Fxslxgghpxn-nxplhkxn-ncpxl

Sizin əziyyətə, məşəqqətə düşməyiniz ona (Peyğəmbərə) ağırdır, o sizin iman gətirməyinizi çox istəyir, möminlərə şəfqətli və mərhəmətlidir.”

Belə bir əxlaq sahibi olan Peyğəmbər (s) necə mümkündür ki, o cür söz demiş ola. (Yəni əgər sizin ikinizdən hər hansı biri gec vəfat etsə cəhənnəmə düşəcək.) Mümkün deyil ki, o belə sözü deməklə özünün qədir-qiymətini dəyərsiz etsin. Çünki,

“Həqiqətən o, böyük əxlaq sahibidir.”

Onun hər kəsə bu sözlərlə tənə vurması da mümkün deyil. Əgər o üç nəfərdən biri xeyirli və ya zərərsiz olsaydı heç də belə təbirlə onlara işarə etməzdi. Deməli, bu iş Allahın istəyi və xalqın xeyri üçün vəhy nazil olduqdan sonra baş vermişdir.

“O həvayi-nəfs üzündən danışmır.”

O zaman bu üç nəfərin barəsində dediyimiz qətiyyətli söz hamıda qorxu hissi oyadır. Əbu Hüreyrə barəsində bunu bilmək kifayətdir ki, o cəhənnəm odunu özü üçün məkan təyin etmişdir. Və Səmrət ibni Cündəb barəsində bunu bilmək kifayətdir ki, o bir çox namaz qılan və zəkat verən müsəlman şəxslərin qanını tökmüşdür.² O, aşkarda cəmiyyətin içində şərab satar,³ ənsarı incidər, Peyğəmbər(s)-ə itaət etməz, onun qarşısında yekəxanalıq edərdi. Bununla belə Peyğəmbər (s) onu sülhə, rahatlığa dəvət edərdi. Onun imanı olmaması üzündən¹ Peyğəmbər (s) ona behişt müjdəsi verməyi rədd etmişdir. Hətta o Peyğəmbər(s)-i xar və hörmətsiz etmək üçün onun dəvəsinin boynunu qıraraq² məğrurluq etmişdir. Bunlar hamısı onun çox pis adam olmasının bariz nümunəsidir.

Amma Əbu Məhzurə barəsində onu bilmək kifayətdir ki, o Məkkənin ipə-sapa yatmayan adamlarından olub və Məkkənin fəthindən sonra islamı qəbul edib. Hüneyn savaşından sonra qalibiyyətlə geri dönən Peyğəmbər(s)-in göstərişləri onun çox acığına gəlirdi. Peyğəmbər(s)-in azan verənini uca səslə lağa qoyub yamsılayardı. Peyğəmbər(s)-in ona verdiyi gümüş pul kisəsini, hətta Hüneyn müharibəsində əldə olunan qənimətləri Məkkənin islama boyun əyməyən şəxslərinə payladı.

Peyğəmbər(s)-in düşmənlər və riyakarlar qarşısında belə bir güzəştli rəftarı, onların dəstə-dəstə islam dinini qəbul etməsinə bais oldu.

Hamı, o cümlədən Əbu Məhzurə və ona bənzər adamlar məcbur oldular ki, islamı qəbul etsinlər. Məkkə şəhərindən kənara çıxmadı və elə oradaca da vəfat etdi. Və Allah-təala onun barəsində daha gözəl bilir.

İbni Əbül-Birr Peyğəmbər(s)-in qorxutması ətrafında “İstiy”ab” kitabında Səmrət barəsində belə deyir: Səmrət 58-ci ildə Müaviyənin hakimiyyəti zamanı Bəsrə şəhərində iflic xəstəliyini müalicə etmək üçün qaynar su ilə dolu olan qazanın üzərində əyləşdi. Birdən qaynar suyun içinə düşüb öldü. Yazıçı davam edərək deyir: Bu hadisə doğrudan da Peyğəmbər(s)-in dediyi sözün ona, Əbu Hüreyrəyə və üçüncü bir şəxsə aid olduğunu çatdırır. Həzrət orada belə buyurub: “Sizlərdən kim axırıncı ölərsə atəşdə yanacaqdır.”

Mənim fikrimcə Peyğəmbər(s)-in sözünü belə təfsir etmək (yəni atəş sözünü adi atəşlə müqayisə etmək) heç də düzgün deyil. Hətta o üç şəxsin hər biri tez ölməyi arzulayırdı. Belə ki, sübut olunduğu kimi onlardan hər biri o biri ikisindən tez ölmək arzusunda idi. O zaman da hələ məlum deyildi ki, Səmrət doğrudanmı onların hər ikisindən sonra vəfat edib ya yox?

Ələlxüsus Əbdül-Birr onun ölümünü 58-ci il bilir. Çünki Vaqidinin, ibni Nəmirinin, ibni Übeydin, ibni Sirinin, ibni Cəririn, və başqalarının dediyinə görə Əbu Hüreyrə 59-cu ildə vəfat etmişdir. Əbu Məhzurə də həmin ildə dünyadan köçmüşdür. Hətta bəziləri Əbu Məhzurənin vəfatının 79-cu ildə olduğunu qəbul etmişlər. İbni Kəlbi aşkar deyir ki, Əbu Məhzurə Səmrətdən sonra dünyasını dəyişib. Nəticədə ibni Əbdül Birrin bu sözdən “sizdən biriniz digər ikinizdən sonra ölsə oddadır” əldə etdiyi məna (təbir) heç də düzgün deyil.

Nəhayət son sözümüzə yetişdik. Bu işimizlə çalışdıq ki, müqəddəs Peyğəmbər (s) sünnətinə əl uzadıb onu çirkaba aludə edənlərin işlərini süzgəcdən keçirək. Allaha çox şükür olsun ki, O bizi bu işdə müvəffəq etdi. İstəyizim də odur ki, möminlər bundan bəhrələnsin və qiyamət günü üçün əlimizdən tutsun. Salavat və salam olsun Peyğəmbərə və onun ailəsnə.

***

Bu yazı 1362-ci hicri ili, Ramazan ayının 23-ü, cümə axşamı günü (1943-cü miladi ili, sentyabrın 23-ü) Sur Şəhərində Əbdül Hüseyn ibni Şərifin tərəfindən qələmə alınmışdır.

O, Əli (əleyhissalam)-ın 40-cı nəvəsidir. Onun ata-babalarının adları bu ardıcıl-lıqladır:

1-Əbdül Hüseyn (müəllifin özü)

2-Yusif (müəllifin atası)

3-Cavad (müəllifin babası)

4-İsmayıl

5-Məhəmməd

6-Məhəmməd

7-Şərəfuddin

8-Zeynul Abidin

9-Əli

10-Nuriddin

11-Nuriddin Əli

12-Hüseyn

13-Əli

14-Məhəmməd

15-Tacuddin

16-Əbul-həsən

17-Məhəmməd (Şəmsuddin adı ilə məşhurdur)

18-Əbdüllah Cəlaluddin

19-Əhməd

20-Həmzə

21-Sə”dullah

22-Həmzə

23-Əbissəadat

24-Məhəmməd

25-Əbu Məhəmməd

26-Nəqib Nüqəba (Bağdadda Əbu Talib ailəsindəndir)

27-Əbil Hərs Məhəmməd

28-Əbil Həsən Əli (Deyləmə adı ilə məşhurdur)

29-Tahir Əbdüllah

30-Əbul Həsən Məhəmməd Mühəddis

31-Təyyib Tahir

32-Hüseyn Qüti”

33-Musa Əbu Sübhət

34-Mürtəza

35-İmam Kazim

36-İmam Sadiq

37-İmam Baqir

38-İmam Zeynul Abidin

39-İmam Əbi Əbdillah Seyyiduş-şühəda (“Kisa” səhabələrinin 5-cisi və Peyğəmbərin nəvəsi)

40-Əmirəl-möminin Seyyidil-vəsiyyin Əliyyibni Əbi Talib (səlavatullahi və səlamuhu əleyhim əcməin)

1Müəllifin həyatının müxtəsər şərhini cənab Ayətullah Sədr 36 səhifədə yazmışdır ki, biz ixtisarla həmin yerdən iqtibas edirik. (Mütərcim)

1Bu kitab indiyə qədər 15 dəfə təkrar çap olunmuşdur.

2Onun məqsədi budur ki, yadellilərin hiylələri və məkrli müstəmləkəçi siyasətləri İslami firqələri, o cümlədən sünnü və şiəni bir-birindən ayırdığı kimi indi İslami siyasət müştərək düşmənə qarşı onları birləşdirməlidir ki, zərbə dəydiyi yerdən düşmənə zərbə endirsinlər. (Mütərcimdən.)

1Müəllifin bu və sair kitabları, xüsusilə “Əl-muraciat”, “Ənnəssu vəl-ictihad”, “Əl-füsulül-mühimmətu” o vaxtdan indiyə qədər on dəfədən artıq çap olunmuşdur.

1Bu müəssisələri biz Livanın Sovr şəhərində yaxından müşahidə etdik. Həmin müəssisələr hörmətli alim Seyyid Musa Sədrin tərəfindən təkmilləşdirilərək genişləndirilmiş və müxtəlif formalara salınmışdır. Seyyid Musa Sədr Qumun Elmiyyə Hövzəsinin alimlərindən olub. O, Mərhum Ayətullah Sədrin oğlu və mərhum Şərəfuddinin xalasının oğludur. O mərhumun vəfatından sonra Sovr şəhərinə dəvət olundu.

Allahın köməyi ilə yaxın gələcəkdə “İmam Musa Sədr” adlı kitab da nəşr olunacaqdır.

1 “Ən-Nəcm” surəsi, ayə:3

1 “Zumər” surəsi, ayə:17-18

1Zira–dirsəkdən barmaqların ucuna qədər olan məsafədir, təqribən 45-50 sm.

1 “Nəsx”-verilən hökmə əməl etmədən geri götürmək.

1“Ət-təbəqat”, “Əl-İsabə, “Hilyətul-övliya” və s. Əbu Hüreyrə haqqında yazılan mənbələrə müraciət edə bilərsiniz.

1 “Səhihi-Buxari”, 2-ci cild, səh.182; həmçinin “Əl-isabə, “Ət-təbəqat”.

1 “Kənzul-ümmal”, 6-cı cild, 2635-ci hədis; həmçinin “Əl-istiyab” və “Əl-kəbir” kitablarında da bu hədis nəql edilmişdir. “Əl-kəbir”; “Əl-mustədrək”, 3-cü cild, səh.122; “Müsnədi-Əhməd”, 3-cü cild səh.33 və 82; “Hilyətul-övliya”, 1-ci cild, səh.67 və bir sıra başqa kitablar.

1 “Əl-Müsnəd” (Əhməd ibni Hənbəl), 2-ci cild, səh.282; Bu hədis “Hucurat” surəsinin 9-cu ayəsinə əsasən batil və əsassızdır. Bu ayəyə müraciət edə bilərsiniz.

1.Bu hədis Zəhəbinin “Mizanul-etiqad” adlı kitabında batil və əsassız hədislər sırasında qeyd edilmişdir.

2.Bu hədis də Zəhəbinin “Mizanul-etiqad” adlı kitabında batil və əsassız hədislər sırasında qeyd edilmişdir.

3Bu hədis Zəhəbinin “Mizanul-etiqad” adlı kitabında batil və əsassız hədislər sırasında qeyd edilmişdir.

4Bu hədis Zəhəbinin “Mizanul-etiqad” adlı kitabında batil və əsassız hədislər sırasında qeyd edilmişdir.

5Bu hədis Zəhəbinin “Mizanul-etiqad” adlı kitabında batil və əsassız hədislər sırasında qeyd edilmişdir.

6“Hilyətul-övliya”, 1-ci cild, səh.381

1 “Ət-təbəqatul-kubra”.

2 “Səhihi-Buxari”, 4-cü cild, səh.175”.

3 “Tarixi Əbul Sirac”, “Əl-İsabə kitabları. “Əl-İsabə və “Məarif” (ibni Quteybə) və “Ət-təbəqatul-gubra.”

4 “Əl-İsabə.

5 “Ət-təbəqatul-kubra”, 4-cü cild, səh.53.

6 “Ət-təbəqatul-kubra”, 4-cü cild, səh.53.

1 “Hilyətul-övliya”, 1-ci cild, səh.379.

1 “Qəsəs” surəsi, ayə:56.

1 “Sihahi-sittə sünnü məzhəblərinin ən mötəbər sayılan altı hədis kitablarıdır.

1 “Bəqərə” surəsi, ayə:7.

1 Məlum məsələdir ki, Peyğəmbərlə birlikdə yaşayan və onunla hamıdan çox həmsöhbət olan şəxs Əbu Hüreyrə deyil, məhz Ayişə olmuşdur. Bəs Peyğəmbərin buyurduqlarını daha yaxşı dərk edən kim olmuşdur: Ayişə, yoxsa Əbu Hüreyrə?

1 “Vaqiə” surəsi, ayə:10-11

1 ^ “Səhihi-Buxari”, 4-cü cild, səh.57; “Səhihi-Müslüm”, 2-ci cild, səh.481; “Kitabul-Cənnəti və Nəimuha” “Behiştə o kəslər daxil olacaq ki, qəlbləri quş qəlbi kimi olsun”-fəsli; Həmçinin Əhməd ibni Hənbəl, “Əl-Müsnəd”, 2-ci cild, səh.315;

2 ^ 1-ci cild, səh. 90 “Yaradılış” babı

3 “İsra” surəsi, ayə:43

1 “Cümə surəsi, ayə:2

1 “Səhihi-Buxari”, 3-cü cild, səh. 127, “Qaf” surəsinin təfsiri; “Səhihi-Müslüm”, 2-ci cild, səh.482; “Zülmkarlar cəhənnəmə, zəif və düşgünlər isə cənnətə daxil olarlar” babı. Müslüm bu hədisi Əbu Hüreyrədən beş müxtəlif mənbədən nəql etmişdir. Əhməd ibni Hənbəl də bu hədisi özünün “Əl-Müsnəd” adlı kitabında 2-ci cild, səh. 3 14. cüz”i fərq ilə nəql etmişdir.

1 ^ “Səhihi-Buxari”, 4-cü cild, səh. 68, “Kitabud-dəavat”, “nimeyi-Şə”ban” duası. Həmçinin, 1-ci cild, səh.136, “Kitabul-kusuf” (gecə namazının duası) babı; “Səhihi-Müslüm”, 1-ci cild, səh.258; Əbu Hüreyrədən nəql olmuş hədis.

2 “Səhihi-Buxari”, 2-ci cild, səh.166;

“Biz Davuda Süleymanı bəxş etdik. Nə gözəl bəndə idi!” “İsra” surəsinin, 36-cı ayəsinin şərhi; “Səhihi-Müslüm”, 2-ci cild, səh. 57; “Kitabul-əqziyə ixtilaful-muctehidin” babı; “Əl-Müsnəd” (Əhməd ibni Hənbəl), 2-ci cild, səh.322.

1 “Sad” surəsi, ayə:17-20

2 “Sad” surəsi, ayə:25

3 “İsra” surəsi, ayə:55

4 “Maidə surəsi, ayə:45

1 “Maidə surəsi, ayə: 47.

2 “Yusif” surəsi, ayə: 31

1 “Ənbiya” surəsi, ayə:77-78

2 “Ən”am” surəsi, ayə:91

3 “Maidə surəsi, ayə:44

4 “Nəcm” surəsi, ayə:3-4

1 “Maidə surəsi, ayə:45

2 “Əhzab” surəsi, ayə:69

1 “Səhihi-Buxari”, 3-cü cild, səh. 100; “Bəni-İsrail” surəsinin təfsiri “Nuhla birlikdə gəmiyə mindirib apardığımız kəslərin nəsli” babı.

“Səhihi-Müslüm”, 1-ci cild, səh. 97, “Kitabul-İman”, Şəfaətin isbatı fəsli; “Müsnədi-Əhməd ibni Hənbəl”, 2-ci cild, Əbu Hüreyrədən nəql olunmuş hədislər.

1 “Ər-Rəhman” surəsi, ayə:60

2 “Həcc” surəsi, ayə:2

3 “Əbəsə” surəsi, ayə:34-37

1 “Ən”am” surəsi, ayə:75

1 “Yusif” surəsi, ayə:50-51

2 “Yusif” surəsi, ayə:42

2 “Yusif” surəsi, ayə:42

3 “Yusif” surəsi, ayə:42

4 “Ənfal” surəsi, ayə:30.

1 “Tövbə surəsi, ayə:40.

2“Ali-İmran” surəsi, ayə:153

3“Ali-İmran” surəsi, ayə:123

4“Əhzab” surəsi, ayə:10-11

5“Tövbə surəsi, ayə:25-26.

1 ^ Əbu Hüreyrə başqa bir yerdə belə rəvayət edir: “Həzrət Peyğəmbər öz hücrəsinə (otağına) daxil oldu, sonra camaat tərəfə gəldi.

1 “Əhzab” surəsi, ayə:58

2 “Şura” surəsi, ayə:37

3 “Ali-İmran” surəsi, ayə:134

4 “Furqan” surəsi, ayə:63

5 “Fussilət” surəsi, ayə:34

6 “Bəqərə” surəsi, ayə:83

7 “Həcc” surəsi, ayə:30

8 “Maidə surəsi, ayə:87

1 “İbrahim” surəsi, ayə:12

2 “Ali-İmran” surəsi, ayə:186

3 “Şüəra” surəsi, ayə:215

4 “Ali-İmran” surəsi, ayə:159

5 “Qələm” surəsi, ayə:4

1 “İsra” surəsi, ayə:60

2 “Ənfal” surəsi, ayə:42

1 “Səhihi-Buxari”, 1-ci cild, səh.143, “namazda icazə verilən şeylər” fəsli.

2 “Səhihi-Müslüm”, 1-ci cild, səh.204; “Namaz qılarkən Şeytana lə”nət oxunma” fəsli. Həmçinin Əhməd ibni Hənbəl, “Əl-Müsnəd”, 2-ci cild, səh.298. Əbu Hüreyrədən nəql edilmiş hədis.

3 “Nəhl” surəsi, ayə:98

1 “Nəhl” surəsi, ayə:99-100

2 “Ə”raf” surəsi, ayə:200

3 “Fussilət” surəsi, ayə:34

1 “Həcc” surəsi, ayə:52

1 “İsra” surəsi, ayə:11

1 “Ali-İmran” surəsi, ayə:179

2 “Ali-İmran” surəsi, ayə:141

3 “Ən”am” surəsi, ayə:149

4 “Ənfal” surəsi, ayə:42

1 “Sad” surəsi, ayə:36-37-38

2 “Səba” surəsi, ayə:12-13.

1 “İsra” surəsi, ayə: -78-79

2 “Şura” surəsi, ayə: 217-218-219

3 “Qaf” surəsi, ayə: 40

1 “Bəqərə” surəsi, ayə: 238.

2 “Mu”minun” surəsi, ayə: -2.

3 “Mu”minun” surəsi, ayə:9-10-11.

4 “Nisa” surəsi, ayə:103

2 “Əl-Ə”la” surəsi, ayə:14-15

3 “Tövbə surəsi, ayə:54

4 “Maun” surəsi, ayə:4-6

1 “Səhihi-Müslüm”, 2-ci cild, səh.517; “Müşrik və paltarsız şəxslər Kə”bəni təvaf etməsinlər” fəsli; “Səhihi-Buxari”, 1-ci cild, səh.192.

1 “Tövbə surəsi, ayə:23.

1 ^ Nəsai “Əl-xəsaisul-Ələviyyə, 20-ci səh; Əhməd ibni Hənbəl, “Əl-Müsnəd”, Əli əleyhissəlamın hədisi.

2 ^ Hakim, “Əl-Mustədrək”, 3-cü cild, səh.32, Əli əleyhissəlamın fəzilətləri. Nəsai, “Əl-xəsaisul-Ələviyyə, 6-cı səh. Əhməd ibni Hənbəl, “Əl-Müsnəd”, 1-ci cild, səh.331; İbni Abbasdan nəql olunmuş hədislər

1 Həmidin “Nəhcül-Bəlağə”-yə verdiyi şərh, 1-ci cild, səh.369 (Vaqididən nəql olunmuş hədis)

1 Nəsai “Əl-Xəsaisul-Ələviyyə, 20-ci səh; Əhməd ibni Hənbəl, “Əl-Müsnəd”.

2 Həmən mənbə Malik ibni Ənəsin nəql etdiyi hədislər fəsli, “Əl Müsnəd” 3-cü cild, səh.216.

1 “Əl-Müsnəd” Əhməd ibni Hənbəl, 1-ci cild, səh.150.

2 “Sünəni ibni Macə”, 1-ci cild, Səhabələrin fəzilətləri babı. Bu hədisi Nəsai və Termezi də öz kitablarında nəql etmişlər.

1 “Mulk” surəsi, ayə:3-4

2 Hakim, “Əl-Müstədrək”, 3-cü cild, səh.124; Bu hədisin xülasəsini Zəhəbi də öz kitabında nəql etmişdir.

1 ^ Əbu Nəsr Kəlabazi, Əbu Bəkr İsfahani və Əbul-Fəzl Şeybani (Qeysərani kimi məşhur idi) öz kitablarında Yunis İbni Yəzidin həyatı haqqında geniş məlumatlar vermişlər. (Qeysəraninin kitabına müraciət et, səh.458) Yunis Əbəlinin nəql etdiyi hədislərdən biri də Peyğəmbərin əmisi Əbu Talibin vəfatı hədisini məhz Əbu Zər”ədən nəql etmişdir.

1 “Səhihi-Buxari”, 3-cü cild, səh.2.

2 “Səhihi-Buxari”, səh.81.

3 “Səhihi-Buxari”, 2-ci cild, səh.194, ömərin fəzilətləri fəsli.

1 Bu xütbə İmamlar (əleyhimussəlam) tərəfindən əshaba oxunmuş və onların vasitəsi ilə bizlərə çatdırılmışdır. Bu hədis Təbərsinin “İtqan” və Əllamə Məclisinin “Biharul-ənvar” kimi mötəbər əsərlərində də nəql edilmişdir.

Əbu Bəkr Əhməd ibni Əbdül Əziz Covhəri özünün “Səqifə” və “Fədək” adlı kitablarında bu hədisi Əli əleyhissəlamın qızı Zeynəbi Kubradan nəql etmişdir. Bəzi mənbələrdə hədis İmam Cə”fər Sadiq və İmam Baqir əleyhiməssəlam və həmçinin Abdullah ibni Həsən ibni Hüseyndən də nəql edilmişdir. Adları çəkilən bu şəxslər isə hədisi Həzrət Fatimə əleyha səlama istinad etmiş və ondan nəql etmişlər. (Həmidin “Nəhcül-Bəlağə”-yə verdiyi şərhə müraciət edə bilərsiniz: 4-cü cild, səh.87.) Həmçinin Əbu Abdullah ibni İmran Mərzbani, Ürvət ibni Zübeyr Ayişəyə istinad edərək hədisi həzrəti Fatimə əleyha səlamdan nəql etmişlər. (Həmin mənbəyə müraciət edə bilərsiniz: 4-cü cild, səh.93) Əli ibni Hüseyn ibni Əli ibni Əbi Talibə istinad etmiş və o da atasından, o da cəddindən, o da Həzrəti Fatimə əleyha səlamdan nəql edir:

“Əbu Talib ailəsinin böyükləri ata-babalarından öyrəndikləri xütbələri öz övladlarına təlim etdiklərini gördüm.”

1 “Nəml” surəsi, ayə:16

2 “Məryəm” surəsi, ayə:6

3 “Ənfal” surəsi, ayə:75

4 “Nisa” surəsi, ayə:11

5 “Bəqərə” surəsi, ayə:180

1 ^ Hakimiyyəti zorla ələ almış Əbu Bəkrçilər müsadirə yolu ilə istədikləri hər bir şeyi ələ gətirir və etiraz edən şəxslərə uydurulmuş hədislər və (məna baxımından) təhrif edilmiş Qur”an ayələri ilə cavab verirdilər. Necə ki, Əbu Bəkr Fatimə əleyha səlamın etirazına belə bir bəhanə ilə cavab vermişdir: “Ey Peyğəmbərin qızı! And olsun Allaha, O, bizim üçün atandan əziz bir şey xəlq etməmişdir. O dünyadan köçdüyü zaman özümə qərar tapa bilməyirdim. Yaşamaqdan cana gəlib yerlə göyün birləşməsini istəyirdim. And olsun Allaha! Ayişənin ehtiyac içində yaşamasına razı olaram, amma sənin yox! Sən elə güman edirsən ki, haqqa don geydirib sənə zülm edirəm, amma bu belə deyildir! Dediyin mallar isə Peyğəmbərin şəxsi mülkü deyil və ümum müsəlmanların beytül-malına aiddir. O, öz sağlığında bu malları ehtiyac içində yaşayan fəqir-füqəraya sədəqə verərdi. Dünyadan köçdükdən sonra isə bu iş mənim öhdəmə düşdü və hal-hazırda onu fəqir-füqəra arasında mən bölürəm. Fatimə əleyha səlam buyurdu: And olsun Allaha! Bundan belə səninlə bir kəlmə də danışmayacağam. Daim sənə nifrin edib haqqında pis qarğışlar edəcəyəm.

Əbu Bəkr dedi: Amma mən Allahdan sənin üçün dua edəcəyəm!

Fatimə əleyha səlam vəfat etdiyi zaman vəsiyyət etdi ki, Əbu Bəkr onun üçün meyyit namazı qılmaqdan və dəfn mərasimində iştirak etməkdən məhrum edilsin.

Əbu Bəkr Çovhəri özünün “Səqifə” və “Fədək” adlı kitablarında bu hədisi olduğu kimi nəql etmişdir. (“Nəhcül-bəlağə”nin şərhinə müraciət et: 4-cü cild, səh.90.)

Əbu Bəkr Həzrəti Fatimənin misal çəkdiyi ilk iki ayəni (Davud və Zəkəriyya əleyhiməssəlamın dastanı) müqabilində cavabsız qalıb “Dediyin mallar isə Peyğəmbərin şəxsi mülkü deyildir” -deyərək Fatiməni razı salmağa sə”y etdi. Həzrəti Fatimə isə ona heç bir cavab verməyib evini tərk edir və ömrünün sonunadək ona nifrin edəcəyini özünə söz verir.

1 “Nəhcül-bəlağə”nin şərhi (Həmidi), 4-cü cild, səh.91