H. Fırat (Not 1: Parentez içindeki rakamlar kitabın orjinal sayfa numarasıdır. Sayfa numaraları o sayfanın sonunu işaretler)

Tam da bu noktada, burjuva devriminde küçük-burjuva ve proleter yöntemler arasındaki fark açıkça ortaya çıkmaktadır. Küçük-(165)burjuvazi, en radikal olanı da dahil, -bunlar arasında bizim Sosyal-Devrimciler Partisi de- burjuva devriminden sonra sınıf mücadelesi değil yatışma ve genel refah bekliyor. O nedenle kendine peşinen “sıcak bir yuva” hazırlıyor, burjuva devrimine küçük-burjuva reform planları taşıyor, türlü çeşitli “normlardan, toprak mülkiyeti”nin “düzenlenmesi”nden, emek prensibinin ve küçük emek iktisadının sağlamlaştırılmasından vs. söz ediyor. Küçük-burjuva yöntem mümkün olduğunca büyük bir sosyal barış ilişkilerinin yaratılması yönetimidir. Proleter yöntem ise sadece, yolun bütün ortaçağ kalıntılarından temizlenmesi, sınıf mücadelesi için açılması yöntemidir. O nedenle proleter, çeşitli toprak mülkiyeti “normları” üzerine tartışmayı küçük mülk sahiplerine bırakır: proleterleri sadece toprak beyi latifundiyalarının yok edilmesi, tarımda sınıf mücadelesinin önündeki son engel olarak toprak ve arazi üzerinde özel mülkiyetin yokedilmesi ilgilendirir. Bizi burjuva devriminde küçük-burjuva reformculuğa değil, yatışan küçük mülk sahiplerinin gelecekteki “yuva”sı değil, burjuva toplumu zemininde her türlü küçük-burjuva yatıştırma politakasına karşı proleter mücadelenin koşulları ilgilendiriyor.

Fakat belediyeleştirme sayesinde tam da bu anti-proleter ruh, burjuva tarım programına taşınmaktadır, çünkü belediyeleştirme, -Menşeviklerin kökten yanlış anlayışının tersine- sınıf mücadelesini genişletip şiddetlendirmez, bilakis tam tersine köreltir. O bunu merkezi iktidarda tam demokrasi olmadan yerel demokrasiye izin vererek de yapmaktadır. O bunu “belediye sosyalizmi” düşüncesiyle de yapmaktadır, çünkü bu burjuva toplumda ancak sınıf mücadelesinin büyük yolu dışında, sadece, burjuvazinin kendisinin sınıf olarak egemenliğini koruma olanağı kaybetmeksizin alttan alabileceği, uzlaşabileceği küçük, yerel, önemsiz sorunlarda mümkündür.

İşçi sınıfı burjuva topluma, toprağın burjuva ulusallaştırılması da dahil burjuva devriminin en saf, en tutarlı, en kararlı programını vermek zorundadır. Proletarya, burjuva devriminde küçük-bur(166)juva reformculuğunu elinin tersiyle reddedip ona sırt çevirir: Bizi kendi köşesinde küçük-burjuva mutluluğu için özgürlük değil, mücadele için özgürlük ilgilendiriyor.

İşçi Partisi içindeki aydınların oportünizmi elbette başka bir çizgi izliyor. Burjuva devriminin geniş devrimci bir programını sunmak yerine, dikkatleri bir küçük-burjuva ütopyasına çekiyor: merkezi devlet iktidarında demokrasi yokken, yerel demokrasinin savunulması, büyük “karışıklıklar”ın dışındaki bir küçük reformculuk için sakin bir belediye iktisadı köşesine garantilemek, had safhadaki toprak çatışmasının sertliğine, anti-Semitik reçeteye göre, yani tüm halkı ve tüm devleti ilgilendiren büyük bir sorunu, küçük yeler sorunlar kategorisine sokarak yan çizmek.

1905-1907 İlk Rus Devrimi’nde Sosyal-demokrasinin Tarım Programı,

Bölüm IV, 7. alt başlık (Seçme Eserler, C. 3, İnter yayınları, s. 252-256) (167)...(168)

****************************************************

Ciddiyetsizliğin son perdesi (MLKP eleştirisi) (Ocak 2003)(169)...(170)

****************************************************

I

Ciddiyetsizliğin son perdesi

Son iki yıldır yapılıp-yapılmadığı üzerinden çeşitli söylenti ve spekülasyonlara konu olan MLKP 3. Kongresi'nin Nisan 2002 tarihinde yapıldığı geçen Mayıs başında resmen açıklanmıştı. Bu gelişmeyi kamuoyuna duyuran kongre bildirisi, kongrenin başarısı üzerine bir dizi iddialı söz ve vurgu içeriyordu. Mayıs 2002 tarihli sayısında bu bildiriyi yayınlayan MLKP Merkez Yayın Organı Partinin Sesi de konuya ilişkin başyazısında aynı iddiaları, üstelik daha vurgulu bir biçimde, yineliyordu.

Fakat tartışmadık konu ve sorun bırakmadığı, daha da önemlisi tüm bu konularda tam bir görüş ve irade birliğine ulaştığı bu denli kesin bir biçimde iddia edilen bu kongrenin sonuçları hakkında nedense uzun süre herhangi bir belge yayınlanmadı. Bekleyiş uzun aylar boyunca sürdü. MLKP tabanında sıkıntı, konuyla dıştan ilgilenenlerde ise haklı olarak çeşitli soru işaretleri yaratan bu belirsiz bekleyiş, Partinin Sesi’nin Eylül tarihi taşıyan (fakat okura bu tar(171)ihten epeyce sonra ulaşan) 36. sayısı ile nihayet sona erdi. Ya da ilk anda durum böyle göründü.

Olan kongrenin olmayan belgeleri

İlgili sayısını tümüyle 3. Kongre “belgeler”ine ayıran Partinin Sesi, bunu kapağından “MLKP 3. Kongresinde Onaylanan Politik Rapor ve Program Değişikleri” başlığı ile duyuruyor. Bu duyuruş tarzından da anlaşılabileceği gibi, gerçekte ortada kongre çalışmalarını, Partinin Sesi’nin Mayıs tarihli başyazısının sık sık kullandığı ifadeyle, “değerlendirme ve kararları”nı sunan herhangi bir belge yok. Yalnızca kongreye sunulan ve orada onaylandığı söylenen bir MK raporu var. Bu raporu birkaç maddelik “program değişikleri” ile bir paragraflık “strateji ve taktik belgesinde düzeltme” tamamlıyor, hepsi bu. Bunun dışında bir şey sunulacağına dair ortada ne herhangi bir açıklama, ne de belirti var. Tersine, Mayıs’ta açıklanan kongre bildirisi de bu bileşimin sonuna yeniden iliştirildiğine göre, demek ki MLKP 3. Kongresi adına kamuoyuna sunulabilen “belgeler” bundan ibaret. (Aradan 9 ayı bulan bir zaman geçtiğine göre yeni belgelere ilişkin bir beklenti zaten mantıklı da olamaz).