Фейзи мустафайев
Yüklə 2,01 Mb.
|
|
Əli Kərim bir psixoloq, fizioloq kimi ölümünü hiss edir və yaradıcılığını böyük ehtiramla, həyəcanla, dəqiqliklə yekunlaşdırırdı.Əli böyük həssaslıqla ölümündən sonra evlərində baş verəcək hadisələri duyurdu.Bilirdi: «Vəsiyyət» şeirindən sonra şeir yazmayacaq.O bilirdi: «Vəsiyyət»i yazıb sonra yaşamaq olmaz.Olmayacaq! Əli, sonuncu şeirini yazmaq üçün ölümdən möhlət istəmə-di.O, ölümün gəlişini Pavlov dəqiqliyi ilə hiss etdi.Ölüm, məcbur oldu gözləsin.Ölüm istəsə də ona mane ola bilmədi.Əli ölümlə öz arasında bir qarış qalanadək mərd dayandı, vuruşdu.Bəziləri kimi ölümün sorağını eşidib can vermədi.Öz poeziyasına, şəxsiyyətinə layiq bir alicənablıqla ölümü ilə də başqalarından fərqləndi! Bir dəfə Əli Kərimlə söhbət etmək kifayət idi - onu ömrün boyu unut-mamaqçün.Bir dəfə gözlərinə baxmaq kifayət idi - bu gözlərin işığını, mənasını, sevincini və kədərini ömrün boyu unutmamaqçün. Əli Kərimi görməyənlər üçün: o, ortaboylu, xoşsifət bir adam idi.Son dərəcə yaraşıqlı, mənalı gözləri vardı.Gərək siz özünüz o gözləri görəydi-niz.Demək olar, həmişə başıaçıq gəzərdi.Saçını yana darayardı. Əli Kərimi eşitməyənlər üçün: çox astadan danışardı.Şeir oxuyanda heç vaxt tələsmirdi.Və…gərək siz özünüz onu eşidəydiniz!. Sağlığında Sumqayıta tez - tez gələrdi.Sözsüz ki,onların hamısında biz Əlini görürdük.Amma biz gileylənirdik, gileylənirik: Əli Kərimin bir ayağı Sumqayıtda idi.İndi Əli Kərimin Sumqayıtda iki ev muzeyi var.Əlbəttə, bunlar qeyri - rəsmi muzeylərdir.Amma nə dəxli var?! Bir də onun adını daşıyan poeziya klubu.Bu ev - muzeylərdə Əlinin yatdığı çarpayı, çay içdiyi stəkan, şərab içdiyi qədəh saxlanılır.Bu ev - muzeylərdə Əli Kərimin barmaqlarının izi qalmış telefon aparatları susub qalır.Bu ev - muzeylərdə Əlinin söhbətləri, gülüşləri, ayaq izləri «çırpınır».Bu ev- muzeylərdə Əlinin əlləri toxunan kitablar əzizlənir. Sumqayıt kimyaçılarının həyatından bəhs edən roman yazmaq istəyir-di.O, kimyaçıların həyatını dərindən öyrənmək, yeri gəldikcə qeydlər aparmaq üçün Sumqayıta gələrdi.Heç vaxt soruşduqlarını, öyrəndiklərini bizim yanı-mızda dəftərçəsinə qeyd etməzdi.Bu, Əlinin yaradıcılıq sirri idi.Gələcək romanı haqqında Əlini sorğu - suala tutmurduq.Həcmi nə qədər olacaq, adı nə olacaq, nə vaxt hazır olacaq? Gözləmək olardı: Əli, bizdən bu şəhər, onun kimyaçıları haqqında müəyyən bir ədəbiyyat, kömək istəyəcək.Amma o, kitablardan kitab yazmaq istəmirdi.Hazır hadisələri qeydə almaq istəmir-di.İndi kimdən soruşasan: Əli Kərimin ürəyində yazılmış, «nəşr olunmuş» həmin romanın taleyi nə oldu?.. Əlbəttə, şairin böyüklüyü onun yaşının çoxluğu ilə ölçülmür.Böyük vəzifə də şairi şöhrətləndirə bilməz.Əli Kərim heç vaxt böyük vəzifələrdə işləməyib.Amma böyük istedad sahibi idi.Bu, bəs idi! O bizə çox şairi unutdururdu.Bu şairlər içərisində Əlidən yaşlılar da vardı, onun yaşıdları da.Əlinin belə şöhrət tapması, oxucuların «Əli Kərim» adlı bir imzaya hörmətlə, məhəbbətlə, ən xoş arzularla, ən böyük ümidlərlə yanaşmalarının sirri nədədir? Əli Kərim son vaxtlar tez - tez, özü də çox ciddi şəkildə deyərdi: «Bu yazılarla yaşamaq olmaz, bunlar bir şey deyil». O Sumqayıt kimyaçılarının həyatından bəhs edən romandan başqa müharibəyə aid bir əsər də yazmaq istəyirdi.Əlinin deməyindən belə çıxırdı ki,nəzərdə tutduğu bu əsərləri yazmayınca rahat nəfəs ala bilməyəcək, yaşaya bilməyəcək.Doğrudur, Əlinin Göyçaya sonuncu «səfərindən» sonra onun arxivinə baxmışam.Bilirəm, Əlinin hansı əsəri üçün nə qədər qeydləri var. Amma Əlinin dediklərindən hiss edirdim: müharibəyə aid yazacağı əsər üçün o, xeyli material toplamaq istəyir.Onların qaralamasını Əli ürəyində apardı… Əli, Adolf Hitler haqqında məlumat toplayırdı, kitab soraqlayırdı..Məndə bu faşist haqqında nə bir kitab vıardı, nə də tutarlı bilik. Bilmirəm, nədənsə, biz Əlinin sabahına daha çox inanırdıq.Onun bu günü də etibarlı idi, amma biz Əlinin yeni möcüzələr, daha gözəl əsərlər yazacağı həsrətində idik… Öz sabahına özü daha çox inanırdı.Haradan bilirəm? Ona görə ki, Əli heç vaxt şöhrət xatirinə, daha doğrusu, çap olunmaq xatirinə əsər yazmırdı.Sübut: Əli Kərimin zəif əsəri yoxdur.(Ola bilsin ki, Əlinin zəif oxucusu var…) Əli Kərimin Göyçaya sonuncu «səfərindən» sonra mərkəzi qəzetlərin birində bir hekayə oxudum.Ulf Malmqrenin «Üç arzu» hekayəsini.Orada belə bir yer vardı: «İnsanlar nəyinsə, müəyyən bir şeyin arzusunda olurlar.Pulun? Şöhrətin? Bəs sonra? Hamı işləyir və hamı nəyəsə can atır.Hamı gələcəkdə nəyəsə ümid bəsləyir, hətta ən varlılar və ən şöhrətlilər də».Niyə bu hekayə yadıma düşdü? Ona görə ki, doğrudan da, belədir.Əli Kərim şöhrətli şair olduğu halda, sabaha daha çox ümid bəsləyirdi.Şöhrət üçün yox ha! O bu gün gözəl əsərlər yaratdığı halda, sabaha daha inamla baxırdı.Bax, Əlini yaşadan bu inam, bu ümid hissi idi. O, bir şair kimi ölməz poemalar,şerlər müəllifidir.Bir nasir kimi son dərəcə həyəcanla, ehtirasla yazılmış roman, povest, hekayə, publisistik əsərlər müəllifidir.O, bir dramaturq kimi teatr üçün maraqlı pyes yazıb.Əlinin tənqidi məqalələri də var.Əli Kərim bütün canrların sınağına hazır idi, yazdıqları onunçün belə maraqla qarşılanırdı. «Yaşamağın» «ölüm» adlı qonşusu Əli Kərimi öz oxucularının əlindən ala bilmədi. «Yaşamağın» «ölüm» adlı qorxusu nə Əli Kərimin özünü qorxuda bildi, nə də onun oxucularını. Əsrlər keçir, illər dolanır.Oxucular Puşkinlə «görüşmək» üçün Mixaylovskiyə, Nekrasovu görmək üçün Karabixaya, Lermantov üçün Tarxa-nıya,Sabir üçün Şamaxıya, Blok üçün Şaxmatovaya, Tyutçev üçün Ovstuqa can atırlar.Gedirlər və sevimli şairləri ilə «görüşürlər».Bu adlara Əli Kərim adlı,Əli Kərim yaşlı,Əli Kərim boy- buxunlu bir şair də əlavə oldu.1969 - cu il iyun ayının 30 - dan sonra oxucular Əli Kərimlə «görüşmək» üçün Göyçaya, Sumqayıta gedirlər.Gedirlər və sevimli şairləri ilə görüşüb təsəlli tapırlar.Göyçayda Əlinin məzarını ziyarət edirlər, Sumqayıtda onun adını daşıyan poeziya klubuna axışırlar. …Bir dəfə axşam Əli Kərim bizdən Bakıya zəng etdi.Zəng etməmişdən qabaq pərt idi.Səbəbini soruşmadım.Özü də demədi.Danışıb qurtardıqdan sonra çöhrəsi daha da tutuldu.Telefon olan otaqdan o birisinə keçərkən fikirli - fikirli dedi: - Mən öləndən sonra qədrimi bilərlər… Özümü eşitməmzliyə vurdum.Hiss edirdim, Əli bilmək istəyir: mən bir söz eşitdimmi? Əlbəttə, bu sözə hopmuş qaranı daha da qatılaşdırmaq lazım deyildi.Bilirdim: Əli bu sözü ona yaxın, əziz olan bir adma giley mənasında deyib.Bir azdan dilləndi: - Telefonla dediyim sözlərə fikir vermə. Fikir vermədim bu sözlərə.Əliyə hörmət,məhəbbət xatirinə.Təbiidir: Əli istəyirdi mən həmin telefon nömrəsini də unudum.Unutmadım: Əliyə hörmət,məhəbbət xatirinə.Sonralar Əlinin bir şeirini oxudum.Dediyi həmin sözlərlə bu şeir arasında bir bağlılıq, yaxınlıq gördüm.Ola bilsin, bu mənim oxucu naşılığımdan irəli gəlir, amma hər halda Əli deyirdi: Bəzən haqq qazanır insan öləndə, Hətta unudulur ağır günahı. Hamıya dərd olur «cavan getməyi», «Olduqca az görüb, az yaşamağı». Deyirlər: «Bilsəydik, ayıq olardıq, Onu qoyardıqmı heç gözdən iraq?! Hər bir dərdinə də çarə qılardıq, Nə bilək o belə az yaşayacaq…» Eh, bu gün nə qədər xəyala daldım, Eh, qəlbim nə qədər alışdı, dindi. Sən mənim qədrimi biləsən deyə Bu cavan yaşımda ölümmü indi? Bu sualı Əli Kərim özü həqiqətə çevirdi.Cavan yaşında da «öz xoşu ilə» ölməyin mümkün olduğunu sübut etdi.Bu inadkarlıq nəyə lazımmış,Əli? Sən yaşadığını yazmağa, yazdığını yaşamağa necə də can atırdın?! Əli Kərimi tanıdığım müddət ərzində heç vaxt öz yazdıqlarından söhbət saldığını, yazdıqlarından məst olduğunu görmədim.Amma şübhə etmirəm,Əlinin ən çox sevdiyi şeiri «Gəl, Azərim!» şeiriydi.Bilmirəm, bu, oğlu Azərə olan ata məhəbbətindənmi beləydi, yoxsa şeirin yaxşılığını, doğrudan, Əli özü də qəbul edirdi.Bəlkə K.Paustovski demişkən, «öz yazdığı özünü heyrətləndirirdi».Əli üçün bütün yaradıcılığı bir yana, «Gəl,Azərim!» bir yanaydı. Heç vaxt Əlinin bu və ya başqa bir şeirini ona tərif etməzdim.Heç vaxt!Bircə «Gəl, Azərim!» şeirindən başqa.Şeirdə belə bir yer var: Sənə vardır ürəyimdə Həmişə etibar, gəl! Gəlirsənmi? Səni yaxşı görmək üçün Kədərimi bir daş kimi Qoymuşam ayağımın altına, Qalmışam boylana - boylana. Gələcəksən! Həmişə şeirin bu hissəsini Əli üçün deyəndə o gülümsəyər və deyərdi: - Hə, bu şeir Azərindir, o olmasaydı, mən… - Əli sözünün ardını deməz-di. Bir dəfə (bu, Əli Kərimin xatirə gecəsində oldu) sarışın, göyçək bir oğlan olan Azərin xitabət kürsüsündən bu şeiri söylədiyini gördüm.O, şeiri deyəndə gülümsünürdü.Azər bilmirdi: atası həmin şeiri yazanda həsrət içində, intizar içində qıvrılırmış.Azər bilmirdi: o, xəstəxanada yatanda atası yerə - göyə sığışmırdı.Ata, oğlunun həsrətindən sevinc dilənçisi olub.Ata, yarasının üstünə oğlunun gülüşlərini səpələmək istəyir.Oğul gülüşüylə yarasını sağaltmaq istəyir.İnanaq bu məlhəmə! Heç kəs bizi Əli Kərimə qarşı diqqətsizlikdə təqsirləndirə bilməz.Heç kəs deyə bilməz: «Əli Kərimdən çox yazmaq, çox danışmaq olardı.Axı o, hələ dünənə kimi sağ idi». Bəli, o, dünənə qədər söhbətlərində inamla deyirdi: - Yəni 50 il də yaşamayacağam?.. Bu sözdən sonra Əlinin belə tez ayrılığına inanmaq olardımı? Ehtiyat etmək olardımı: Əli nə danışırsa, yazıb saxlayaq, yoxsa sabah gec olacaq.Əl-bəttə, yox.Bu qəfil ayrılıq bəzilərimizin yaddaşını da pozdu.Kədər dumanına bürünmüş yaddaşım Əlinin söhbətlərindən bəzi sətirləri saxlaya bilmişdir.Əli söhbət edirdi: - Mən redaksiyada işləyəndə bizim bir iş yoldaşımız vardı.İşləməklə o qədər arası olmazdı.Tez - tez redaksiyadan «yoxa» çıxardı.Redaktor ondan şübhələndiyindən tez - tez onun oturduğu otağa gələrdi.O da redaktoru «aldatmaq» niyyətilə siqareti yandırıb külqabına qoyardı.Özü isə çıxıb gedərdi.Bizdən də xahiş edərdi ki, siqareti yanıb qurtaran kimi başqasını odlayıb qoyaq külqabına… Əli, günahı redaktorda görürdü: «Yaradıcı adamın başı üstdə durub ona nəzarət etmək onu təhqir etməyə bərabərdir». Dəqiq tarixi yadımda deyil.O yadımdadır ki, «Azərbaycan» curnalı əsrimizin görkəmli şairi Nazim Hikmət haqqında böyük material vermişdi.Bu materialı oxuyan bir şair heyrətə gəlib dedi ki, vay, bu yazığın (Nazim Hikmə-tin) əməlli - başlı faciəsi varmış.Əli bundan çox acıqlandı.Acıqlandı ki, niyə özünü şair adlandıran bu şəxsin indiyə kimi Nazim Hikmətdən, onun şəxsi həyatından xəbəri yoxdur.Ona görə də dedi: - Əgər o (Əli həmin şəxsin adını çəkərdi) mənim şeirlərimi bəyənərsə, deməli, mən yoxam, ölmüşəm.Çünki onun zövqünün səviyyəsinə enmişəm ki, o məni bəyənir. Tələbə dostlarımdan biri (onun bir neçə şeirlər kitabı çıxıb) gileylənirdi ki, Əli Kərim «Azərbaycan» curnalında işləyəndə onun şeirlərini itirib.Mən bu haqda Əlidən soruşdum. - Kimdir o elə? Adı nədir? - deyə Əli maraqlandı. Dedim adını. - Tanıyıram.Düz deyir.İtirmişəm deyəndə, onsuz da şeir redaksiyadadır, amma yerini bilmirəm.Pis şeiri «tapıb» oxucuya təqdim edənin günahı, onu yazanın günahından çoxdur.Yaxşı şeiri isə şair özü itirsə də, oxucu tapar.Mən heç vaxt yaxşı şeiri itirmərəm, amma bilirəm: giley edənlər var.Özü də çoxdur.
- Bir ay idi çalışırdı, özünü biabır etsin.Məqsədinə çatdı. Əli danışırdı ki, bir dəfə onun əsərini tənqid edən bir yoldaş sonra Əlidən üzr istəyir ki, düz iş görməyib, haqlı tənqid yazmayıb.onda Əli həmin adama deyir: - Eyb etməz, sənin də kişiliyin ona çatır.Sənin də başa düşdüyün oracandır. Ölüm, Əli Kərimi çox tələsdirdi: «Bu vaxta qədər nə yazmısansa onunla da razılaşmalısan.Bəsindir!»- ölüm belə dedi.Əli ölümlə danışa - danışa «Vəsiyyət» ini də yazdı.İndi biz Əli haqqında nə qədər danışırıqsa - danışaq, axırda mütləq «Vəsiyyət» i xatırlayırıq.İndi mən necə danışıramsa - danışım, onsuz da siz «Vəsiyyət» haqqında düşünürsünüz.Yox, nə siz, nə də mən Əlinin ölümü haqqında fikirləşirik.Bizi düşündürən onun poeziyasıdır, ölməz poeziyası! … Əlinin ölüm xəbərini mənə deyən adamı boğmaq istədim.Çox təəssüf ki, o adam da mənim dostum idi.Bu ağır xəbəriylə düşmənimə çevrildi.İndi də ondan uzaq gəzirəm.Bu qaraxəbər adam, qorxuram bir gün mənə başqa bir xəbər də gətirə… Get - gedə Əlinin dostları azalırmı? Xeyr.Get - gedə Əlinin dostları dəyişir.Vaxtilə Əliyə şeir yazan, indi onsuz da olmayan mövqeyini dəyişir.Amma vaxtilə Əli haqqında dumanlı təsəvvürü olan başqa birisi, onu ürəkdən sevir, mütaliə edir.Əlinin poeziyası çoxlarını dostlaşdırıb.Bu dostlar, sanki bir cəbhənin döyüşçüləridir. Mən onun cənazəsindən yapışmağı özümçün qəddarlıq hesab edir-dim.Gözüm görə - görə onu torpağa tapşıra bilməzdim. Əli Kərimlə son görüşüm olmayıb.Bir də görə bilməyəcəyim adamdan necə ayrıla biləcəyimi təsəvvürümə gətirmirəm.Biz yenə də görüşəcəyik… Taleyim məni çoxlu məşhur adamlarla görüşdürüb.Onların arasında yazıçılar daha çoxdur.Əlbəttə, onların hərəsi haqqında heç olmasa, bir qəzet materialı yaza bilərəm.Amma yazmamışam.Bəlkə də yazmayacağam.Çünki bir neçə dəfə gördüyüm,birlikdə qonaqlıqda olduğum adam haqqında mən yazacağımı başqası da yaza bilər.Məncə, haqqında xatirə yazdığın adamı sənin tanımağın azdır.Onun da səni tanımağı vacibdir. *** Bir dəfə Əlinin yaradıcılığı haqqında məruzə etməliydim.Sədrlik edən məndən soruşdu: - Neçə dəqiqə danışacaqsan? - Yarım saat. - Yox, çoxdur, lap çoxdur.Baxım görüm, nə haqda danışacaqsan? - deyə o məndən məruzəmin mətnini istədi. - Yarım saat çoxdursa, onda…ömrüm boyu danışacağam.Bir də…mən onun haqqında kağıza baxıb danışmalıyammı? Qoy mən biabır olum,amma dost haqqında konspektə baxıb danışmayacağam… Cül Renar deyir ki, dost haqqında yazmaq, ondan ömürlük küsmək deməkdir.Məncə, dost haqqında danışmamaq, dost haqqında yazmamaq - dosta xəyanət deməkdir.Bəzilərinə bu yazı bəlkə də maraqsız görünər.Onda bunun günahı məndədir.Onda elə bilməyin,Əli Kərim ömrü maraqsız olub… Əli Kərim mənim ən böyük sevincim və ən böyük kədərimdir.O, demək olar, bütün əsərlərinin çapını görüb, amma bütün kitablarını görməyib. Əli Kərim! Bu sözü mən «ana», «ata» sözündən də çox işlədirəm.Bu sözü «məhəbbət» sözü kimi müqəddəs bilirəm.Əli Kərim mənim xatirələrimdən yüksəkdə dayanır.Onun haqqında yalnız danışa bilirəm,böyüklüyünü göstərə bilmirəm.Nə qədər məhəbbətlə danışsam yenə mənim məhəbbətimdən yüksəkdə dayanır! Bu həm xatirədir, həm də gündəlik.Əlbəttə, mənim elə yaddaşım yoxdur ki, 1966 - cı il may ayının 25 - də havanın necə olduğunu, Əli Kərimlə nə haqda danışdığımı 20 ildən sonra da olduğu kimi xatırlaya biləm.Vaxtilə Əlidən ayrılan kimi onunla görüşüm barədə qeydlər aparırdım.İşə bax, sanki ürəyimə dammışdı ki, Əli Kərim tezliklə bizi tərk edəcək.Bilirdim?Bəs onda niyə özümü ondan qabaq öldürmürdüm? Bilmirdim? Bəs onda niyə məhz onunla görüşlərim barədə gündəlik tuturdum?.. İlk görüş.Adam bu görüşün gələcəkldə nə dərəcədə əhəmiyyətli olacağını bilmir.Görüşdüyü adamın böyüklüyünü dərk etsə də,görüş zamanı axıb keçən söhbətləri yadda saxlamağa cəhd göstərmir.İllər ötəndən sonra o ilk görüşün nə şəraitdə baş verdiyini, nədən danışdıqlarını xatırlamaq istəyir.Bütün görüşlər bir tərəfədir, ilk görüş bir tərəfə.İlk görüş bayramdır, adi görüşlər isə adi günlərimiz.İlk görüş tarixdir, bir tarixin düyün nöqtəsidir.. 25 noyabr 1966 - cı il.Bu gün Əli Kərimlə görüş olacaqdı.Əlbəttə, biz onda «ilk görüş» barədə söhbət salmırdıq.Və bu «ilk görüş» olmaya da bilərdi.Əgər Əli Kərim bir şeyi bəhanə edib, Sumqayıta gəlməsəydi.Həmin görüş Sumqayıt politexnik texnikumunda olmalıydı.Düzdür, necə deyərlər, rəsmiyyətdə, onu texnikum keçirirdi.Əslində, bu görüşü yada salan, texnikumla Əli Kərim arasında «danışıqlar aparan» Vaqif İbrahim idi.O günə qədər Vaqif də Əli Kərimi şəxsən tanımırdı.Əli Kərimin yaradıcılığına xüsusi hörmət etdiyimizdən görüşün baş tutması üçün «hər dərdə dözməyə» razıy-dıq.Açığını deyim, həyəcan keçirirdik. Vaqif İbrahim tezdən Bakıya getdi.Əli Kərimi gətirmək üçün.Görüş isə saat 14 ilə 15 arasında olmalı idi.Mən Sumqayıtda qalıb tez - tez texnikumla telefonla əlaqə saxlayırdım.Hər dəfə də deyirdim: «Siz allah, elə edin, kişinin yanında biabır olmayaq». Əli Kərim Bakıdan gələndə biz birlikdə texnikuma getməliydik.Vaxta lap az qalmışdı.Bir xəbər yox idi.Dözə bilməyib Bakıya, «Azərbaycan» curnalının redaksiyasına zəng etdim.Əli Kərimi soruşdum.Dedilər Sumqayıta gedib.Yenicə danışıb qurtarmışdım, texnikum-dan zəng etdilər: - Əli Kərim gəlib, texnikumdadır. Texnikuma çatana qədər görüş başlanmışdı.Buradakı üç nəfər qonaqdan yalnız birini tanıyırdım.Sözsüz ki, qalan iki nəfərin biri Əli Kərim olmalıydı.Onlardan biri özünü bir qədər «sərbəst» aparırdı.Mənə elə gəldi, yəqin, Əli Kərim odur.Yanılırmışam.Məruzədən sonra Əsgər Ələsgərova söz verildi. O, Əli Kərimin «Qağayılar» şeirini kitabdan oxudu.Və şeir haqqında bir qədər danışdı.Sonra gözləmədiyim halda mənə söz verdilər.Bir neçə kəlmə Əli Kərimin yaradıcılığı haqqında danışdım.Yerimə qayıtmaq istəyirdim ki, bir nəfər qolumdan tutdu və özüylə yanaşı oturtdu.Bu, Əli Kərim idi! Qonaqlardan biri - Yusif Həsənbəy də çıxış etdi.O, sözarası dedi: «Əlinin oğlanlarından birinin adı Azərdir.Bu ad elə - belə qoyulmayıb.Oğul mənimdir; Azər qoymuram, filan qoyuram.Siz mənaya fikir verin: «Azər!» Hamı gülüşdü…Sonra Əli Kərim bir neçə şeir oxudu.Görüşün sonunda Əli Kərimin üstünə çiçək dəstələri yağmağa başladı.Texnikumdan çıxarkən Əli Kərim çiçək dəstəsini çoxuna təklif etdi.Götürən olmadı.Sonra o, bir nəfər qıza yaxınlaşıb çiçək dəstəsini ona vermək istədi.Qız tərəddüd edirdi, utandığından bilmirdi nə etsin.Axır ki, çiçək dəstəsini Əli Kərimdən aldı. Bir qədər şəhəri gəzdikdən sonra Əli Kərimgili Bakıya yola saldıq.Əlbəttə, şəxsən mən bu görüşdən sonra Əli Kərimlə «silsilə görüşlər» keçirməyi, onunla dostlaşmağı qərarlaşdırmamışdım. Sabahısı gün görüş haqqında xəbər verdirmək üçün «Kommunist Sumqaita» qəzetinin redaksiyasına yollandım.Yazıçı K.Xramov burada iş맿㮝ﯿ歖﷿坙��⮜칚엵䮛ꮿ헉㳢鏙ﳿ㘇ﺖｙ넿｟썛瑪＿ꞟﯿ쭟翛罿役ṧﯿ⻗葌鄀┌䀀ᨢĀ尜朐ࠀ땘嵠 䠋 蜀衃ࠂ刌⨀މ耀⠈䀀ブ 㠠ȂఔȀꐀᑊ ੩ᤁȀ氓ࠀ鉌@尥鄀뤂∞Ā蒃䄁ꔀ 谡栘✠Ȉ䀀ੀȠƁ蔀ఁॄ䁄䈀萀B脑 䆀耄ࢂঀ䀠⡁䃀⁀₁䡰Ȁᄐ耀ň耈က耀$䌀䄐棂邀∙၀ड 섑쀀䁀ညŠကऌ老Ⓚ葀䀠@掤萁翾뻗ﵭ�몝ｿ麾뿾껕�︾﷿㿾軗ꚷ﷾﷽ꧽﻼﯿ筕瓿��﷿뿿什ﾺ綿秷﷿ﯽ�翿�翿竼ｿﯽĒ⢠䠀ഁ䑀㲀a@ℐЀ爡Z㊐‹#Ȁ䢨肱⑈〄䀂䂁քЖ⁈え 䀁䰋ဈ鈅Ȅႁ䁀器䄀耀褀蕅谠ァ脓ကȀ㐈䀠緫ꟻﭟﾳ�ﾾ꾿矙绷ｿ翿�率ｻ믩컥署ﯯﻛ볿헺ﶿﾾﯳ㵽鿾瞵�㿧翿ﳻ믷謹℀鐈ငࡊᅂࠥༀਂĀ䀂Ɯ աЀဂȆ乄 찀 똄䠇ňĀ†рЀ ကᄤ䐀斴쐀氄†ࡐȀ䂂ࢦठ䠄難뷿杫㝟ஶ�᷍���﹫滾积셶뻹�웛㵦鷺﷿츿�뿽鿝域＿睨﷾？筷�핽ﯿ忽ﯿ븴翹쳝�쮿ԐȈĀႌࠂȂ苁䲀艈蠔襅䀀ဈ⢀ᐘ ဃĀȀā@䘀䑒 ␄䀀 耈Јܐ䈈Ȁ@Ʉ䀀x ߄ 솃Ȁ뗿坷嗝㽝�뽿ﴜ白厯믷ﯟ篝稯랿濿縧ﻷ瑗ﯿ抖�柿ﺿ犯ﹿ୨럽ᬝ巶뿿�﷾篹ﾷ追�濿㉨䁀诸≡Ɓ‟销밁ʐ⥍ 䅭刀욑탃脓 䎀耄袢낀⦄怌倠걑䃀ꁐめ䧴Ȁ�ᕼȀꀈက삀䄤殀䔐泂邀戚ड$씑耀䃠㔊@϶砀ज뀁ⓚ葐쀠ᑐ掤ꐁ翾㛖ﵩ�늌�ｮ麮뷞깿껕簾㿾軒꒷﷾맭ꢹ廐侱ﯿ獔瓿��﷿꿿粒뾺熿燷﷿ﯥ�翬�翿嫼Ɠ8ꦠ梈䕂綊䁩⭀ቫಀ⤐ 纡Ú玑₹ᑳȀ䳨肱⑈いᚄ䀂䊇ׄ萶恨ʁ們䲛ဈ鉇老Ȥ䀐醁䁀埬ࠂ䅀茀꤁蕅肐肁炭脓ဠȀ㐘倰ﯮ秩葫ﭏ�흀ﾳ�挷뾞꾞某ﾷ烡쫺ｿ濿ｻ釩커ﯿ큚ﯯ�볿헲뿿ﶾ벾ﺿﾏﻵ㷭ῼ雬瞵�㻧矿볻덧㌌针ᛅ౫Ă꿗鿶翻ྻﯽ盺뫞쾛緿�ﳺ鞿뻿ｒ�痷绣祵ｿ틿翽ﭾ�뿻ꦝ�ꢿ�厣㿿篸倠䆀堰Ѩ썬H䎂ú萐ꐈ厐 茀₀졆°撌À쐄@ꁈ@ń亀 钀ࡠ₉耀脀ꩁ蘀Dᠵ劢肑.냌ကࠀ傖Đᄍ@훱肁ࡈᴐȀ␅Ѐ啁`䀩™逨�㶕鷼绻ꅮﯺ夯罯ᇊ濾緿ם翯쿸ｿ퐏�㞖翷Տ盥뿭쇊穿뼎寻뭶뷿晭ￕ丣翏גּﾦ呗翿䕚�螧ﾯ濪秿홝�푿�㝷翿ߋ缏픔萄(沆鄀@ጹ 戂ࠀHBÀ⡑⡀䀂逃舀ᇀᇪ肉莆ਐ`࠙䈉␢椚脈ሁȐ䥈䀀ं耀䁡Āшĭ焄ᅰ䈂㷿쾽퉜뿳헿䍾鷿ﬞڼﻛﻏ叶뽯ﴵ맿㮝ﯿ歔﷿坛��⮜컚䗵䮛ꮿ헉㷢鏙ﳿ㘇ﺟｙ뤿｟폛瑪＿ꞟﯿ譟翛ｿ役ṧﯿ⻗葌鄀┌䀀ᨢĀ尜朖ࠀȂ땘嵠 䠋 윀訂ࠂ刌⨀މ耀⠈䀀ブЁ㠠ȂఔȀꐀᑊ ੩ᤁȀ砓ࠀ鉌@尥ᄀ꤂က„Ā蒃䄀ꔀ 谡怘✀緫ﻻ쟏ﯿ헝ﻳ廕獮뷿뾯뿾僚嫭珼꿳뫽翷剩ﯺｿ鏻ｻ鷺ﯾ翚浗緙ﴽ뢵ￗ얽ﷹ뾻ꥊｺﯿ粒뿿핷｟䆨偑⁀奠Ȁ䑂ࠀꌒ耀⠲ಕ芅ㆀ䅸∀ؔ胀ꏨ!砖蠤㥡 䄄À씩ࠀကכֿ䁀堺䀈倀␔⊑Ȁ兎쐁⬍餀ꀰƀ腴ƀ憱螂怀뤘䨡儕所䆀ᬀ⩡@䡰ꡀ뮿檺뿷﷿ｲ翾繽꿗뻶翻ྺﯽ盺룞쾛緿孟ﳺ鞿빿��㗷绣祕ﻟｿ�틿翽ﵯﭾ�뿛럻ꦝ�ꢿ�厣翿篸퀀䆀堐Ѩ쌬H䎆ø萐ꐈ厐 茀₀졦ₐ撌Ӑ쐄@ꉈ@Ņ亀 钀ࡠ₉耀脀깁蘀фᠷ媢肑>냌ကࠀ傖Ɛግ@훱蒁ᡉᴰȀ␅䐀啁ࡠ䀡™邨�풊�㶕鷼绻ꅮﯺ夯ｯᇊ濶翿ם翯�ｿ퐏�㞖翷Տ绥뿭쇋穿뼎寻齶뷿晭ￕ丣翏גּﾦ呗翿䕚�잧ﾯ滪秿홝�핿�㝷绿ߋ缏픔萄(沆鄐@ጙĀ 戂ࠀBÀ⡁⡀逃耀ᇀᇪ肉莆ਐ`ࠛ䈉␢椚脈ሁȐ䥈䀀䤀耀䁁Āшĭ焄ŰĀ䉂㷿쾽퍜뿳헿䍾鷿ﬞ蚼ﻛﻏ叶뽯ﴵ맿⮽ﯿ歔坛��⮘컚엵䬛ꮿ헋㷢鏙ﳿ㘏ﺿｙ묿｟궜폛瑪＿ꞟﯿ譟翛ｿ役ṧﯿ⻗葌ᄀ┌䀀ᠢĀ尜昖Ȃ㕘嵠 䠊윀詂ࠂ䈌⠀މ耀⠊䀀ブ Ё㠀ȂఔȀꒀᑊਉऀȀ氓ࠀ艌@吤鄀꤂က„Ā蒃䄀蔀 財怈✠∈䀀੨ȠƁ销ఁऄ䁄䈀萀䁂脑 䆀耄ࢂ⦀怌倀⡁䃀⁐₁䥴ᤀ쀀ňȀ耈က耀$挀䄐求邀ț၀ड$섁䁀《@Ţကऌ老Ⓚ葀 P掀ꐁ翾뻗ﵭ�몝�ｾ麾뿾깿껵�︾﷿㿾껗ꚷﷶ﷽ꧽﻼﯿ筕瓿��﷿뿿什ﾺ￫ﶿ秷﷿ﯿ�翿�翿竼ｿﯽĒ⢠䠀ഉ䑀粀i밁ʐब 慬刀蚑呃脗 䎂耄袢낀⦀怬倠䃀ꁒめ䥴Ȁ餐ռȀꀈက쀀䄤掀䔐泂邈䈛⤥$씁耀䁠됊@Ͷ砀जⓚ葐쀠ᑐ掤ꐡ翾㛖絉�늍ퟻ�ｾ麮뷞깿껕㰾﷿㿾黒꒷ﷶ맯ꦽỐ侱ﯿ獔瓿�틱﷿꿿粒꾺篊熿秕﷿ﯭ�翬�翿嫼齃Ɛ‰ꦠ梈ා䕂㶊i⭀ቫࠀℐ 纡Z玑₹④Ȁ䳨肱⑈いᘄ䀒䊇ӄ萶恨ﳈʁ倁䶛ဈ鉇老Ȥ䀐醁䃀埬ࠆ䕀茀꤁蕅蒐肁炭脓ဠȀ㐘䈰�秩葫ﭏ�흀ﾱ�捷뾞꾞某ﾧ烣ｿ俿ퟻｻ평軥큚ﯯ�룿헲뿿ﶾ벾ﺿﾏﻷ㵭ῼ᛬瞕￭㻧矯볿녧㌈针ᚄ౫Ăᅒဧ⼀ง萀䅠䀂টLե萀ࠢ⌄佇 찌␠뛍堏ᅋ̠☰⑁Ё₇ဂ네䒀架쑰氄†ࡔȀ傂趶 तĀ䠅ă䀊﷿ᓣ곿攫ᕎ�ᓌ�텐�穋滞姯셶곘㯿嬽웛ￕⷦ㿿跚洙쟎丟鿗鹽罿轱潟៏뼿♨／欵�앟ﭻ徭鰤ﳭ⽙Ӝ�﷿쮯┐ʤȘΐᆜࣂْ鋁䳂@聈 蠜襍怀ᅈ讞ࣀ⢀㒜谀 Ȑ連Ā艄ā@昀擊 ꘄ쀀〇Ҍ耈Јܱ䈟Ȁ䁀Ȁ⍄䀀䁼߄ 茀솃ਁ鷾坥ﲿ嚍Ὑ쾻뽿뤜￥㘹厽믗�ᯙ稯뜞浿将緖ﹷ呗ﯿ抂�枿ﺿ窗୨翯돵Ἁￍ唶민�燩ﾇ啇�辰�料ﻻ濿翫ﻻ쟏ﯿ헝ﻳ�刺獾뷿뾯ﶿ�嫭珴뿳翷剩ﯺｿ韻ｻ鷺ﯾ￮翚浗緙ﴽ飵얽ﷹ뾻ꥊｺﯿ粒뿿핷｟䆨偑⁀奠Ȁ䑒ࠀ⌒⠲ಕ芅ㆀ䅸∀ؔ胀ꎨ 砖蠤륡䆄À씡က淚䁀债䀈倀␔ʑȀ兎쐁⤍ᤀꀰƀ腔䆀憱Ƅ趂怀ᤘࠁ儕所䆀ᬀ⡡@䡰ꡀﯿ檺뿷﷿ｲ翾籽꿗鿶翿ྻﯽ盺뫞쾛緿�ﳺ鞿뻿ｒ�㗷绣祵ｿ훿翽ﵯﭾ�뿻럛ꦽꢿ�厣㿿篸퀠䆀堐Ѩ썬H䎆ú萐ꐈ厰 舀₀졆撌Ð쐄@ꁈ@ń亀 钀ࡠ悉耀脀ꩁ蘀Dᠵ窂肑6냌ကࠀ傖Ɛᎍ@훱蒁ࡉᴐȀ␅䐀允ࡠ䀡™邨�㾕鷼绻ꕮﯻ夯翯ᇊ望緿ם翯쿹ｿ퐯�㞖翿Տￍ盥뿭쇋竿뼎寻뭶뷿晭ￕ츣翏גּﾦ呗翿䗚�螧ﾯ滪秿홝�핿�㕷翿䟋缏픔萄(䲆鄀@ጹĀ 戂ࠀHÀ⡁⡀逃舀ᇀᇪ肉芆ਐ`ࠛ䀉␢椚脈ሁȐ䥈䀀ं耀䁁Āшĭ焄ŰĐ䈂㷿쾽퍜뿳헿䍾鷿ﬞ욼ﻛﻏ叶뽯ﶵ맿㮝ﯿ歖坛��⮞컚엵䮛헉㷢鏙ﳿ㘏ﺟｙ묿｟쏛瑪＿랟ﯿ譟翛ｿ役ṧﯿ⻗葌ᄀԌ䀀ᨢ尜朔Ȃ㕘嵠 䠊윀詂ࠂ刌⨀މ耀⠊䀀ブ Ё㠠ȂఔȀꐀᑊ ऀȀ氓艍@吥ᄀ꤂က„Ā蒃䄀蔀 象怈✀緫ﻻ쟇ڼﻛﻏ䏶뽯ﴱ맿㮝ﯿ歖坛��⯞칚엵䮛ꮿ㳢鿙ﳿ㘇ﺟｙꌿ罟쏻瑪＿랟ﯿ譟翛罿役ṧ槿ﯿ⻗葌ᄀ┌䀀ᨢĀ尜朔ࠀȂ"땘嵠!䠊 윀詂ࠂ刌⨀މ耀⠊䀀ブ Ё㠠ȂఔȀꒀᑊ ੩ऀȀ簓ࠀ艌@尥ᄀ넂„Ā蒃䄀ꔀ 象栘ܠ∈䀀ੈȠƁ蔀ఁࠄ䀄䈀萀䁂脑 䆀耄ࢂঀ怌倀⡁䃀⁐₀䥴Ȁᄀ耀ňȀ耈က쀀$挀䄐求邀戛၀ड$섁䁀ᐊŢကऌ老Ⓚ鑀䀠P掄ꐡ翾뻗ﵭ�瞧�ｾ麾뿾깿껕�︾﷿㿾껗﷾﷿ꦽ뻼ﯿ筕瓿��﷿뿿什ﾺ綿秷﷿ﯽ�翿�翿竼ｿﯝƐ⢠䢀ഉ䑀㲀i@ဪࢀℐЀ爡Z㊐‹#Ȁ䢨肱⑈〄ᘀ䀐䂁քЖ⁈え 䀁䰋ဈ鈅Ȅኁ䁀器䄀耀ࠀ蕅А谠ァ脓ကȀ㐈䀠緫꿫ﭏﾳ�歷ﾾ꾿矙ﻳｿ﮷翿쫾�率ｻ￩컥ﯿ署ﯯ볿헺ﶿﾾ㷽鿾瞵�㿷翿ﳿ믷謹℀鐈စࡋᅂᠥ⼀ข⅀䀂ƜHաЀȄ乄 찀 똅䠇ᅉĀ†р ဂဤ䐀▴쐀氄†PȀ䂂ඦठĀ䠄ᛣ뷿杫㕟ஶ�᷌���﹫滾积셶뻹ﯿ�＿웛㷦鷺﷿츿�뿽鿝矏＿潨﷾？筷�핽ﯻ忽ﯿ븴﷿罹쳜�䮿ԐȘĀႌࡂȀ苁䲀艈蠔襅䀀ဈƌ⠀ᐘ ဃĀ舀ā@䘀䑒 ␀䀀 耈Јܐ䈊Ȁ@Ʉ䀀䁸 ߄ 솃Ȁ뗿坷埝㽝�뽿ﴜ㙽厽믷ﯟ篝稯랾濿縧呗ﯿ抖犯軿럵Ἕ巶�﷾篩�追�ﾾﻻ濿㉈䁀诸≡Ɓ‟销밁ʐ। 䅭刀쒑탃脕 䎀耄ࢢ낀⦀怌倠걑䃀ꁒ₁䧴Ȁ餐ᕜȀꀈက쀀䄤殀䔐泂邈戛၀ड$씑耀䁀㐊@Ͷ砀जⓚ葐䀠ᑐ挤ꐡ翾㛗絩�늝ퟻ�ｾ麮뷾깿껕㰾﷿㿾軖꒷﷾璘ꦹỰ쾱ﯿ獕瓿�틱﷿￩꿿什뾺熿燕﷿ﯥ�翬�翿嫼龎Ɛ‸ꢠ梀ඍ䑂㶂i⭀ቫಀℐ 縡Ú玑₹ᑣȀ䳨肱⑈〄嘄䀒䊇ׄ萶恨ﱈȁ們䲛က鉇老Ȥ醁恀埬ࠆ䅀茀꤁蕅蒐肁キ茓ဠȀ㐘到ﯮ里軫ﭏ�흀ﾳ�捷뾞꾿某ﾷ烡ｿ俿ｻ釩컥ﯿ큚ﯯ�볿헲뿿ﶾ벾ﺿﾏ㵭ῼ囬瞵�㻷矯볻덧㌈针ᓅ౻Ăᅒᠧ⼀ง葀慤䀂টLե蘀ᠣ∆䬇 찍搠㛍堏ᅋ̸☲ⱁЁ䰑⊇ဂ네䒠 柶쑸氄†⁔Ȁ傂趮 दĀ䠅ă䀊﷿ᓣ곿攫ᕎ�ᓌ�텐�婋滞姯셦곘㿿娹욛ￕⷦ翿鷚洙丟迗鹵罿轑潟ᛇ뼷♨／欵�핝�徍鐴ﳭ⽙Ӝ�﷿䎯┑ʤȘΐᆞ裂ﯻ夯翯ᇪ緿ᗝ쿹ｿ퐏�㞖翷Տￍ盥뿭쇊穿뼎寻魶뷿晭ￕ丣翏גּﾦ﷿呗翿앚�螧ﾯ滪秿홝䀹핿�㝷翿䟋缏锔萄(沆鄄@ጙĀ 戂ࠀHBÀ⡁⡀逃舀Ⴠᇪ肉莆ਐ`ࠛ䀉␢栚脈ሁȐ䥈䀀䤂耀䁡Āшĭ焄ŰĐ䈂㷿쾽퉜뿳헿䍾鷿ﬞڼﻛﻏ叾뽯ﴵ맿㮝ﯿ歖﷿坛��⯞칚엵䮛ꮿ㷢韙ﳿ㘏ﺟｙ덿｟폛瑪＿랟ﯿ譟翛ｿ罹ṣﯿ⻗葌ᄀ┌䀀ᨢĀ尜朔ࠀȂ"땘啠 䠊 蜀蠂ࠂ刌⨀މ耀⠊䀀ブ Ё㠠ȂఔȀ萀ᑊ੩ऀȀ氓ࠀ艌@尥ᄀ꤂„Ā蒃䄀蔀 象怘✀緫ﻻ헝ﻳ绕ﯿ獾�뷿뾯ﶿ�寬珴꽳翷剩ﯺ韻ｻ뷺ﯾ￮翚浗緙ﴽ飵솽ﷹ뾻꧊ﯿ粒㿿핷｟䆨偑奠Ȁ䑒⌒耀࠲ಕ莁ㆀ䅘∀Ȕ胀ꍨ 砖蠤륡䆄À蔡ကכֿ䁀堺䀈倀␐ʑȀ兎쐁⬍ᤀ‰ƀ腰䂀憱Ƅ趂怀ᤘ䠡儕所䆀ᬀ⡩@䡰ꡀ﮿檺뿷﷿ｲ翾籽뿗鿶翻ྻﯽ盺뫞쾛緿魟ﳺ鞿뻿ﵒ�㗷ﻻ绣祵ﻟｿ틿ﯷ�ﭮ�뿻ꦝ겿�厫㿿翸퀠䆀堐Ѩ腤H䎆ø耐ꐈ厐 ̀졆撌Ð쐄@聈@Ņ亀 钀ࡠ悉耀퐛脀김蘀Dᠷ炢肑.낌ကࠀ傖Ɛᆍ@훱蒁ࡈᴐȀ␅Ѐ唁ࡠ䀉™逨�㾕鶼绻ꅾﯺ夯罯ᇪ﷿ᗝ쿸ｿ퐏�㾖翷ￍ曥뿭쇊筿뼎寻魴뷿晭ￕ丣翏גּﾦ屗翿엚�蟧ﾯ滪秷홝�헿�㕷翿䟋缏됔萄(䲆鄄ᄙĀ 戂ࠀHBÀ⁁⡀逃耀ᇀᇪ肉莆ਐ`ࠛ䈉␢栚脈ሁȐ䥈䀀䤂耠䁡шĭ億ŰĐ䈂Ā㷿쾽퉜뿳헿䍾鷿ײַ욼ﻛﻏ叾뽯ﴵ맿㮝ﯿ歖﷿坙��⮚칚엵䬛ꮿퟋ㷢韙ﳿ㘏ﺟｙ넿｟폛瑪＿랟ﯿ쭟翛ｿ罹ṧﯿ⻗葌ᄀ┌䀀ᨢĀ尜挔Ȃ"㕘嵠 䠊 蜀蠂ࠂ刌⨀މ耀⠊䀀ブ Ё㠠ȂดȀꐀᑈ੩ऀȀ氓ࠀ鉌@尥ᄀ꤂„Ā蒃Ā蔀 谡栈✀䀀੨Ƞ逰 销ఁऄ䁄䈀萀B脑 䆀耄ࢂ⦀䀀⠁䃀⁀₁䡴Ȁᄀ耀ňȀ耈က耀$挀䄀求邀∛၀ड$섑䀀㐊ŠကČ Ⓚ葀䀠ѐ戠ꐁ翾뻟ﵭ�몝�ｿ麮뿾깿껕�︾﷿㿾껗꺷﷾﷽립뻼ﯿ筕瓿��﷿뿿什ﾾ羿秷﷿ﯽ�翿�翿综ｿﯽĀ⢠䠀ഉ䑀㲀a@ဪℐЀ戡P㊐‹‣Ȁ䢨肱␈〄ᘀ䀂䂁ք萖⁈え 䀁䰋ဈ鈅ႁ䁀器䄀耀褀蕅А谠ァ脓ကȀ㐈䀠緫ꟻﭟ흀ﾳ�歷꾿矙ﻷｿ﮷翿쫾�率ｻ믩컥ﯿ署ﯯￛ볿헺ﶿ㵿�瞵�㿷翿ﳿ믷謹℈鐈ህࡋĂ⭀Ѐቫࢀℐ 縡Z玑₹⑳Ȁ䳨肱␈〄ᘀ䀂䂇ׄ萶恨ʁ們䲛ဈ鉇老Ȥ醁恀埨ࠂ䅀茀꤁蕅蒐肁炥脓ဠȀ㐘到ﯮ緩虻ﭏ�흀ﾳ�捷뾞꾿某ﾷ烣쫺ｿ濿溜ｻ釩커ﯿ큚ﯯ�볿헲뿿ﶾ벾ﺿﾏ㵽ῼ۬瞵￭㻷矿볻덷�㌈针 ᛅ౫Ăᅒᠧ⼀ง葀慤䀂টLե蘀ᠢ∆佇 찌怠뛍䠏ᅋ̰✰ⱁЁ䰑ょဂ네䒠柶쑰氄†ࡔȀ僊趾ЌधĀ䨅ă䀊ᓣ곿攫ᕎલ�ᓌ�텐�剋滞姯셶걘㿿嬹翿욛翗ⵦ㿿趚涙丟鿗鹵ｿ轐ᛏ뼷♨／欵�압�徍鐤ﳭ⽙Ӝ勵﷿놞䎯ԑʤȘƀᖞȄ裂ْࠖ雁仂@艨 蠜襅态ᕈ讞ࣀࠑ⢀㒞谀 Ș連Ā荔脁@昀䓚 ꘄ퀀耐㰇Ҍ耈Шܵ䈾Ȁ䁀Ȉ⍄䀀䁼⟄ 茀솧ਁﻝ闾셏啥ﲿᒍὙ辫뽿뤜☹匭鯗�ᯑ폽㨮뜞楿将緖ﹷ呗믿䊂�枟ﺿ㪝୨翯돵ᬈ�儶맼�燩ﾇ啇﷽辰�禾ﻻ濿緫ﻻﻻퟏﻳﻗﯿ獾뷿뾯ﶿ�绯珴꿳翷퉩ﯺｿ韻ｻ鷺ﯾ￮翺絷ﻮ緹ﴽ鯵솽ﷹ뾻ꥊｺﯿﯹ뿿핷｟䄨偑奠Ȁ䑒⌒耀⠲ಕ芄ㆀ䅘∀Ȕ胀ꎨ 砒蠤륡₀䆀À蔡က䁀堪䀈倀␔⊑Ȁ兎쐁⬅ᤀ‰ƀ脴䂀憑趂怀ᤘ䨡儕戀䆀ᬀ⡡@䡰ꡀ﮿檺뿷﷿ｲ翾籽꿗鿶翻ྻﯽ盺뫞쾛緿�ﳺ랿輪ﵒ忿㗷绣祵ﻟｿ틿�ﭾ�뿻ꦝꢿ�厫㿿翸퀠䆀堐Ѩ荤H䎂ú萐ꐈ厐茀₀졆撌Ð쐄@ꁈ@ń亀 蒀ࡠ悉耀脀김蘀Dᠵ窢肑.냌ကࠀ傖Ɛᆍ@훱蒁ᡈᴐȀ␅䐀ԁࡠ䀉•ဨ풊�㾕鶼绻ꅾﯺ夯潯ᇪ緿ᗝ쿹ｿ퐏�㞖翿Տￍ曥뿭쇋穿뼎寻魶뷿晭ￕ丧翏גּﾦ呗翿䕚�蟧ﾯ滪秷홝�핿寯㽷绿ߋ缏萄(沆鄀ጩĀ 戂ࠀHBÀ⡁⡀逃舀ᇀ@ᇪ肉莆ਐ`ࠛ䀉␢浘脈ሁȐࢋ䥈䀀䤂耀偡Āшĭ億ŰĐ䈂Ā㷿쾽퉼럳헿䍾鷿ﬞ䚼ﻛﻏ叾뽯ﴵ맿㮝ﯿ歶痿坛��⮜칚䗵䬛ꮿ헉㷢韙ﳿ㚏ﺟｙ넿罟폛瑪＿랟ﯿ譟翛役ṧﯿ⻗ꑜᄀ┌䀀ᨢĀ尘挔Ȃ耢땘嵠 䠊 蔀訂ࠂ刌⨀މ耀⠈䠀⃖ 㠠ȂఔȀ萀ᑊࠀȀ氓ࠀ艌@尥鄀꤂„蒃䀀蔀 象栈✀緫ﻻ쟇ﯿﻳﻕﯿ獾ￗ귿뾯뿾ﶿ廬珴뿳翷剩狀ｿ鏻ｻ鷺﮾￮翺緙ﴽ颵ￗ솽ﷹ뾻ꥊｺﯿﯹ뿿핷｟䆨⁀奠Ȁ䑒⌒耂⠲芅ㆀ䅸∀ؔ胀ꏨ!砖蠤륡₉䆄À씡ࠀﭭ䁀堺䀈倀␔⊑Ƞ兎쐁ଅ餀ꀰƀ脴䆀憱Ƅ趂怀㤘䨡儕所䆀ᬀ㡡@䡰ꡀﮟ檺뿷ﯺ﷿ｲ翾籽ఁࡄ䁄䈀萀B脑 䆂耄ࢂঀ Yüklə 2,01 Mb. Dostları ilə paylaş:
|