Elektrik ark ocaklı demir çelik tesisleri için met kılavuzu

EK 3: HURDA METAL YÖNETİMİNİ ETKİLEYEN 333/2011 SAYILI AB TÜZÜĞÜ

31 Mart 2011 tarihli belirli hurda metallerin hangi şartlar altında atık olarak kabul edilmediğini tanımlayan kriterleri belirleyen 2008/98/EC sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konseyi Direktifi

AVRUPA BİRLİĞİ KONSEYİ,

Avrupa Birliği’nin İşleyişi Hakkında Antlaşma göz önünde bulundurularak,

Avrupa Parlamentosu ve Konseyin 19 Kasım 2008 tarihli, 2008/98/EC sayılı ve atık konulu olup diğer belirli Direktifleri ilga eden Direktif⁴ ve özellikle bu Direktifin 6. Maddesinin 2. Paragrafı göz önünde bulundurularak,

Avrupa Komisyonunun önerisi göz önünde bulundurularak,

Önerilen önlemlerin Avrupa Parlamentosuna arz edilmesinin ardından,

1. 
   Çeşitli atık kollarının değerlendirilmesiyle hurda metale yönelik geri dönüşüm piyasalarının, atıktan elde edilen hurda metalin hangi şartlar altında atık olarak kabul edilmeyeceğini belirleyen özel kriterlerin geliştirilmesinden fayda sağlayacağı görülmüştür. Bu kriterler, çevre korumasını yüksek seviyeye çıkaracak nitelikte olmalı ve hurda metallerin üçüncü ülkelerce atık olarak sınıflandırılmasına halel getirmemelidirler.
   

2. 
   Avrupa Komisyonu Ortak Araştırma Merkezi tarafından hazırlanan raporlar; demir, çelik ve alüminyum hurdalarını çelik işlerinde, dökümhanelerde, alüminyum rafinerilerinde ve metal üretimi için yeniden ergitme işlemlerinde hammadde olarak kullanmaya yönelik bir piyasa ve talep olduğunu göstermiştir. Bu nedenle de demir, çelik ve alüminyum hurdasının yeterince saf olması ve metal üretim sanayisinin gerektirdiği ilgili hurda standartlarını ya da özelliklerini karşılaması gerekmektedir.
   

3. 
   Demir, çelik ve alüminyumun hangi şartlar altında atık olarak kabul edilmeyeceğini belirleyen kriterler, geri kazanım işlemine tabi tutulan demir, çelik ve alüminyum hurdasının metal üretim sanayisinin teknik gerekliliklerini karşılamasını, ürünler için geçerli olan mevcut mevzuat ve standartlara uygun olmasını ve çevre veya insan sağlığı üzerinde olumsuz etkilere sebep olmamasını sağlamalıdır. Avrupa Komisyonu Ortak Araştırma Merkezi tarafından hazırlanan raporlar, atığın geri kazanım işleminde girdi olarak kullanılmasına, işlem prosesi ve teknikleri ile geri kazanım işleminden elde edilen hurda malzemeine ilişkin olarak teklif edilen kriterlerin bu hedefleri karşılaması gerektiğini göstermiştir. Çünkü bu işlem sonrasında zararlı özelliği bulunmayan ve metal olmayan bileşenleri içermeyen demir, çelik ve alüminyum hurdası elde edilecektir.
   

4. 
   Kriterlere uygunluğun sağlanması adına, atık olarak kabul edilmeyen hurda metale ilişkin bilgilerin düzenlenmesi ve kalite yönetim sisteminin uygulanması gerekmektedir.
   

5. 
   Demir, çelik ve alüminyum hurdasının piyasa koşulların izlenmesi sonucunda demir, çelik ve alüminyum hurdası geri kazanım piyasalarında, özellikle de bu hurdaların erişilebilirliği ve mevcudiyetine ilişkin, olumsuz bir etki görülmesi halinde kriterlerin gözden geçirilmesi gerekebilir.
   

6. 
   İşletmecilerin, hurda metallerin hangi şartlar altında atık sayılmayacağını belirleyen kriterleri uygulamaları için, işbu Tüzüğün uygulanmaya başlanması öncesinde işletmecilere belirli bir zaman tanınması gerekmektedir.
   

7. 
   2008/98/EC sayılı Direktifin 39. Maddesinin 1. Paragrafı uyarınca kurulan Komite, İşbu Tüzükte belirtilen önlemlere ilişkin bir görüş almamış, bu nedenle de Konseye, önlemlere ilişkin bir öneride bulunmuş ve bu öneri Avrupa Parlamentosuna sunulmuştur.
   

8. 
   Avrupa Parlamentosu, önerilen önlemlere karşı çıkmamıştır.
   

Madde 1

Konu

İşbu Tüzük, alüminyum alaşım hurdası da dâhil olmak üzere demir, çelik ve alüminyum hurdalarının hangi şartlar altında atık olarak kabul edilmediklerini tanımlayan kriterleri belirlemektedir.

Madde 2

Tanımlar

İşbu Tüzükte, 2008/98/EC sayılı Direktifte yer alan tanımlar geçerlidir.

Bunların yanı sıra aşağıda yer alan tanımlar da geçerli olacaktır.

1. 
   ‘demir ve çelik hurdası’ esas olarak demir ve çelikten oluşan hurda metali
   
2. 
   ‘alüminyum hurdası’ esas olarak alüminyum ve alüminyum alaşımından oluşan hurda metali
   
3. 
   ‘sahip’ hurda metalin sahibi konumunda bulunan özel veya tüzel kişiyi
   
4. 
   ‘üretici’, hurda metali, atık olarak kabul edilmeyen hurda metal olarak, başka bir hurda metal sahibine ilk gönderen hurda metal sahibini
   
5. 
   ‘ithalatçı’ atık olmayan hurda metali, Avrupa Birliği Gümrük Bölgesine getiren Avrupa Birliği içerisinde kurulu herhangi bir özel veya tüzel kişiyi
   
6. 
   ‘kalifiye personel’ deneyim kazanarak veya konu üzerinde eğitim alarak, hurda metal özelliklerini izleme ve değerlendirme becerisi kazanmış olan çalışanları
   
7. 
   ‘görsel muayene’ duyular veya özel olmayan ekipmanlar yardımıyla, gönderilen bir malzemein tamamında bulunan hurda metallerin incelenmesini
   
8. 
   ‘parti’ üreticiden, başka bir hurda metal sahibine gönderilen hurda metal partisini ifade eder ve konteynerler gibi bir ya da birden çok nakliye biriminde bulunabilir.
   

Madde 3

Demir ve çelik hurdasına ilişkin kriterler

Aşağıdaki şartların tamamı yerine getirildiği taktirde, üreticiden başka bir metal hurdası sahibine nakledilmesi halinde demir ve çelik hurdası, atık olarak kabul edilmez:

1. 
   Geri kazanım işleminde girdi olarak kullanılan atığın, Ek I Kısım 2’de belirtilen kriterlere uygun olması,
   
2. 
   Geri kazanım işleminde girdi olarak kullanılan atığın, Ek I Kısım 3’te belirtilen kriterlere uygun şekilde işleme tabi tutulmuş olması,
   
3. 
   Geri kazanım işleminden elde edilen demir ve çelik hurdasının Ek I Kısım 1’de yer alan kriterlere uygun olması,
   
4. 
   Üreticinin, Madde 5 ve 6’da belirtilen şartları karşılaması.
   

Madde 4

Alüminyum hurdasına ilişkin kriterler

Aşağıdaki şartların tamamı yerine getirildiği taktirde, üreticiden başka bir metal hurdası sahibine nakledilmesi halinde alüminyum alaşım hurdası da dâhil olmak üzere alüminyum hurdası, atık olarak kabul edilmez:

1. 
   Geri kazanım işleminde girdi olarak kullanılan atığın, Ek II Kısım 2’de belirtilen kriterlere uygun olması,
   
2. 
   Geri kazanım işleminde girdi olarak kullanılan atığın, Ek II Kısım 3’te belirtilen kriterlere uygun şekilde işleme tabi tutulmuş olması,
   
3. 
   Geri kazanım işleminden elde edilen alüminyum hurdasının Ek II Kısım 1’de yer alan kriterlere uygun olması,
   
4. 
   Üreticinin, Madde 5 ve 6’da belirtilen şartları karşılaması halinde.
   

Madde 5

Uygunluk beyanı

1. Üretici ya da ithalatçı, her bir hurda metal partisi için, Ek III’te belirtilen forma uygun bir uygunluk beyanı hazırlar.

2. Üretici ya da ithalatçı, uygunluk beyanını, hurda metal partisinin bir sonraki sahibine iletir. Üretici ya da ithalatçı, uygunluk beyanının bir nüshasını, hazırlanma tarihinden itibaren en az bir yıl boyunca elinde bulundurur ve talep halinde bu beyanı ilgili makamlara verir.

3. Uygunluk beyanı, elektronik formatta hazırlanabilir.

Madde 6

Kalite yönetimi

1. Üretici, sırasıyla Madde 3 ve 4’te belirtilen kriterlerle uygunluğu gösterebilecek bir kalite yönetim sistemi uygular.

2. Kalite yönetim sisteminde, aşağıdaki konulara ilişkin, belgelere dayalı bir dizi prosedür içerir:

1. 
   Ek I ve Ek II Kısım 2’de belirtildiği şekliyle, geri kazanım işleminde girdi olarak kullanılan atığın kabul kontrolü,
   
2. 
   EK I ve Ek II Kısım 3.3’te tanımlanan tekniklerin ve işlem proseslerinin izlenmesi
   
3. 
   (numune alma ve analiz de dâhil olmak üzere) Ek I ve Ek II Kısım 1’de belirtilen geri kazanım işleminden elde edilen hurda metalin kalitesinin izlenmesi
   
4. 
   Sırasıyla Ek I ve Ek II Kısım 1.5’te belirtildiği şekliyle, radyasyon izleme işleminin etkinliği,
   
5. 
   Hurda metal kalitesine uygunluğa ilişkin olarak müşterilerden alınan geri bildirimler,
   
6. 
   (a) ve (d) bentleri uyarınca yapılan izleme prosedürüne ilişkin sonuçların kayıt altına alınması,
   
7. 
   Kalite yönetim sisteminin gözden geçirilmesi ve iyileştirilmesi,
   
8. 
   Çalışanların eğitimi
   

3. Kalite yönetim sistemi, bunların yanı sıra, her bir kritere yönelik olarak ek I ve II’de belirtilen özel izleme şartlarını da ortaya koymalıdır.

4. Ek I Kısım 3.3 ya da Ek II Kısım 3.3’te atıfta bulunulan işlemlerin, bir önceki hurda metal sahibi tarafından yapılması halinde, üretici, tedarikçinin işbu Maddede yer alan gerekliliklere uygun bir kalite yönetim sistemi uygulamasını sağlar.

5. Avrupa Parlamentosu ve Konseyinin, ürünlerin pazarlanmasına ilişkin akreditasyon ve piyasa gözetimi gerekliliklerini ortaya koyan 9 Temmuz 2008 tarihli ve 765/2008/EC sayılı Tüzüğünde⁵ tanımlandığı şekliyle, bahse konu Tüzük uyarınca akredite olmuş Uygunluk değerlendirme kuruluşu ya da Avrupa Parlamentosu ve Konseyinin, kuruluşların Eko-Yönetim ve Tetkik Planı’na (EMAS)⁶ gönüllü katılımı konulu, 25 Kasım 2009 tarihli ve 1221/2009/EC sayılı Tüzüğünün 2. Maddesinin 20. Paragrafının (b) bendinde tanımlandığı şekliyle diğer herhangi bir çevresel doğrulayıcı, kalite yönetim sisteminin işbu Maddede belirtilen gereklere uygunluğunu doğrular. Doğrulama, 3 yılda bir tekrar edilmelidir.

6. İthalatçı, tedarikçilerinin, işbu Maddenin 1., 2. ve 3. paragraflarında yer alan gerekliliklere uygun ayrıca bağımsız bir dış doğrulayıcı tarafından doğrulanmış bir kalite yönetim sistemi uygulamasını talep eder.

7. Üretici, talep halinde, yetkili makamların kalite yönetim sistemine erişimini sağlar.

Madde 7

Yürürlüğe giriş

İşbu Tüzük, Avrupa Birliği Resmi Gazetesinde yayınlanmasının akabinde 20. günde yürürlüğe girer.

9 Ekim 2011 tarihinden itibaren geçerli olacaktır.

İşbu Tüzük, AB Üye Ülkelerde bütünüyle bağlayıcıdır ve doğrudan uygulanır.

Brüksel, 31 Mart 2011

Konsey Adına

Başkan

VÖLNER

1^ İspanya’da IPPC ve bu sektöre ilişkin MET’lerin uygulanmasına ilişkin deneyimler, bu MET’in bu bölümde bahsedilen emisyon değerlerine ulaşmak için çok önemli olduğunu göstermektedir.

2^ Çelik sektörü MET Sonuç Belgelerinde, günlük ortalama Emisyon Limit Değeleri belirtildiğinden, uygunluğun kontrolü için izleme, CEMS olmalıdır.

3^ Halkın çevresel bilgiye erişimi, 1998’de imzalanan ve Sözleşmenin hükümlerinin Topluluk Kurumlarında uygulanışı hakkındaki 1367/2006 sayılı AP ve Konsey Tüzüğü ile Avrupa Mevzuatı’na dahil edilen Aarhus Sözleşmesi ile desteklenmektedir.

4^ OJ L 312, 22.11.2008, p. 3.

5^ OJ L 218, 13.8.2008, p. 30.

6^ OJ L 342, 22.12.2009, p. 1.