| 6-. Merkez -la ilahe illallah. Önce “La”’ yokluğunun, ilah ile görünür olması, sonra Allah’ta ifna olan ilah ile görünürlük çıkar. Yokluktan halk olunan, yani görünmeye geçendir. İnsandaki efal âleminin mertebelerden geçerek bekabillâha dönüşümüdür.
Burada sonsuz devridaim içinde olan (Allah) la denilen çıkış noktasından Tekrar “lâ”’ya dönüş, Bekabillâha geçiştir (hiçlik), sonsuzluktur. Bu döngü içerisinde İlahi vücut arzındaki kulluk hakikatine ermesidir. Bu olgu dünya ve ahirette sürekli devam eder.
Mahlûk olma hali halk edilmiş olmaktır. Allah’ın (halk=hak) ismi ile nokta kazanmış,
görünmez, bilinmez noktaların görünürlüğe geçme halidir.
Allah’ın işaret etmiş olduğu noktadan kul olmanın ne olduğunu; kulluktan razı olunması ile razılık, raziyeti ile de kabulüdür.
Muhtaciyet üzere muhtaçlığını ister. Talip olan kendidir. Âlemlere rahmet olan Allah ismi ile görünen Muhammed’tir. İnsanın insan olarak âlemlerde besmelede görünmesidir.
“Be” elif tir, Elif-Be, ahadiyettir. Velayet hakiki kuldur, gizlidir. Muhammed zatın sıfat halindeki tanımıdır. Kesrette vahdet, vahdette kesrettir.
Allah Rahmet-ül âlemindir. 18 âlemin cem olmasıdır. Hz Kuran’daki yeri
“İNNÂ LİLLâHİ – İNNâ İLEYHİ RÂCİÛN”(ONDAN GELDİK ONA DÖNECEĞİZ) dir.
Dostları ilə paylaş: | 
