Ikkinchi holatda esa, hali tabiat kuchlarining qarshisida n i
hoyatda ojiz bolgan odamzod, albatta, tevarak-atrofdagi voqea-
hodisalarni mifologik izohlashi tabiiy bir hoi edi. Shu bilan birga,
odamning mavjudlik xossalarini va olam qonuniyatlarini ilmiy
tushunish ko‘nikmasi hali shakllanib ulgurmagan o‘sha qadim
zamonlarda, afsona hamda rivoyatlarga asoslanib fikr yuritmas-
likning imkoni ham yo‘q edi. Bu - o‘sha davrlardan qolgan yoz~
ma manbalarda, xususan, «Xo‘jayinning o‘z quli bilan hayoti
ning mazmuni haqida suhbati», «Mug‘anniyning qo‘shig‘i»,.«0‘z
hayotidan xafsalasi pir bolgan kishining o‘z joni bilan suhbati*
kabi bitiklarda aks etgan.
Qadimgi Misr va Bobilda shakllangan falsafaning eng asosiy
xususiyati shundan iborat ediki, ularda, bir tomondan, ilohiy
kuchlarga ishonch, ularning tabiat va jamiyatga ko‘rsatadigan
ta’sirini mutloqlashtirish xususiyati ustuvor bolgan bolsa, ik
kinchi tomondan, afsona va rivoyatlar tarzida bolsa-da, dunyoviy
bilimlar, ilmiy qarashlar ham asta-sekin shakllana boshlagan.
Umuman, bunday xususiyatni, qadim zamondagi barcha sivili-
zatsiyalarga xos deyish mumkin.
Yüklə
Dostları ilə paylaş: