H. Fırat (Not 1: Parentez içindeki rakamlar kitabın orjinal sayfa numarasıdır. Sayfa numaraları o sayfanın sonunu işaretler)

Ama oportünizmin karakterinde siyasal dürüstlük değil düzenbazlık vardır. Kenardan akıl hocalığı yapan A. Cihan Soylular, iki ayı aşkın bir süre tam bir sessizlikle izledikleri bu liberal rezalete nihayet bir çift söz söylemek durumunda kaldıklarında bile, bunu ya ortaya ya da hatta başkalarını hedefleyerek söylemek pişkinliğini gösterebilmektedirler. Çünkü onların amacı durumu düzeltmek değil fakat yalnızca görüntüyü kurtarmaktır. Ardı arkası kesilmeyen devrimci eleştirinin bunaltıcı etkisi karşısında ve saflarda durumdan rahatsız olanları yatıştırmak üzere, bir çift devrimci sözle göz boyamaktır.

“Seçim Ortamı ve İleri İşçinin Sorumluluğu” başlıklı yazı, “halkçı-demokratik bir belediyecilik programı” üzerinden yapılabileceklerin sınırları üzerine bir şeyler sıraladıktan sonra, aynı pişkinlikle şu sözlere bağlanıyor: “Ancak bu, bazı çevrelerin daha bu(90)günden sundukları türden bir halk iktidarı olmayacaktır. ‘En devrimci belediye yönetimleri’ dahi halkın ve kent ve beldelerin tüm gereksinmelerini karşılama olanağı bulamayacaktır. Böyle bir olanağın burjuvazi tarafından hazır tutulduğu, onun merkezi engeliyle ve baskılarıyla karşılaşmayacağı hayal edilemez...”

A. Cihan Soylular, “bazı çevreler” derken kimleri kastediyor, kimi hedef alıyorlar dersiniz? DEHAP’in bir “halk iktidarı” iddiası zaten olmadığına göre onu geçiyoruz. Belediye yönetimleri üzerinden “halk iktidarlaşması” üzerine liberal gevezeliklerin halihazırda iki kaynağı var. Biri EMEP’in kendisi, ötekisi ise liberal yol ve kader arkadaşı SDP. SDP’nin sesi soluğu doğru dürüst çıkmadığına, bu liberal yaveleri gündelik olarak yineleyecek olanaklardan yoksun bulunduğuna göre, geriye bir tek EMEP kalıyor ve yukarıdaki sözlerin dolaysız muhatabı da gerçekte ondan başkası değil.

TKİP değerlendirmesi kimi hedef alıyordu?

Ekim'in Ocak tarihli sayısının başyazısında, TKİP’nin seçimlere ilişkin politikasının ana hatları özetlenirken, buradaki tartışmamızı yakından ilgilendiren şu temel önemde görüşlere yer veriliyordu:

“‘Ulusal irade' yanılsaması üzerinden burjuvazinin gerçek iktidar odaklarını perdeleme işlevi gören burjuva parlamentosunun içyüzünü kitleler, özellikle de onların ileri kesimleri önünde sergilemek nispeten daha kolaydır. Kitlelerin uzun yılları bulan deneyimleri bunu bir ölçüde olsun kolaylaştırır. Buna karşın kurum olarak yerel yönetimler, ‘halkın yönetimi’, ‘halkın katılımı’, ‘halka dolaysız hizmet’ vb. argümanlar üzerinden sunulmaya müsaittirler. Özellikle reformist sol buna yönelik yanılsamalara güç katar ve buna solcu söylemlerle belli bir inandırıcılık da kazandırır.

“Oysa bu büyük bir aldatmacadır. Merkezi iktidar organlarının burjuvazinin elinde olduğu ve bunun bin bir kolla (vilayet, em(91)niyet, istihbarat, garnizon, yargı vb.) kendini yerel düzeyde de gösterdiği bir durumda, yerel ‘halk yönetimi’ tepeden tırnağa bir yalan ve yanılsamadır. Aynı gerçek, üretim araçları ve zenginliğin ezici bölümü (dolaysız özel mülkiyet ya da devlet mâliyesi ve mülkiyeti olarak) burjuvazinin elinde ve denetiminde olduğu sürece, yerel planda halkın sorunlarının çözülebileceği inancıya da beklentisi için de geçerlidir. Alabildiğine sınırlanmış ve güdükleştirilmiş yerel yönetimler ve bütçeler, bu sınırlar içinde bile burjuvazi tarafından bin bir yolla en sıkı bir denetim altında tutulurlar.

“Bu temel bilimsel-toplumsal gerçekten hareketle TKİP, yerel yönetimler üzerinden yapılabilecekler hakkında özellikle reformist sol tarafından işçilere ve emekçilere pompalanacak hayallere karşı özel bir mücadele yürütecektir. Her biçimiyle ‘Belediye sosyalizmi’ yanılsamasının içyüzünü kararlılıkla teşhir edecek, bunu, kurulu düzenin gerçek yapısı, kurumlaşması ve işleyişinin ortaya konulması çabasıyla birleştirecektir.” (Ekim, Sayı: 233, Ocak 2004)

Daha önce bu sayfalarda zaten yayınlanmış bulunan sözkonusu değerlendirmeden buraya bu kadar uzun parça almamız kuşkusuz nedensiz değil. Yerel seçimlere ilişkin politikasını 6 temel nokta üzerinden özetleyen TKİP, bunlardan birini (yukarıya aktardığımızı) nispeten geniş tutmuş ve tümüyle “belediye sosyalizmi” üzerine burjuva liberal hayallere karşı uyarılara ve tutuma ayırmıştır. Bu bir rastlantı olmadığı gibi sonradan doğrulanacak bir öngörü de değildi herhalde. Belli ki bu uzun pasajda o gün artık tüm açıklığı ile görülebilen bir olgu üzerinden konuşuluyordu. Tanım ve vurguların içeriği bunun böyle olduğunu zaten bütün açıklığı ile ortaya koyuyor. Nitekim birinci dereceden EMEP yöneticilerinin açıklamaları ile aynı dönemdeki Evrensel gazetesine baktığımızda, yukarıdaki pasajlarda saldırı konusu yapılan görüş ve tutumları tüm açıklığı ile ayrıca görmekteyiz.(92)

“AKP ile Hesaplaşma Fırsatıdır”!

Önümüzde 28 Aralık 2003 gibi erken bir tarihte EMEP genel başkanı Levent Tüzel’le yapılmış bir röportaj var. Zamanında Evrensel'de yayınlanan, ardından uzun süre EMEP sitesinde tutulan bu kapsamlı röportaj, EMEP’in yerel seçimlere ilişkin politikasının çerçevesini özetliyor. Dolayısıyla işin aslında, sıradan bir gazete röportajından çok, bu form içinde bir partinin yerel seçim politikasını belli başlıklar üzerinden özetleyen temel önemde bir metinle yüzyüzeyiz. Parti sitesinde uzun süre tutulması ve EMEP’in yerel seçimlere ilişkin politikasının esaslarını ortaya koyan neredeyse tek metin olması da bunu gösteriyor.

Evrensel’de yayını esnasında bu röportaja, yerel seçim olayı kastedilerek, “AKP ile Hesaplaşma Fırsatıdır” başlığı konulmuş. “AKP karşıtlığı” eksenine oturan bir seçim platformunu Karayalçınlar’dan bağımsız olarak daha o günden haber veren bu başlık, metnin EMEP sitesine konulmuş örneğinde de aynen korunmuş. Röportajın ilk sorusu da bu konuda ve nitekim verilen yanıtın özü ve esası aktardığımız başlığa yansıtılmış durumda.