Bu, Karayalçın’ın bilinen eski bir formülüdür ve 3 Kasım se çimleri öncesindeki o geçici ve iğreti muhalefeti esnasında Evrensel bile bunu ona karşı kullanmıştı. Karayalçın’ın bu bakışı “asla” tar tışma konusu yapmadığını ve yaptırmayacağını son Diyarbakır mi tingindeki konuşmasında bir kere daha gördük. Onun onbinlerce Kürdün önünde konuşma kürsüsünden haykırdığı “çözüm”, cum huriyetin o tartışılamaz “kutsal üçlemesi”nden başka bir şey de ğildi: “Devletin tekliği, ulusun tümlüğü, yurdun bölünmez bütün lüğü...” Çatısı bu zihniyetten oluşan bir “Güçbirliği”ni Türkiye’de demokratikleşmenin ve Kürt sorununda demokratik çözümün di namiği olarak sunmak gerçeklerle alay etmektir. Bu ya kitleleri bile bile aldatmak ya da parlamenter avanaklık içinde körelip boş ha yallerle kendi kendini aldatmaktır.
