah günəş doğan vaxtı camaat toplaşacaq. Zinət günü və bayramdır. Sizdən istəyirik ki, səhnəyə çox maraqlı bir sehr gətirin.

Sehrbazların böyüyü dedi:

-Sənin əzəmətinə and olsun, ey böyük firon! Biz ona qalib gələcəyik.

Firon güman edirdi ki, Musanı cadugərliklə məğlub edə biləcəkdir. Günəş doğdu və öz işığı ilə Nil çayını nura boyadı. Çayın şimala doğru hərəkət edən suları günəş nurunda parlayırdı. O gün şadlıq və sevinc günü idi. Çünki, bayram idi. Zinət günü idi. O gün camaat özlərinin ən gözəl paltarlarını geyinir və gəzmək üçün evdən çıxırdılar.

O gün həm də həyəcanlı bir gün idi. Çünki, cadugərlərin arasında yarış günü idi. Firon Misrin böyük cadugərlərini toplamışdı ki, Musa və Harunla mübarizə aparsınlar. Bəziləri də güman edirdilər ki, sehrbazların qələbəsi qibtlilərin Bəni İsrailə qələbəsi deməkdir. Zülm görmüş məzlum Bəni İsrail camaatı isə firondan və onun etdiyi zülmlərdən intiqam almaq üçün Musanın qələbəsini istəyirdilər.

Amma, Musa və Harun imanın küfrə qələbəsi barədə fikirləşirdilər; möcüzənin cadugərliyə, haqqın batilə qələbəsini.

Misirin paytaxtından və digər şəhərlərdən gəlmiş minlərlə insan toplaşıb bu həyəcanlı yarışa tamaşa edirdilər. Əsgər və məmurlar sıra ilə düzülmüş və hər biri öz yerində yerləşmişdi. Bu vaxt cadugərlər daxil oldular. Əsgər və məmurlar sehrbazlara hörmət göstərdilər və camaat onların əzəməti qarşısında təzim etdi. Camaat o zaman cadugərliyə etiqad bağlamışdılar və sehrbazlar millətə görə ruhanilik qüdrətinə malik idilər.

Musa və qardaşı Harun daxil oldular. Onlar yun paltarlar geyinmişdilər və Musa öz qəribə əsasını özü ilə gətirmişdi. Onlar özləri ilə əsa və çoxlu iplər gətirmiş sehrbazlar dəstəsinin qarşısında durdular. Sükut hər yeri bürümüşdü. Cadugərlər mənalı nəzərlərlə bir-biri ilə fikir mübadiləsi aparırdılar. Tezliklə Musa və qardaşını məğlub edəcəklər, ləl-cəvahirata, məqam-mənsəbə nail olacaqlar.

Bu vaxt şeypur səsi sükutu pozdu. Fironun xüsusi karvanı çatdı. Minfitah əsgərlərin gətirdiyi və mühafizəçilərin mühasirəyə aldığı zərli taxtın üstündə oturmuşdu. Əsgərlər, camaat, sərkərdələr və cadugərlər hamısı Fironun qarşısında səcdə etdilər. Hamı səcdə etdi, iki nəfərdən başqa. O iki nəfər Musa və Harun idi. Onlar Allahdan başqasına heç vaxt səcdə etməmişdilər. Firon güman edirdi ki, haqladır və ürəyi o hisslə dolu idi. Fikirləşirdi ki, tezliklə Musadan intiqam alacaqdır və ona başa salacaqdır ki, necə firon üçün, Misir padşahı üçün səcdə etməlidir.

Yenidən sükut hər yeri bürüdü. Hamı Musa ilə cadugərlər arasında yarışın başlamasını gözləyirdilər. Sehrkarların gözləri məkr və hiylə saçırdı. Cadugərlərin rəisi Musaya dedi:

-Ey Musa! Sən əsanı atırsan, yoxsa biz öz alətlərimizi yerə ataq?

Musa cavab verdi:

-Mən sehrbaz deyiləm və sizi etdiyiniz işlərdən çəkindirirəm. Allah sizi küfr etdiyiniz üçün əzaba düçar edər.

Sehrbazlar dedilər:

-İndi hansımız birinci başlayaq?

Musa əsasını əlində sıxdığı halda dedi:

-Birinci siz atın.

Cadugərlər özləri ilə gətirdikləri çoxlu ip və əsaları yerə atdılar. Sehrli sözlər dedilər və qorxulu hərəkətlər etdilər. Qorxu və dəhşət hər yeri bürümüşdü. Hamı fikirləşdi ki, doğrudan da meydan ilan və əfi ilə dolmuşdur. Firon sehrbazların etdiyi böyük iş üçün gülümsünürdü. Musa qorxu hiss etdi, Amma, ilan və xəyali əfilərdən yox. Qorxurdu ki, olmaya camaat qabaqkından da artıq cadugərliyə və xürafata əqidə bağlayalar. Haman sehrbazlara ehtiram göstərdi və bu ordunun böyük fironun sehrbazlarına öz ehtiramını göstərməsinə işarə idi.

Qüdrətli Allah öz elçisini yalqız buraxmadı və bəndəsinin qəlbinə ilham etdi ki, qorxma, qələbə səninlədir, əlindəkini yerə at. Musa şəffaf mavi səmaya baxdı və əsasını atdı. Heç kəsin fikirləşmədiyi bir hadisə baş verdi. Qəflətən əsa qorxulu bir əjdahaya çevrildi. Əjdaha hərəkətə gələrək bütün ipləri, əsaları və bütün xəyali ilanları uddu.

Fironun topladığı sehrbazlar Misrin ən böyük cadugərləri idilər. Sehr və hoqqabazlıqda heç kəs onlardan üstün deyildi. Ona görə də sehr və caduya başqalarından daha varid idilər. İp və əsalar həqiqətən ilanlara çevrilməmişdilər. Görənlər belə güman edirdilər. Çünki, sehrbazlar yalnız insanların gözlərini sehr və cadu edirdilər.

Sehrbazlar Musanın etdiyi işi müşahidə etdikdə və gördükdə ki, əsa necə həqiqi əjdahaya çevrilir və nəinki hərəkət edir, həm də onların əsa və iplərini udur, Allah dərgahına tövbə etdilər və bildilər ki, Musa fironun onlara dediyi kimi deyil. Firon onları aldatmışdı. Musa sehrbaz deyildi. O, Allahın elçisi idi; aləmlərin Rəbbinin elçisi. Ona görə də bütün sehrbazlar Allaha səcdə edib, ürəkdən fəryad edirdilər:

-Biz Allaha, aləmlərin Rəbbinə iman gətirdik; Musanın və Harunun Rəbbinə. Firon az qalırdı ki, düşmənçilikdən, kin və qəzəbdən partlasın. Sehrbazların Allaha, ondan qeyrisinə səcdə etmələri onun Musaya məğlub olması demək idi. Bu, sehrin Musanın etdiyi qeyri-təbii iş qarşısında məğlubiyyəti idi.

Fironun taxt-tacı təhlükədə idi. Ona görə də qışqıraraq qorxulu səslə dedi:

-Ey sehrbazlar! Mən sizə icazə verməzdən qabaq Musaya iman gətirdinizmi? Mən sizin məkr və hiylənizi bilirəm. Musa böyük cadugərdir. Sizə sehr və cadunu o öyrətmişdir. Tezliklə sizdən intiqam alacağam. Sizi öldürəcəyəm. Xurma ağaclarının üstündə dardan asacağam və sizinlə başqalarına ibrət dərsi verəcəyəm.

Bir anın içində sehrbazların qəlbində Allaha qarşı çox dərin iman yerləşdi və hamısı bir nəfər kimi dedilər:

-Ey Firon! Biz sənin hədələrindən qorxmuruq. Sən bizi sehr etməyə məcbur etdin və indi biz öz gözlərimizlə Musanın möcüzəsini gördük. Anladıq ki, həqiqi Rəbb həmin Allahdır. Amma, sən bizim kimi bir insansan və bundan sonra sənə səcdə etməyəcəyik.

Firon qəzəbli və əsəbi halda dedi:

-Tezliklə biləcəksiniz ki, hamıdan güclü kimdir. Sizin hamınızı öldürəcəyəm.

Onlar qorxmadan dedilər:

-Biz yeganə Allaha imandan başqa bir şey istəmirik. Yerlərin və göylərin Rəbbi olan o Allah bizim günahlarımızı bağışlayacaqdır və sən bu ötəri dünyada heç bir iş görə bilməyəcəksən. Axirət bizim üçündür; imanlı insanlar üçün. Onların biri üzünü camaata tutaraq dedi:

-Musanın etdiyi iş cadugərlik deyildir. O, Allahın nişanələrindən biridir.

Firon öz məmurlarına fərman verdi ki, onu tutsunlar.

Beləliklə, imanlı insanlar edam meydanına aparıldılar. O möcüzəni müşahidə edən insanların bəziləri Allaha iman gətirdilər. Amma, öz imanlarını gizlətdilər. Musanın peyğəmbərliyinə iman gətirən şəxslərin biri də firon sülaləsindən olan Hizqil adlı bir kişi idi. Fironun həyat yoldaşı Asiya da iman gətirmişdi. O gün insanlar dağılışıb, öz evlərinə getdilər. Onlar gördükləri qəribə iş barəsində bir-birləri ilə söhbət edirdilər.

Misir və Bəni İsrail camaatı bildilər ki, Musa və Harun fironu mübarizəyə çağırmışlar və onu yeganə Allaha pərəstiş etməyə dəvət edirlər. Camaat onların şücaətinə və fironun onların qarşısında bir iş görməyə aciz qalmasına təəccüb edirdilər. Musanın istəyi bu idi ki, Bəni İsrail zillət, xarlıq və nökərçilikdən xilas olsunlar. Musa onları Misirdən çıxarıb, fironların zülm və sitəmindən uzaq bir yerə, Allaha pərəstiş etmək üçün münasib bir məkana aparmaq istəyirdi. Amma, bu məsələ ortaya çıxanda Minfitah onu qəbul etmirdi. Çünki, o, səhərdən axşama qədər onun üçün pulsuz-parasız işləyən minlərlə qulu əldən vermək istəmirdi.

O dövrdə Musa Bəni İsrailin rəhbərliyinə seçildi. Məzlum insanlar inanırdılar ki, o, tezliklə onları zülmdən, zillətdən və nökərçilikdən xilas edəcəkdir.

Musa öz qövmü ilə birgə paytaxt olan Mumfis şəhərinin cənubunda kasıblar yaşayan məhəllələrdə yaşayırdı və elə oradan insanların firon qarşısında müqavimət hərəkatına rəhbərlik edirdi.

O zamanlar çoxlu hadisələr baş verdi; çox həyəcanlı hadisələr. Amma, onların içində bənzərsiz bir hadisə var. O, Qarunun sərgüzəştini bəyan edən hadisədir; Musanın qarşısında tüğyan edən Qarunun. O Qarun ki, öz xəzinələri və qızılları ilə öyünürdü. Onun sərgüzəşti necə oldu və aqibəti nə ilə qurtardı?