Бядии редактор

Adına səkkiz qapı var bir qapısı Babi-şəhid

Varid ordan olacaq zümreyi-əhbabi-şəhid

Yığacaq başə öz aşiqlərin ərbabi-şəhid

Eşq pərvanələri dövri-Hüseyni alacaq

Şəm tək Fatimənin oğlu vəsətdə qalacaq

Qeybidən səs gələcək yarı sevənlər gəlsin

Yar təxt üstə çıxıb qanlı kəfənlər gəlsin

Bir münadi də deyər qarə geyənlər gəlsin.
Bax, məhz o anda İmam Hüseyn (ə) öz əzadarlarına şəfaət edər. Şəfaətə nail olmağın şərti budur ki, əzadar olasan. Yuxarıda deyilən Babi-şəhiddən (Şəhid qapısından) keçmək üçün məhz əzadar olmaq lazımdır. Əzadar olmadan həmin qapıdan keçmək qeyri-mümkündür.

Mərhum Füzuli deyir:

Mahi məhərrəm oldi məsərrət haramdür

Matəm bu gün şəriətə bir ehtiramdür

Təcdidi matəmi şühəda nəfsiz deyil

Qəflətsərayi dəhridə tənbihi amdür

Qovğayi Kərbəla xəbərin səhl sanma ki,

Nəqsi vəfayi dəhrə dəlili tamamdür

Hər dürri əşki ki tökülür zikri Al ilə

Səyyareyi sepəhri ülüvvi məqamdür

Hər məddi ah ki çəkilir Əhli-beyt üçün

Miftahi babi rövzeyi darüs-Salamdür

Şad olmasın bu vaqiədən şad olan könül

Bir dəm məlalü qüssədən azad olan könül

Ərdəbil şairlərindən biri deyir:

Hüseyn, məcalisüvə qəlbdə yara gedərəm

Mühəqqər aşiqinəm məhfili yara gedərəm

Xuda nəkərdə məni qovsan astanindən,

Üzüm-gözüm qapına öyrəşib, hara gedərəm?

Mən bir məsələ haqqında danışmaq istəyirəm. Bu məsələ bir çoxlarının zehnində formalaşmış sualdan ibarətdir. Əlbəttə, bu mövzu haqda müxtəlif kitablar yazılmış, moizə və çıxışlar olmuşdur. Lakin buna baxmayaraq pak olmayan bir çox qəlblərdə (pak qəlblərdə əlbəttə ki, belə şübhə yarana bilməz) yenə də bu sual və şübhə özünə yer etmişdir. Son vaxtlarda isə bu sual tez-tez müzakirə obyektinə çevrilir. Mən də öz növbəmdə İmam Hüseynə (ə) həsr olunmuş bu kitabçada bu sualın cavabına aydınlıq gətirməyə çalışacaq və kitabçanın əsas mövzüsü bu sualın cavabı və şübhənin aradan qaldırılması olacaqdır. Sual bundan ibarətdir:

Hicri-qəməri tarixi ilə 61-ci ilin məhərrəm ayının 10-da iki ərəb bir-birilə vuruşmuş, biri zahirən qələbə çalmış, digəri isə öz yar-yoldaşı, oğul-uşağı, qohum-əqrəbası ilə qətlə yetirilmiş, sağ qalanları isə əsir götürülmüşdür. Ümumiyyətlə, tarix bu kimi hadisələrlə doludur. Belə olan halda nəyə görə biz öldürülmüş tərəfin əzasını saxlayıb matəm keçirməliyik, özü də bir dəfə, iki dəfə deyil, hər il bütün məhərrəm və səfər aylarını əza saxlayırıq. Nəyə görə belə olmalıdır?