GöNÜlden esiNTİler: (6) peygamber (6) hz. Muhammed rasûLÜllah

() “Sin” harfinin yazılışta üç adet kucağı vardır ve bunların herbiri insanın mânâ âleminde yaptığı her bir seferi göstermektedir. Bu nedenle asıl olan Arapça harflerin ifâde ettiği mânâları bilmektir.

Birinci sefer, Hakk’tan halka iniştir. Yâni herbirerlerimizin Hakk tarafından Onsekizbin âlemi aşarak dünyâya Âdem sûretiyle gelmesidir ki zarûri olan seyirdir.

İkinci sefer, yeryüzüne indikten sonra âdemîyyet hakîkatlerini idrâk ederek geldiği yoldan tekrar Hakîkat-i Muhammedîyye’ye yâni fenâfillah’a ulaşmaktır. Dışarıdan tanınmayacak şekilde İlâhî cezbe ile burada kalınabilir.

Üçüncü sefer, İkinci seferde kalınmayıp Cenâb-ı

197

Hakk (c.c.)’ın kendisini görevli olarak oradan alarak, İnsân-ı Kâmil olarak bütün âlemi kucaklatmasıdır ki, işte gerçek (Sin) budur, diğerleri sûreta (Sîn) dir. Bu kucaklama özleri îtibarıyla insanlar arasında hiçbir ayırım yapmadan olan kucaklamadır İnsanların fiilleri îtibarıyla olan durum ise ayrı bir konudur ki, üzerinde çok durulması gerekir. Bütün insanlarda olan öz kendi özü olan Hakikat-i İlâhîyyeden başka bir şey değildir.

İşte Cenâb-ı Hakk (c.c.) bu oluşum içerisinde abdesti alarak bütün iyi niyeti ve sâfiyeti ile Kûr’ân-ı Kerîm açmış ve okumaya gayretli olan kişiye bu şekilde hitâp ederek “Ey benim hâbibim şimdi oku!” diyor. “Oku” demekle Cenâb-ı Hakk (c.c.) kendisi okuyor ve “dinle bakalım” diyor. Çünkü bizlerde ilk faaliyete geçmesi gereken kulaktır ve burada artık eğitilip kemâle ermiş olan kulağa hitâp edilmektedir. Kulaktan bu hitâp ile göze daha sonra gözden gönle hitâp olmaktadır, işte bu kalpler gerçek mânâda mutmain olan kalplerdir ve Cenâb-ı Hakk (c.c.) bu kalplere “İrciî ilâ rabbiki” (89/28) hitâbını yapmaktadır.

Bu mertebeye gelen kişi gerçek Rabbına yönelebilmektedir. Daha önceki mertebelerde kendini Rabbına dönmüş zanneden kimseler bu mertebeye gelince işte Rab olarak bir başka yerlere döndüklerini anlıyorlar ki, îkaz bu nedenle gelmektedir. Bir anlamda daha önce yapılan ibâdetler gaflet ile olsa dahi onlarda mâzursun demektir fakat bundan sonra bu mâzuriyet kalkmıştır. Bizler de terbiye ettiklerimize deriz ya bâzen “Hadi bu sefer yaptın ama bundan sonra senden bu beklenmez, dikkât et!” hitâbı gibi.

İşte bu mertebedeki () “Sin” Mertebe-i Muhammediyye hakikatindeki (Kâmil İnsân) dır. Yukarıda bahsedildiği şekilde O na () (Yâ-sîn:) diye Hakk kendinden kendine hitabetmektedir. İrfan ehli bu hitabı her mertebeden değerlendirir, ehl-i nakıs ise kendi bulunduğu ikilik üzere sevap kasdıyle okumuş olduğu mertebeden okur. Her iki tür okuyuş da makbuldur. Ancak biri gaibde olan Hakk’a diğeri ise hâzırda olan Hakk’a hazır olarak

198

okumuş olur. (Yâ-sîn:) okumaktan gaye budur. İşte bu okuyuş “ölü kalpleri diriltir” diğeri ise sevap kazandırır. Tabii ki bu da çok güzeldir.

-------------------

