Dış lastik bak lastik

Divinöpolis 208

Kendi geliştirdiği bir teleskopla yaptığı gözlemlere dayanarak Ay'ın haritasını hazırlayan Divini, bu haritanın bakır oyma- baskılarını hazırlayarak 1649'da yayımladı. Astronomi alanında aynca, Satürn'ün bazı halkalarını ve Jüpiter'in üzerindeki lekeleri ve uydularını inceledi. Geliştirdiği mikroskopların ve teleskoplann çoğu Floransa, Roma, Padova ve başka müzelerde günümüze değin korunmuştur.

Divinöpolis, Brezilya'da, Minas Gerais eyaletinin (estado) ortagüney kesiminde kent. Deniz düzeyinden 672 m yükseklikteki bir platoda, Para Irmağına yakın bir noktada kuruludur. 1911'de belediye merkezi, 1915'te de kent statüsü kazandı. Ekonomisinde tarım (manyok, mısır, pirinç, kahve, kaymakağacı, fasulye, şekerkamışı) ve hayvancılık önemli bir yer tutar. Metalürji tesisleri, dokuma fabrikaları, tabakhaneleri ve mandıralarıyla Minas Gerais'teki en önemli sanayi merkezlerinden birisidir. 156 km doğusundaki eyalet merkezi Bela Horizonte'ye kara ve demir yoluyla bağlanır. Nüfus (1980) 108.344.

divit, eski dönemlerde kullanılan ve genellikle silindir biçimindeki bir kalemdanla bir hokkadan oluşan yazı takımı.

Genellikle gümüş, kurşun, kurşun ve kalay alaşımı ya da porselenden yapılırdı. 18. yüzyılda en gözde divit malzemesi gümüştü.

Ana Yayıncılık Arşivi

Krallar için hazırlanmış, metal ayaklar üstüne oturan tahtadan divitler de vardı. Bunla- nn içinde kapakları metalden cam mürekkep kapları da bulunurdu. Daha sonraki divitlere ince mumlar için şamdan, mürekkep kurutma tozu kutusu, mühür kutusu vb eklendi.

Osmanlı divitleri Batı'da görülenlere göre daha sadeydi. Kolay taşınması için hokkayla kalemdan birbirine bağlı yapılırdı. Hattatlar ya da kâtipler divitlerini bellerine sardıklan kuşağın arasında taşırlar, kaymasın diye de divit şiltesi denen deriden bir kılıf içine koyarlardı. Genellikle pirinçten yapılan Osmanlı divitlerinde hokka, kalem- danın alt bölümüne, dışandan bakıldığında görülmeyecek biçimde vidalı olarak yerleştirilir ya da üst bölümün kenarına perçinle- nirdi.

Her iki tip divitte de hokkanın küçük, metal bir kapağı vardı. Hokkanın içine lika denen didiklenerek kabartılmış ham ipek konur, mürekkep bununla karıştığı için dökülmezdi. "Kubur" denen ve ağaçtan da yapılan kalemdanın içinde kalemden başka, üstünde kalemin ucunun kesildiği makta ile küçük bir bıçak da bulunurdu.

Osmanlılarda divit genellikle bakır ya da pirinçten ya da ceviz, abanoz, zeytin ve kuka gibi ağaçlardan yapılırdı. Ayrıca pişmiş topraktan, gümüş ya da altından, tombaktan, fildişinden, sombalığı kemiğinden divitler olduğu gibi, bazısı demir üzerine gümüş ya da altın kaplama, kakma, savatlama gibi tekniklerle bezenirdi.